Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε βρέθηκα στην πρωτεύουσα και μία μέρα πριν έσκασε πρόταση: “Πάμε Θέατρο;” Πόσο μου έχει λείψει το θέατρο! Εννοείται ότι δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη και είχα αποφασίσει από καιρό τι θα δω! Το “Ρινόκερο” του Ιονέσκο σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, στο θέατρο Κιβωτός με τον Άρη Σερβετάλη.
Πριν το κλείσιμο των θεατρικών σκηνών, είχα προσπαθήσει μάταια να βρω εισιτήρια για το συγκεκριμένο έργο. Όπως καταλαβαίνετε, η χαρά μου τεράστια, έφτασα σχεδόν μιάμιση ώρα πριν την παράσταση, πήρα τον καφέ μου, αναζήτησα πληροφορίες για το έργο, διάβασα και περίμενα υπομονετικά…
Δεν είμαι κριτικός θεάτρου, ωστόσο μπορώ να μεταφέρω την εμπειρία μου και το κλίμα που επικρατούσε κατά τη διάρκεια της παράστασης. Δεν ακούστηκε “κιχ” μέσα στο χώρο και ίσως είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει αυτό. Φαίνεται, το θέατρο είχε λείψει και σε άλλους! Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα, η παράσταση είχε ταχύτητα, ροή και γρήγορες αλλαγές, οι ηθοποιοί ήταν ο ένας καλύτερος από τον άλλο σε ένα αρμονικό σύνολο. περισσότερα >