‘’Τα στάδια ανάπτυξης’’

Ο Αμερικανός ψυχολόγος και ψυχαναλυτής  Εrik Erikson , ανέπτυξε τη λεγόμενη ‘’Ψυχοκοινωνική Θεωρία’’. Ειδικότερα, μίλησε αναλυτικά για τα στάδια ανάπτυξης του ανθρώπου σε κάθε ηλικία… Από τη γέννηση , μέχρι και την ενήλικη ζωή. Όπως είναι φυσικό, περνάμε στη διάρκεια της ζωής μας ,από μικρά παιδιά , από συγκεκριμένες φάσεις και η κάθε φάση , έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Πάμε να δούμε αναλυτικά τις ονομασίες  τους και τα στοιχεία που αντιστοιχούν σε αυτές;;

111

1) Από τη γέννηση έως  12-18 μηνών. Αρχικά ,είμαστε στο στάδιο της εμπιστοσύνης – δυσπιστίας. Εάν υπάρχει υποστήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον , τότε κυριαρχούν αισθήματα εμπιστοσύνης. Αντίθετα , αν δε καλύπτονται οι ανάγκες του παιδιού , τότε υπάρχει φόβος και ανασφάλεια.

2)  12-18 μηνών έως 3 ετών. Αυτονομία-Αμφιβολία. Εδώ , ή θα αισθάνεσαι ανεξάρτητος και θα έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου ή  θα υπάρχει έλλειψη ανεξαρτησίας. Αυτό θα καθοριστεί κι από τους γονείς  ,που είτε θα επιτρέπουν στο παιδί να κάνει πράγματα και μόνο του , είτε θα είναι υπερπροστατευτικοί  μαζί του.

περισσότερα >

Τα στάδια της απώλειας…

Μία από τις πιο οδυνηρές συναισθηματικές εμπειρίες στη ζωή του ανθρώπου ,είναι η απώλεια , ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου . Το να χάνεις ένα άτομο που ζήσατε τόσα μαζί ,ή γενικότερα ήσασταν κοντά , είναι πάρα πολύ δύσκολο κι επώδυνο ,πόσο μάλλον ,όταν συμβαίνει ξαφνικά κι απροσδόκητα .Ένα αιφνίδιο, άσχημο γεγονός , είναι αναμενόμενο να μας πονέσει ακόμη περισσότερο. Υπάρχουν στάδια από τα οποία περνά κανείς , όταν φεύγει από τη ζωή ένα πολύ κοντινό του πρόσωπο .Ας τα δούμε με τη σειρά..

11

1.Άρνηση .Αρχικά δε μπορείς να πιστέψεις αυτό που έγινε , δε μπορείς να το δεχτείς. Υπάρχει ένα αίσθημα δυσπιστίας , κάτι που σε κάνει να μη μπορείς να δεις την πραγματικότητα .Γιατί ακριβώς εκείνη τη στιγμή , σου είναι αδύνατο .Η άρνηση ,όπως έχουμε ξαναπεί , είναι ένας από τους μηχανισμούς άμυνας ,που ουσιαστικά μας ‘’προστατεύει’’ .Διότι ,αν δεις την αλήθεια , το σοκ είναι μεγάλο.

2.Θυμός.Εδώ, διακατέχεσαι από ένα πολύ αρνητικό συναίσθημα , θυμώνεις με το γεγονός.(γιατί σε αυτόν , γιατί σε μένα , μα είναι τόσο άδικο , δε πρόσεχε , δεν υπάρχει θεός κλπ).Θεωρείς , ότι κάποιος άλλος φταίει , για τον πόνο που βιώνεις .Έτσι, με το να κατηγορείς κάποιον για αυτό που συνέβη ,μέσα από την αρχική συνειδητοποίηση της απώλειας , είναι σα να αισθάνεσαι με το θυμό σου , ψυχικά ‘’δυνατός’’.

περισσότερα >