Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Η Χαλκίδα είναι μια πόλη διψασμένη.. Αυτό θα μπορούσε να το πει κυριολεκτικά ο αείμνηστος δήμαρχος Γιάννης Σπανός. Είναι εκείνος άλλωστε που πραγματικά έφερε το νερό στην πόλη.. έργο που θεωρείται από τα πιο σπουδαία.. μιας σπουδαίας προσωπικότητας της τοπικής αυτοδιοίκησης!
Η Χαλκίδα εντούτοις.. είναι ακόμα διψασμένη.. κι αυτήν η δίψα.. όχι.. δεν φεύγει κι αν ξεχειλίσουν τα πηγάδια.. κι αν γιομίσουν οι πηγές.. κι αν πλημμυρίσουν τα ποτάμια.. Αυτήν η δίψα είναι η δίψα για έργα.
Τα έργα απουσιάζουν κι αν ακόμα χορταίνει το μάτι με μακέτες και με σχέδια.. τα έργα λείπουν και η έλλειψή τους δεν είναι απλά αισθητή.. αλλά χαρακτηριστική του γενικότερου μαρασμού..
Τι να κάνουμε.. δεν είμαστε εμείς οι ρομαντικοί σαν τον Γιάννη Σκαρίμπα.. Βέβαια εκείνος.. πριν εκατό χρόνια.. έζησε και ερωτεύτηκε μιαν άλλην Χαλκίδα.. Κι όμως εκείνος έβρισκε τον έρωτα και μέσα στους σπασμένους δρόμους.. στους σπαστικούς νοτιάδες της άνοιξης και του καλοκαιριού.. στους μάταιους κόπους.. στα άναρχα όνειρα και στους ανθρώπους.. περισσότερα >