Οριστική αυλαία για το “Φάντασμα της Όπερας”, το μακροβιότερο musical του Broadway

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Το μακροβιότερο musical στην ιστορία του Broadway, το φαντασμαγορικό “The Phantom of the Opera”, έριξε οριστική αυλαία, μετά από ρεκόρ 13.981 παραστάσεων σε 35 έτη!

Από τις 26 Ιανουαρίου του 1988, το φάντασμα της όπερας είχε “στοιχειώσει” το Majestic Theatre στο Broadway της Νέας Υόρκης, έχοντας παρουσιαστεί σε πάνω από 20 εκατομμύρια θεατές κι έχοντας κερδίσει πάνω από 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια!

Πρόκειται για ένα αληθινό αριστούργημα σκηνοθεσίας, ερμηνειών, σκηνικών, μουσικής, κοστουμιών που μαγεύει το θεατή.

“Νομίζω ότι η διαχρονική απήχηση του οφείλεται στο ρομαντισμό του. Το κοινό ξεφεύγει από τα προβλήματα της καθημερινότητάς του, μπαίνοντας στον κόσμο του έργου, όπως ένα μικρό παιδί σκοντάφτει σε ένα παραμύθι”, είχε δηλώσει ο αείμνηστος σκηνοθέτης Harold Prince στην 25η επέτειο της παράστασης στο Broadway. περισσότερα >

Μέσω του χορού, queer χορευτές από τη Βραζιλία, αναζητούν “χώρο” στο κοινωνικό σύστημα

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Κάθε φορά που ταξιδεύω εκτός Ελλάδας επιδιώκω να επισκεφθώ χώρους που φιλοξενούν τέχνες. Ανάμεσα σε μουσεία, πινακοθήκες, παλάτια και θέατρα, πάντα αναζητώ την τέχνη του χορού, σε οποιαδήποτε μορφή ή διάσταση, στην προσπάθειά μου ν’ ανακαλύψω κάτι νέο.

Στο Institute of Contemporary Art, στη Βοστώνη, φιλοξενήθηκε ένα ιδιαίτερο musical – documentary, το οποίο παρουσιάστηκε σε μία αίθουσα με δύο γιγαντο-οθόντες, η μία απέναντι από την άλλη, οι οποίες έδειχναν το ίδιο βίντεο αλλά από διαφορετικές κάμερες – λήψεις ή έδειχναν την ίδια χορογραφία αλλά από διαφορετικούς χορευτές.

Αυτή η ενδιαφέρουσα παρουσίαση του έργου σε συνδυασμό με την ξεσηκωτική μουσική του με τράβηξαν στην αίθουσα και άρχισα να παρακολουθώ, πότε τη μία οθόνη, πότε την άλλη και πότε και τις δύο ταυτόχρονα. περισσότερα >

Γιατί μας αρέσει το σινεμά;

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Σας έχει λείψει να πηγαίνετε κινηματογράφο;

Είναι γεγονός ότι στερηθήκαμε για μεγάλο διάστημα τις αίθουσες σινεμά που παρέμειναν κλειστές.

Θυμάμαι που αρκετά χρόνια πριν, όταν ήμουν φοιτήτρια στην πρωτεύουσα, πήγαινα σινεμά 2-3 φορές την εβδομάδα! Κάποτε μάλιστα, πήγα σε ένα από αυτά τα μεγάλα σινεμά, με τις πολλές αίθουσες, και κυριολεκτικά δεν βρήκα ταινία να δω, καθώς τις είχα δει όλες, επομένως πήρα ποπ κορν και νάτσος κι έφυγα για ταινία στο σπίτι!

Ωραίες εποχές και αναμνήσεις. Τα χρόνια πέρασαν, η συχνότητα των επισκέψεών μου στις κινηματογραφικές αίθουσες μειώθηκε, έφτασα και στο άλλο άκρο: να μην ξέρω τι ταινίες παίζονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Όμως η αγάπη μου για το σινεμά παραμένει ισχυρή και οι λόγοι είναι πολλοί:

Οι ταινίες δεν είναι μόνο ψυχαγωγία και να περνάει η ώρα μας. Εγώ συνήθως πλημμυρίζω με συναισθήματα όταν βλέπω μια καλή ταινία, συχνά μπαίνω στη θέση κάποιου ήρωα, ακόμη πιο συχνά συγκινούμαι και οι σκέψεις μου επηρεάζονται για μέρες. Ναι, είμαι από αυτές που κλαίνε ακόμη και με τις παιδικές ταινίες και ειλικρινά δεν ντρέπομαι καθόλου γι’ αυτό. Όλη αυτή η εμπειρία και η εναλλαγή συναισθημάτων γίνεται ακόμη πιο έντονη μέσα σε μία κινηματογραφική αίθουσα: άνετα καθίσματα, μεγάλη οθόνη, τέλειος ήχος, καλή παρέα, ένα παχυντικό σνακ και αναψυκτικό σε γενναία ποσότητα!

περισσότερα >