Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Είναι μήνες τώρα που σκέφτομαι να γράψω κάτι σχετικό με τη “γειτονιά”. Για όλους αυτούς τους ανθρώπους με τους οποίους συμβιώνουμε στην ίδια πολυκατοικία, στον ίδιο δρόμο, στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο. Για όλους εκείνους με τους οποίους μοιραζόμαστε την πρώτη “καλημέρα” ξεκινώντας το πρωί για τη δουλειά, που νοιάζονται για το σπίτι σου κι έχουν το νου τους όταν λείπεις, που είναι δίπλα όταν χρειαστείς βοήθεια.
Canto do sol ή αλλιώς “ηλιόλουστη γωνιά”, Λισαβόνα, Μάιος 2022
Αυτή η γειτονιά, της οποίας τα παιδάκια μαζεύονται τα απογεύματα να παίξουν μπάλα στις πυλωτές και οι ηλικιωμένοι, κάθε καλοκαιρινό απόγευμα, αράζουν στις αυλές και στα μπαλκόνια τους, ποτίζουν τις γλάστρες και καταβρέχουν το δρόμο για δροσιά…
Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη για τη γειτονία στην οποία ανήκω με την οικογένειά μου κι επειδή κάποιες φορές τα λόγια είναι περιττά και η τέχνη αναλαμβάνει να περιγράψει καλύτερα τα συναισθήματα, θα σας μιλήσω για έναν τοίχο που αποτυπώνει με τον πιο ιδιαίτερο τρόπο τη διαχρονικότητα, την ομορφιά και την αλληλεπίδραση μιας μικρής κοινωνίας, ουσιαστικά μιας γειτονιάς. περισσότερα >
