Γράφει η Δήμητρα Δήμου.
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο έπεσε στην οθόνη μου-και όχι στα χέρια μου, πόσο άλλαξαν οι καιροί…- του δημοσιογράφου Γιώργου Ρόμπολα. Αναφέρεται εκτενώς σε ένα ναυάγιο που έμελλε να ανακαλυφθεί η πιο ακριβή σαμπάνια ever! Τον Νοέμβριο του 1916, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα γερμανικό υποβρύχιο βύθισε στα παγωμένα νερά της Βαλτικής Θάλασσας ένα σουηδικό εμπορικό πλοίο. Μέσα στα αμπάρια του τελευταίου υπήρχε ένας θησαυρός για κάθε λάτρη του αλκοόλ. Και η ιστορία λοιπόν έχει ως εξής…
Τα ξημερώματα της 3ης Νοεμβρίου του 1916 ήταν άλλο ένα πρωινό του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Βαλτική Θάλασσα· κρύο, καταχνιά και η απόλυτη σιωπή να διακόπτεται πού και πού από τον ήχο της προπέλας. Τα εμπορικά πλοία έπρεπε να διαλέξουν διαφορετικές πορείες από ότι πριν από τον πόλεμο, αφού ο φόβος των γερμανικών υποβρυχίων ήταν κάτι παραπάνω από υπαρκτός. Περίμεναν σαν θαλάσσια τέρατα, βυθισμένα στα σκοτεινά νερά.
Τα u-boats ανέβαιναν ξαφνικά στην επιφάνεια, έδιναν το δικαίωμα στο πλήρωμα να παραδοθεί, και στη συνέχεια βύθιζαν το πλοίο. Μία μάλλον «ιπποτική» κίνηση σε έναν πόλεμο που διαδραματιζόταν στη στεριά χωρίς κανένα όριο και κανόνα (χαρακώματα, χημικά όπλα, γενοκτονίες). Κάπως έτσι, και ύστερα από πολλές περιπέτειες, 3.000 μπουκάλια σαμπάνιας βρέθηκαν στον παγωμένο βυθό να περιμένουν υπομονετικά την ανακάλυψή τους πολλές δεκαετίες μετά.
Σε αντίθεση με όσα έχουμε στο μυαλό μας, κατά τη διάρκεια των πολέμων οι εμπορικές δραστηριότητες δε σταματούν. Συνεχίζουν με πολλά προβλήματα, τρομερά εμπόδια και αρκετές φορές χαμένες ανθρώπινες ζωές ως παράπλευρες απώλειες. Σε κάθε περίπτωση, η οικονομία δεν μπορεί να τραβήξει χειρόφρενο· η οικονομία χρειάζεται κάρβουνο για να δουλέψει.
Για αυτό και η αποστολή του εμπορικού πλοίου Jönköping από τη Γέβλε και την ουδέτερη Σουηδία προς το φινλαδικό λιμάνι Ράουμα, μερικά χιλιόμετρα βορείως της ελεγχόμενης από τη ρωσική αυτοκρατορία πόλης του Τούρκου, ήταν σημαντική αν και καθόλου εύκολη. Ο καπετάνιος E.B. Eriksson το γνώριζε καλά ότι θα έπρεπε να παλέψει για να διανύσει αυτά 140 ναυτικά μίλια – ακόμη και αν στον χάρτη μοιάζουν με μία ευθεία γραμμή.
Στα αμπάρια του πλοίου του υπήρχε ένας πραγματικός θησαυρός για κάθε λάτρη του αλκοόλ. Πιο συγκεκριμένα: 17 βαρέλια με εκλεκτό κρασί Βουργουνδίας, 38.000 λίτρα κονιάκ και 3.000 μπουκάλια σαμπάνιας του champagne house Heidsieck and Co. Μπορεί σήμερα να είναι ένα από τα παλιότερα champagne houses του πλανήτη, τότε ακόμα όμως πάλευε να ανέβει προς την κορυφή. Οι σχετικά πρόσφατες επιτυχίες του βέβαια με τον Βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας και τον Τσάρο της Ρωσίας του είχαν χαρίσει εξτρά αίγλη εκείνην την περίοδο.
Άλλωστε, δεν είναι μόνο η διαδικασία παραγωγής ή η παλαίωση που δίνει αξία σε ένα κρασί ή μία σαμπάνια. Η ιστορία όπως αποτυπώνεται πάνω τους παίζει και εκείνη το ρόλο της. Και αυτή εδώ είναι η επική ιστορία, πίσω από ένα πανάκριβο μπουκάλι.
Σήμερα, τα μπουκάλια 1907 Heidsieck Monopole Gout American θεωρούνται πραγματικά πολύτιμα. Είναι, σύμφωνα με κάποιους ειδικούς, η πιο ακριβή σαμπάνια στον κόσμο. Ή για να το πούμε πιο σωστά, η πιο πολύτιμη, αφού μεμονωμένα μπουκάλια έχουν πουληθεί και πιο ακριβά από αυτήν.
Η ένδειξη “Monopole” μόνο τυχαία δεν είναι, αφού αποτελεί απόδειξη του γεγονότος πως το συγκεκριμένο champagne house υπήρξε αποκλειστικός προμηθευτής του Βρετανού Βασιλιά από το 1911 και ύστερα.
Όσο για την ένδειξη “Gout American”; Φανέρωνε υψηλότερη περιεκτικότητα σε ζάχαρη από όσο συνηθιζόταν, κάτι δηλαδή που άρεσε τόσο στους Αμερικανούς όσο και στον Τσάρο της Ρωσίας. Μόνο τυχαίο δεν ήταν ότι ο τελευταίος είχε παραγγείλει εκείνα τα χρόνια περισσότερα από 400 χιλιάδες (!) μπουκάλια από τη συγκεκριμένη σαμπάνια.
Φωτό: Wikipedia, Lexicon, unsplah.com