Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Τι περίοδος και αυτή; Να περιμένεις που θα περάσεις, να βλέπεις, να ψάχνεις σπίτι, να ανεξαρτητοποιείσαι.
Τόσο μικρή πρόταση αλλά τόσο μεγάλο γεγονός στη ζωή ενός ανθρώπου.
Νέες γνωριμίες, νέες παρέες, ίσως και νέες πόλεις, σίγουρα όμως νέες εμπειρίες.
Γράφει η Ελένη Φούρλη.
Σαββατοκύριακο πριν τη Μ. Βδομάδα. Σαββατοκύριακο που οι φοιτητές ταξιδεύουν για τα σπίτια τους.. Ταξιδεύουν για να περάσουν το Πάσχα με τις οικογένειές τους. Χαρά.. ανυπομονησία.. γαλήνη. Ώρα για ξεκούραση.. για χάδια από τους γονείς.. και για γέλια. Έτσι είναι οι γιορτές.. έτσι είναι το Πάσχα στην πατρίδα μας.
Το σημερινό μου άρθρο.. θέλω να το αφιερώσω στους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους στα Τέμπη και σε όλους τους ανθρώπους που σε αυτές τις γιορτές θα έχουν μια απώλεια. Αυτή η απώλεια.. θαρρώ πως είναι χειρότερη και από τον ίδιο τον θάνατο. Είναι η απουσία.. η απουσία του παιδιού από το σπίτι.. η απουσία της χαράς.. η απουσία της ίδιας της ζωής ενώ ζούνε οι άνθρωποι.
Ποια Ανάσταση να ζήσουν αυτές οι οικογένειες; Στέλνω λοιπόν εγώ.. και εύχομαι κι εσείς.. την αγάπη μου και την προσευχή μου σε αυτά τα σπίτια.. Να εκτιμούμε τους ανθρώπους που θα έχουμε στο πλάι μας. Να είμαστε ευγνώμονες που είναι μαζί μας και που είμαστε μαζί τους. Καλό ΣΚ αγάπες!
Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Μετά τη χθεσινή τραγωδία κοιταχτήκαμε στα μάτια. Σε πήρα στην αγκαλιά μου και σου είπα.. «τώρα καταλαβαίνεις γιατί όταν φεύγεις μακριά σου λέω να μου στείλεις μήνυμα όταν φτάσεις». Πάντα αντιδρούσες. «Άσε με ρε μάνα».. μου έλεγες. Κι όμως.. έκλαψες εχτές. Με αγκάλιαζες σα να ήσουν κι εσύ στο τρένο. Το μετάνιωσες που δε με καταλάβαινες τότε.. Πλέον με καταλαβαίνεις..
Στην τραγωδία στα Τέμπη.. πολλά παιδιά ήταν τα θύματα. Επέστρεφαν από το τριήμερο για τις υποχρεώσεις τους στο πανεπιστήμιο. Κάποια παιδιά έφυγαν τόσο άδικα. Κάποιοι γονείς δεν έχουν τα παιδιά τους σήμερα.. Κι όλο αυτό γιατί δεν έχουμε κράτος. Γιατί λειτουργούμε σε συνθήκες 20 χρόνων πριν. Γιατί τελικά.. ζούμε από τύχη.. Ζούμε μόνο με την ευχή και την προσευχή όσων μας αγαπούν..
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Η καραντίνα μας άφησε πολλά καλά και κακά.
Μέσα σε αυτά είναι κ η συνήθεια να «ξεμένουνε» σε φίλους ή εκείνοι σε εμάς και να καταλήγουμε συγκάτοικοι!
Το sleepover φέρνει τους φίλους ακόμα πιο κοντά!
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Ήρθε η ώρα που περίμενε, βγήκαν οι βαθμοί και καταθέτει μηχανογραφικό.
Σε ρωτάει τη γνώμη σου και κοιτάει πόλεις που ίσως είναι λίγο μακριά από αυτό που περίμενες.
Σε τρομάζει η ιδέα να γίνει φοιτητής σε μια πόλη που θα είναι νέα για εκείνο και ξαφνικά θα φύγει από την στοργή της μαμάς;
Λογικό! Όλους τους τρομάζει!
Ανακοινώθηκαν πριν λίγες ημέρες οι βάσεις με τους υποψήφιους φοιτητές να «τρέχουν» πανικόβλητοι να νοικιάσουν σπίτι και γενικά να προμηθευτούν με όλα τα απαραίτητα που χρειάζεται το καινούργιο νοικοκυριό τους.
Όπως είναι λοιπόν φυσικό ένα νέο σπίτι και μία νέα ζωή προκαλεί άγχος σε κάθε φοιτητή και κάθε φοιτήτρια. «Και τώρα τι κάνω;», «Τι θα τρώω;», «Πως θα πλένω;», «Οι φίλοι μου τι θα γίνουν;» και πολλά άλλα ερωτήματα βασανίζουν το μυαλό τους..
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους το elenifourli.com μας παρουσιάζει έναν οδηγό επιβίωσης για κάθε νέο φοιτητή και φοιτήτρια και εύχεται και εκείνο με τη σειρά του σε όλα τα παιδιά καλή φοιτητική ζωή και να την περάσουν όσο μπορούν πιο τέλεια..
Έχε πάντα στον νου σου μια εύκολη συνταγή που μπορείς να φτιάξεις ανά πάσα στιγμή
Για τις μέρες που βαριέσαι, αλλά και όταν δεν υπάρχει χρόνος, είναι καλό να έχεις ως backup μια εύκολη συνταγούλα. Μπορεί αυτό να είναι μία σούπα λαχανικών ή ένα πιάτο ρύζι με λίγο κρέας που έχει περισσέψει από κάποιο άλλο φαγητό ή μία μακαρονάδα με εκείνη την κόκκινη πεντανόστιμη σάλτσα της μαμάς ή απλά με μία κρέμα γάλακτος, μπέικον και λουκάνικα. Εύκολα, γρήγορα και γλιτώνεις και το καθημερινό delivery.
