Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Πριν μερικά χρόνια, τον Απρίλιο του 2018, μαζί με μια ομάδα χορού παιδιών στην εφηβεία, κάναμε μια χορευτική δράση για να γιορτάσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Χορού. Είχαμε ετοιμάσει διάφορες χορογραφίες και σκεφτήκαμε να τις παρουσιάσουμε έξω, σε ένα πάρκο, όπου θα μπορούσαν να μας δουν οι περαστικοί και να κοντοσταθούν, ν’ αναρωτηθούν, να συμμετέχουν.
Κι επειδή ήταν Σάββατο πρωί και κόσμο θα βρίσκαμε στον πιο εμπορικό δρόμο της Χαλκίδας, είπα στα παιδιά: «ραντεβού στο βιοκλιματικό πάρκο».
Εκείνα με κοίταξαν σα να ήμουν εξωγήινη και είχαν εύλογες απορίες: «Κυρία, που είναι αυτό το πάρκο»;
Υποτίθεται, το έργο είχε ολοκληρωθεί 2 χρόνια πριν, το 2016, είχε πραγματοποιηθεί και κάποια ημερίδα ενημέρωσης των πολιτών, παρόλα αυτά κανείς δεν θυμόταν (κοντή ελληνική μνήμη γαρ).
«Εκείνο το πάρκο στο τέλος της Αβάντων, πίσω από τα Δικαστήρια, με τα φωτοβολταϊκά και τα σιντριβάνια», έδωσα στους γονείς τις σχετικές οδηγίες…
Λίγα χρόνια μετά, τα σιντριβάνια δεν έχουν νερό κι έχουν μετατραπεί σε συλλέκτες απορριμμάτων. «Τα αποτελέσματα και οι ωφέλειες αυτής της παρέμβασης, αλλά και η αναγκαιότητα της βιοκλιματικής και ενεργειακής αναβάθμισης των ανοικτών δημόσιων χώρων στον πυκνοδομημένο Αστικό Ιστό της Πόλης μας», όπως παρουσιάστηκαν τότε στην Ημερίδα, έμειναν εγκλωβισμένα σε κάποιο Powepoint Presentation μέσα σε folder με projects Αειφορίας και Βιώσιμης Ανάπτυξης… περισσότερα >
