Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Άτυπα και σιωπηρά έχω καθιερώσει, σχεδόν κάθε Παρασκευή, να θέτω και να μοιράζομαι μαζί σας τους “στόχους” του Σαββατοκύριακου!
Συνήθως είμαι επηρεασμένη από τα γεγονότα και τα βιώματα της εβδομάδας και μέσω του blog συνοψίζω, θα έλεγα, τα “μαθήματα” που πήρα και τι θα ήθελα να καταφέρω το Σαββατοκύριακο, κατά τη διάρκεια του οποίου οι ρυθμοί της καθημερινότητας, ας πούμε, καταλαγιάζουν.
Και αυτή η εβδομάδα ήταν γεμάτη, ίσως ξεχείλισε από μαθήματα, ανατροπές, γνώσεις, διαπιστώσεις, συναισθήματα και σκέψεις.
Νιώθω ότι υπάρχει μία παράμετρος που πρέπει να λάβω υπόψη και αυτή είναι ότι έφτασε η Μεγάλη Εβδομάδα. Ελπίζω κι εύχομαι να μην είναι “εβδομάδα των παθών” για κανέναν.
Επηρεασμένη λοιπόν από τη “μικρή” εβδομάδα που πέρασε και τη “Μεγάλη” που έρχεται, φίλοι μου, θα προσπαθήσω να κάνω λίγη νηστεία. Και όταν λέω “νηστεία” δεν εννοώ αποχή από συγκεκριμένα φαγητά, αυτό είναι εύκολο… Εννοώ νηστεία πνευματική.
Θα προσπαθήσω να μην αδικήσω κανέναν, να μην κρίνω, να κατανοήσω ακόμη και μία ενδεχομένως άσχημη ή άδικη συμπεριφορά απέναντί μου, να συγχωρέσω. Και λέω θα προσπαθήσω γιατί ξέρω ότι η πραγματική νηστεία, η εγκράτεια, η ειλικρινής αποδοχή απαιτούν συνειδητό κόπο, θυσία και αυταπάρνηση.
Στόχος Σαββατοκύριακου λοιπόν: στρέφω την προσοχή μου μέσα μου. Μειώνω τους τόνους, αυξάνω την παρατήρηση και την ενσυναίσθηση. Αφήνω στην άκρη διαφωνίες και αντιδραστικές συμπεριφορές.