Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Πόσα τραγικά γεγονότα έχουν τραυματίσει την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια;
Στο επίκεντρο οι γυναικοκτονίες που φαίνεται να έχουν αυξηθεί και πια να είναι η κατάσταση εκτός ελέγχου.
Φυσικά, αφορμή του σημερινού άρθρου είναι η γυναικοκτονία της 28χρονης από τους Αγίους Αναργύρους, η οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν δει το φως, μιλούσε με την άμεσο δράση, την στιγμή του εγκλήματος.
Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Το σκέφτηκα πολύ φίλες.. αν έπρεπε να ασχοληθώ με το θέμα που προέκυψε με μια οικογένεια παλαιοχριστιανών.. που ζει υπό μη κοινωνικά συμβατές συνθήκες και που κατά το ένα πρόσωπό της ζει σε ένα πλαίσιο πλήρης ανεξαρτητοποίησης από την υπόλοιπη κοινωνία.. αλλά κατά το άλλο της πρόσωπο.. ο πατριάρχης της οικογένειας.. πληρώνεται επί χρόνια από το δημόσιο.. χωρίς να πατά το πόδι του στη δουλειά.. όπως επίσης είναι ιδιαίτερα ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Έχετε παρακολουθήσει σίγουρα για το συμβάν.. όπου από μια σπόντα προέκυψαν άλλα ζητήματα.. από μια διένεξη με κυνηγό της περιοχής.. βγήκαν στο φως παρανομίες.. όπως παιδιά που δεν πηγαίνουν στο σχολείο.. παιδιά που ζουν μέσα σε μια σπηλιά ή έστω δεντρόσπιτο κατά τη μάνα.. παιδί που γεννήθηκε από τη μεγάλη κόρη της οικογένειας η οποία δεν θέλει να αναφέρει για τον πατέρα του παιδιού της.. με διάφορους να εικάζουν ενδεχόμενο αιμομιξίας. περισσότερα >
Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Ακόμα μια γυναικοκτονία στην χώρα που προκαλεί ντροπή και γεννά ερωτηματικά για το τι μας συμβαίνει.
Τι συμβαίνει σε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Σε όλες εκείνες τις γυναίκες που έχουν υποστεί βία;
Γιατί αυξήθηκαν τα περιστατικά; Τι έχει αλλάξει; Ήταν πάντα έτσι;
Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Τα κανάλια μιλούν.. οι πολιτικοί εκφράζονται.. οι σύλλογοι ομοφυλόφιλων πιέζουν.. η εκκλησία διαφωνεί.. όμως καθίστε ρε φίλες.. τι λέει η κοινωνία για ένα νομοσχέδιο που σε λίγο καιρό θα αποτελεί νόμο του κράτους και θα αλλάξει την κοινωνική δομή και συγκεκριμένα τη δομή της οικογένειας όπως την αναγνωρίζουμε ως τώρα;
Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε στην απαξίωση των τοπικών –δημοτικών εκλογών; Υφίσταται η νοοτροπία στην κοινωνία.. ότι μόνο οι εθνικές εκλογές έχουν αξία.. και ότι οι δήμαρχοι δεν έχουν δύναμη.
Εν ολίγοις.. παρ’ ότι όλο και κάποιος από τον κοινωνικό μας περίγυρο θα είναι υποψήφιος με κάποιον συνδυασμό.. οι πολίτες δεν φαίνονται να συγκινούνται.. και αποστρέφονται κάθε συζήτηση που έχει να κάνει με την πορεία της πόλης.
Νομίζω πως υπάρχει γενική κούραση εκεί έξω.. κυρίως λόγω των ανεκπλήρωτων δεσμεύσεων και λόγω της στασιμότητας της πόλης.. σε ότι αφορά στην εικόνα της.. σε ότι αφορά σε μεγάλα έργα.. σε μεγάλες τομές διοίκησης και σε προώθηση του τουριστικού της προϊόντος! περισσότερα >
Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Η κοινωνία μας έχει αλλάξει ή ο τρόπος που τα βλέπουμε;
Έχετε αναρρωτηθεί και εσείς αν και παλιότερα υπήρχαν στην κοινωνία μας τέτοια περιστατικά και δεν τα μαθαίναμε ή απλώς δεν γίνονταν;
Τελικά υπάρχει πρόοδος ή όχι;
Εδώ και λίγο καιρό βλέπουμε καταιγισμό καταγγελιών για κακοποιήσεις. Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να μην γνωρίζουμε τι ακριβώς έχει συμβεί, όμως έχουν ξεσπάσει πολλά θέματα κακοποιήσεων.
Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Πώς νιώθετε τις τελευταίες 2 ημέρες; Σίγουρα αν είσαστε φυσιολογικές γυναίκες.. και όχι τέρατα.. αν δεν θα βλάπτατε με τίποτα τα παιδιά σας.. και αν κυρίως είσαστε μανούλες.. σίγουρα θα νιώθετε.. όπως κι εγώ.. θα νιώθουμε λοιπόν.. ταπεινωμένες..
Θα νιώθουμε σα να έβλαψαν το δικό μας παιδί.. σα να είναι και δικός μας αυτός ο πόνος.. Και δικός μας; Αμφιβάλλω αν η μάνα εκείνου του κοριτσιού νιώθει έτσι.. Πούλησε το παιδί της.. Μόνο αποτροπιασμό νιώθω για εκείνη..
Ντρέπεται και η ντροπή με όσα αποκαλύπτονται.. Τα αντανακλαστικά δε του κράτους.. νωχελικά.. και σίγουρα απογοητευτικά.. Θα έπρεπε ήδη να έχουν συλληφθεί και να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη.. πάνω από 300 άτομα.. Μα 213 ήταν μόνο οι ανώμαλοι που ήθελαν να βιάσουν το 12χρονο κορίτσι.. Πόσοι ακόμα ήξεραν; Πόσοι δεν μίλησαν; Πόσοι συγκάλυψαν; περισσότερα >
Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Είναι μήνες τώρα που σκέφτομαι να γράψω κάτι σχετικό με τη “γειτονιά”. Για όλους αυτούς τους ανθρώπους με τους οποίους συμβιώνουμε στην ίδια πολυκατοικία, στον ίδιο δρόμο, στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο. Για όλους εκείνους με τους οποίους μοιραζόμαστε την πρώτη “καλημέρα” ξεκινώντας το πρωί για τη δουλειά, που νοιάζονται για το σπίτι σου κι έχουν το νου τους όταν λείπεις, που είναι δίπλα όταν χρειαστείς βοήθεια.
Canto do sol ή αλλιώς “ηλιόλουστη γωνιά”, Λισαβόνα, Μάιος 2022
Αυτή η γειτονιά, της οποίας τα παιδάκια μαζεύονται τα απογεύματα να παίξουν μπάλα στις πυλωτές και οι ηλικιωμένοι, κάθε καλοκαιρινό απόγευμα, αράζουν στις αυλές και στα μπαλκόνια τους, ποτίζουν τις γλάστρες και καταβρέχουν το δρόμο για δροσιά…
Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη για τη γειτονία στην οποία ανήκω με την οικογένειά μου κι επειδή κάποιες φορές τα λόγια είναι περιττά και η τέχνη αναλαμβάνει να περιγράψει καλύτερα τα συναισθήματα, θα σας μιλήσω για έναν τοίχο που αποτυπώνει με τον πιο ιδιαίτερο τρόπο τη διαχρονικότητα, την ομορφιά και την αλληλεπίδραση μιας μικρής κοινωνίας, ουσιαστικά μιας γειτονιάς. περισσότερα >
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Είμαστε λίγο πριν τα Χριστούγεννα και όλοι τρέχουμε για τα τελευταία ψώνια.
Στηρίζουμε την τοπική αγορά όμως; Η αγορά και οι επαγγελματίες που φέτος δουλεύουν όσο κανονικά μπορούν, στηρίζονται από τους τοπικούς καταναλωτές.
Η αγορά μας μένει ανοιχτή και ζωντανή, επειδή στηρίζεται από κάποιους ανθρώπους. Και αυτοί είμαστε όλοι εμείς.
Η επιστροφή μας στην κανονικότητα είναι στο επίκεντρο όλες αυτές τις μέρες. Προσπαθούν να επανέλθουν όχι μόνο οι πολίτες, αλλά και οι εργαζόμενοι και οι επαγγελματίες.
Τα καταστήματα έκλεισαν για σχεδόν δυο μήνες και όσα μέτρα και αν πάρθηκαν, σίγουρα τα μαγαζιά έκαναν στροφή προς τα πίσω.
