Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Είμαι άνθρωπος με ζωηρή φαντασία, η οποία έχει τη θετική της επίδραση στη ζωή μου αλλά πολλές φορές γίνεται και εχθρός μου!
Σκεφτείτε έναν άνθρωπο να περπατάει μόνος του σε ένα σκοτεινό μονοπάτι.. Κάθε ήχος που ακούει, κάθε σκιά που αντιλαμβάνεται, γίνονται αφορμή για να γεμίσει στο μυαλό του με σενάρια τρόμου, με σκέψεις για κινδύνους που δεν υπάρχουν, ενώ στην πραγματικότητα το μονοπάτι είναι απλώς ήσυχο και άδειο.
Αυτή η εικόνα, απλή αλλά τόσο γνώριμη, περιγράφει συνήθως αυτό που ζούμε καθημερινά… Ειδικά αν είστε γονείς, μπορεί συχνά ή και διαρκώς, η φαντασία σας να σας βασανίζει.
Μιλούσα με μια φίλη χθες και με ρώτησε γιατί δεν πήγαμε στο παγοδρόμιο. Διαπίστωσα ότι αυτόματα μου ήρθε στο μυαλό η απόκριση «δεν προλάβαμε» ή «δεν μας αρέσει», αλλά αυτές οι απαντήσεις δεν αληθεύουν. Και προλαβαίναμε να πάμε, αν θέλαμε, και αρέσει στο παιδί μου, και μου το είχε ζητήσει μάλιστα..
περισσότερα >
