Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Σε λίγο καιρό περνούν 3 χρόνια από τις δημοτικές μας εκλογές.. Μπορεί τον περισσότερο καιρό να είχαμε.. και ακόμα να έχουμε τον covid.. αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί σοβαρό κώλυμα για να αξιολογήσουμε το έργο που περιμέναμε να επιτελέσει η νέα δήμαρχος κα Έλενα Βάκα και οι εκλεγμένοι της παράταξής της..
Είναι αλήθεια ότι κάποιο μεγάλο έργο δεν είδαμε.. παρά τις προσδοκίες οι οποίες έθεταν ψηλά τον πήχη της περιβόητης αλλαγής που υπήρξε σύνθημα της κυρίας δημάρχου. Ο πήχης μπήκε ψηλά όχι μόνο γιατί θα ήταν δήμαρχος με κυβέρνηση από το κόμμα που στρατεύεται.. αλλά και γιατί η κυρία Βάκα είναι μια δυναμική γυναίκα με μεγάλη εμπειρία στην τοπική αυτοδιοίκηση..
Προσδοκία.. μια έννοια που τείνει να επηρεάζει τις αντιδράσεις κατά την κριτική.. Άλλοτε εξάγει συμπάθεια.. άλλοτε ευχάριστη έκπληξη ή ακόμα και προβιβασμό.. και από την άλλη.. άλλοτε απογοήτευση.. διαμαρτυρίες.. ακόμα και μομφές..
Η Χαλκίδα είναι μια μικρή πόλη και όλοι γνωριζόμαστε.. Δυστυχώς ορισμένοι ενώ βγήκαν με πολύ αέρα.. με μια μύτη ψηλά.. φάνηκαν μετά από σχεδόν τρία χρόνια τόσο λίγοι.. Αν τελικά αυτό το ύφος πήγαζε από την ορμή της νίκης στην κάλπη.. τότε θα ήθελα πολύ να δω με ποιο ύφος θα αντικρίσουν τους ίδιους ανθρώπους για να τους ξαναζητήσουν να τους ξαναεμπιστευτούν.. δείχνοντας τους τι; Το τίποτα;
Από την άλλοι.. υπάρχουν κι εκείνοι που αργά και σταθερά αποδίδουν.. Χωρίς βεγγαλικά.. χωρίς πλάτες.. χωρίς να γλύφουν.. χωρίς δεκανίκια.. Όπως προανέφερα.. η πόλη μας είναι μικρή και λίγο-πολύ.. γνωριζόμαστε!
Photo : Paris Papavlasopoulos (Unsplash)
Επεξεργασία στο Canva.com