Χρόνια πριν ίσως και τριάντα, ζούσα σε μια γειτονιά πανέμορφη, κάπου στην Χαλκίδα. Είχα έναν καταπληκτικό φίλο. Ήταν ένα αγόρι σχετικά μικροκαμωμένο, με λευκό δέρμα και καστανά πονηρά ματάκια. Είχε μερικές φακίδες και τα μαλλιά του ήταν πάντα ανακατεμένα.
Τότε, εκείνα τα χρόνια, παίζαμε όλη την ημέρα στις αλάνες και τους δρόμους. Τα πόδια μας, πάντα σκονισμένα από τα χώματα και τα γόνατα μας γδαρμένα. Όμορφα χρόνια, που πέρασαν και μας έφεραν στο σήμερα.
Είναι μεγάλη χαρά να μαθαίνεις πως οι φίλοι σου, είναι ευτυχισμένοι και τα καταφέρνουν μια χαρά. Έτσι αισθάνθηκα και εγώ λοιπόν όταν έμαθα για τον Κώστα Σώτο, τον παιδικό μου φίλο και όλα του τα κατορθώματα.
Στην διαδρομή για να τον συναντήσω έκανα ένα ταξίδι πίσω στο παρελθόν. Έφερα την εικόνα του στο μυαλό μου, όπως τότε που τον είδα για τελευταία φορά. Το αγόρι που είχα στο μυαλό μου έμοιαζε πολύ στον γνωστό σε όλους μας Peter Pan..
Έφτασα στο σημείο συνάντησης. Κοίταξα τριγύρω μου να τον βρω μα πουθενά.
Αν έχει αλλάξει, σκέφτηκα, όταν ξαφνικά ένα αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά μου. Ένας νεαρός κατέβηκε από το αυτοκίνητο και κινήθηκε προς το μέρος μου. Δεν έμοιαζε καθόλου με τον Peter, αντιθέτως ήταν λες και είχε κατέβει από πειρατικό καράβι. Όμως όπως λέει και ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε..».
Πλησίασα και εγώ χαμογελώντας, Καλώς τον Peter φώναξα και εκείνος έμεινε να με κοιτάζει απορημένος…
Πότε κατάλαβες πως σου αρέσει η μουσική;
Ήταν στην ηλικία των 4 ετών όταν περνώντας έξω από ένα συνοικιακό ωδείο, άκουσα τον ήχο του κλασικού πιάνου από τους σπουδαστές. Μου φάνηκε κάτι μαγικό κ απλά ήθελα να το κάνω και εγώ, όχι απλά να το ακούω, αλλά να το δημιουργώ. Από εκείνη την στιγμή που έπαιξα τις πρώτες νότες αυτό το συναίσθημα δεν άλλαξε ποτέ μέχρι και σήμερα.
Πες μας λίγα λόγια για τις σπουδές σου στην μουσική.
Ξεκίνησα κλασσικό πιάνο, ολοκλήρωσα τις σπουδές μου πάνω σε αυτό, και απέκτησα επίσης πτυχίο αρμονίας κ ανωτέρων θεωρητικών. Στην πορεία, ξεκίνησε κ η ενασχόληση μου με την ηλεκτρική κιθάρα, όπου με πολλή μελέτη και υπομονή εφάρμοσα όλες τις μουσικές μου γνώσεις και ικανότητες από το ένα όργανο στο άλλο, παρακολουθώντας παράλληλα κατά καιρούς σεμινάρια από καταξιωμένους Έλληνες και ξένους κιθαρίστες.
Ξεκίνησες με πιάνο και κατέληξες στην ηλεκτρική κιθάρα, γιατί αγαπάς την metal; Τι είναι αυτό που βρίσκεις σε αυτό το είδος της μουσικής;
Ναι κάπως έτσι! Όταν στα εφηβικά χρόνια ξεκίνησε η επαφή με αυτό το είδος μουσικής, όλα άρχισαν να γυρνάνε γύρω από μια ηλεκτρική κιθάρα. Όλοι θέλαμε να κρεμάσουμε μια κιθάρα πάνω μας και να ροκάρουμε! (σ.σ.γέλια) Όλη αυτή η ενέργεια, όλη αυτή η ένταση, όλο αυτό που είναι το Rock και το Μetal είναι κάτι που δεν μπορεί να στο περιγράψει κανείς. Το αντιλαμβάνεσαι μόνο ακούγοντας τον αγαπημένο σου δίσκο, βλέποντας Live τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη ή όντας στη σκηνή δημιουργώντας το για το κοινό που είναι μπροστά σου! Η μουσική, ό,τι είδος κ αν αρέσει στον καθένα, είναι ψυχοθεραπεία είτε είσαι μουσικός είτε απλά μουσικόφιλος!
Έχεις ήδη καταφέρει πολλά σπουδαία πράγματα. Ένα από τα τελευταία ήταν η κοινή εμφάνιση σου στην σκηνή με τον Ryan Roxie κιθαρίστα του Alice Cooper. Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας τις εντυπώσεις σου από αυτήν την εμπειρία;
Ναι ήταν όντως μια πάρα πολύ ωραία στιγμή, όπως και τόσες άλλες που έχουμε ζήσει με τους CRYSTAL TEARS! O Ryan εκτός από απίστευτος μουσικός, είναι και ένας πολύ γενναιόδωρος κ αξιόλογος άνθρωπος! Δεν ήταν εξάλλου η πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε μιας κ υπάρχει μια επικοινωνία που κρατάει χρόνια μεταξύ του Ryan και της μπάντας, και ειδικότερα με το drummer μας και ιδρυτή της μπάντας Χρυσάφη Ταντανόζη. Η πρώτη συνεργασία ήταν 2 χρόνια πριν, όπου φιλοξενήσαμε το Ryan στη Θεσσαλονίκη, ηχογράφησε ως guest musician ένα σόλο για ένα κομμάτι από το τελευταίο μας Album “Decadence Deluxe”, και παράλληλα κάναμε και ένα ακουστικό Live. Αυτή τη φορά εμφανιστήκαμε σε ένα Full electric show όπου δεν έμεινε τίποτα όρθιο!!! Έγινε πραγματικά χαμός. Ένα δίωρο show γεμάτο Rock ‘n’ roll & Metal!! Είναι πάρα πολύ ωραίο να μοιράζεσαι τη σκηνή και να παίζεις με ανθρώπους που τους θαυμάζεις, και τους παρακολουθείς για χρόνια!
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Αυτή την περίοδο είμαι στο studio με τους CRYSTAL TEARS συνθέτοντας με τα παιδιά το υλικό για το επόμενο studio album μας, (πέμπτο κατά σειρά) και παράλληλα ετοιμάζουμε κάποιες Live εμφανίσεις ως το τέλος της χρονιάς (το που είναι έκπληξη)!! Παράλληλα κάνω αυτή την περίοδο κάποιες εμφανίσεις με τον καλό μου φίλο και απίστευτο τραγουδιστή John Jeff Touch, στις οποίες ερμηνεύουμε ακουστικά (Unplugged) παλιά και καινούργια αγαπημένα Rock κομμάτια! Ίσως βρεθούμε και στη Χαλκίδα στο κοντινό μέλλον για ένα τέτοιο ακουστικό show!
Σκέφτεσαι καθόλου να επιστρέψεις στην γενέτειρα πόλη σου ή σε πλάνεψε για τα καλά η συμπρωτεύουσα;
Χμ, νομίζω ότι είναι δύσκολο να το απαντήσω. Φαντάσου ότι το 2000 που πήγα για σπουδές έλεγα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μη γυρίσω πίσω μετά από λίγα χρόνια, και αισίως φτάσαμε 2019! Δεν ξέρεις ποτέ τι εκπλήξεις σε περιμένουν στην επόμενη γωνία της ζωής, για αυτό έμαθα ποτέ να μην λέω ποτέ! Θα δείξει!
Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο;
Να παίξω μουσική σε όσα περισσότερα μέρη του κόσμου γίνεται!
Αν ήσουν ο Πίτερ Παν ποια θα ήταν η χαρούμενη σκέψη σου; Ξέρεις εκείνη που θα σε έκανε να πετάς.
Νομίζω σε αυτό ότι τα απλά πράγματα είναι αυτά που μας κάνουν να πετάμε. Να νιώθουμε πλήρεις μέσα μας σαν άνθρωποι, να έχουμε γύρω μας θετικούς ανθρώπους που μας ωθούν να γινόμαστε καλύτεροι καθημερινά και να εξελισσόμαστε, όπως επίσης και το να ξέρουμε ότι είναι καλά και χαμογελαστοί οι άνθρωποι που αγαπάμε και μας αγαπάνε. Νομίζω είναι υπεραρκετά αυτά αν τα έχει κανείς.
Πες μας το μότο σου;
Όλα είναι δυνατά αν τα πιστέψεις πραγματικά, αν δουλέψεις για αυτά και τα κυνηγήσεις! Αργά ή γρήγορα ανταμειβόμαστε για όλα όσα κοπιάζουμε!
Κλείσε με μια ευχή
Θα κάνω τρεις! Να χαμογελάμε όσο γίνεται περισσότερο, να ακούμε μουσική όσο γίνεται περισσότερο, και να ζούμε κάθε στιγμή στο 100%!
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την φιλοξενία και καλό καλοκαίρι σε όλους!!
See you all on the road!!