Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Πλησιάζουμε πιο κοντά στην καρδιά των Χριστουγέννων, η πόλη μας πλημμύρισε με φώτα και φαντασμαγορική διακόσμηση, ενώ ξεκίνησε και το εορταστικό ωράριο των καταστημάτων! Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε μπήκαμε κι εμείς για τα καλά στο πνεύμα των γιορτών, πήραμε τα πρώτα μας δώρα, φτιάξαμε μπισκοτόσπιτα (υπόσχομαι άρθρο) και κάναμε τη βόλτα μας στη στολισμένη παραλία της Χαλκίδας. Με αφορμή όλες τις εκδηλώσεις που έγιναν για το άναμμα του δέντρου στην πλατεία του Αγίου Νικολάου αλλά και το άναμμα των θαλασσινών “ριζωμένων” (κάπου διάβασα τον προσδιορισμό) δέντρων στον πορθμό του Ευρίπου, σήμερα θα εκφράσω μία άποψη…
Καταρχάς να ξεκινήσω ξεκαθαρίζοντας ότι το περίμενα πως και πως! Όλη αυτή η ατμόσφαιρα με τα φώτα, τα στολίδια, το χωριουδάκι με τα ξωτικά και τους καλικάντζαρους, το καρουζέλ, καθώς και όλες οι λεπτομέρειες που παρατηρώ περπατώντας στη Χαλκίδα μας, με κάνει πιο χαρούμενη.
Ωστόσο φαίνεται ότι τα χριστουγεννιάτικα δέντρα έχουν εκτοπίσει εντελώς τις δικές μας ελληνικές παραδόσεις. Δεν λέω ότι δεν μου αρέσουν τα δέντρα, το αντίθετο μάλιστα, κι εγώ δέντρο στολίζω στο σπίτι μου. Επίσης, καταλαβαίνω ότι είναι μάλλον σχετικά εύκολο για τους εργαζόμενους του Δήμου να τυλίξουν με φωτάκια τους φοίνικες, τις πορτοκαλιές και τα πεύκα ή μήπως όχι;
Μια πόλη σαν τη δική μας, άρρηκτα συνδεδεμένη με το θαλασσινό στοιχείο και το μοναδικό φαινόμενο του Ευρίπου, με το Ναό του Αγίου Νικολάου, προστάτη των ναυτικών, να στέκει μεγαλοπρεπής “αγναντεύοντας” τη θάλασσα, θα έπρεπε, κατά τη δική μου ταπεινή άποψη, να στολίζει σταθερά κάθε Χριστούγεννα κι ένα καράβι. περισσότερα >
