Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Ψάχνεις κάποιες φορές πως κάποιοι άνθρωποι έγιναν τόσο πετυχημένοι;
Και όμως η επιτυχία δεν είναι αυτή που σε συνοδεύει από τη γέννηση, αλλά η πορεία που χάραξες στη ζωή και φυσικά η τύχη.
50% τύχη, 50% κόπος;
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Το καλοκαίρι έχει πολλά καλά και μέσα σε αυτά και τα καλοκαιρινά σινεμά.
Θυμάμαι στην Κεφαλονιά ένα καλοκαίρι, ένα θερινό σινεμά ήταν κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα.
Απόλαυση και μαγεία.
Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Πρόσφατα πήγα σινεμά για να δω το “Top Gun: Maverick”. Η ταινία μου άρεσε, αλλά περισσότερο απόλαυσα την τραγουδάρα στο τέλος της ταινίας με την απίστευτη φωνή της Lady Gaga…
Φέτος, για κάποιον περίεργο λόγο, όσες φορές πήγα σινεμά, μου κόλλησε κάποιο κομμάτι, μέρος του εκάστοτε movie soundtrack. Ακόμη κι όταν πήγαμε σε παιδικές ταινίες, ορισμένα τραγούδια ήταν ομολογουμένως πάρα πολύ καλά!
Ας δούμε λοιπόν σε ένα playlist, το δικό μου αγαπημένο top 5 για το 2022, μέχρι τώρα!
Ένας από τους καλύτερους ιπτάμενους του Ναυτικού, ο Πιτ ‘’Μάβερικ’’ Μίτσελ καλείται να εκπαιδεύσει επιλεγμένους πτυχιούχους για μια ειδική αποστολή, την οποία δεν έχει βιώσει ποτέ κανένας πιλότος. Ταχύτητα, πολλά G, εντυπωσιακά εφέ, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, love story, δράση και περιπέτεια σε ένα ανέλπιστα καλό sequel! Κομματάρα από Lady Gaga λοιπόν και αν δεν έχετε δει ακόμη την ταινία, να πάτε!
2. Nirvana – Something in the Way (The Batman) περισσότερα >
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Ημέρες προβολής ταινιών μήπως;
Ψάχνεις να βρεις την κατάλληλη;
Θέλεις μήπως θρίλερ; Σου βρήκα την κατάλληλη ταινία, που δεν θα σε τρομάξει, θα σε βάλει σε σκέψεις και θα σε κρατήσει με ανοιχτά μάτια.
Φτιάξε ποπ κορν.
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Το ΕΡΤflix έχει κερδίσει το τηλεοπτικό κοινό ιδιαίτερα και ακούμε συχνά σειρές που προτείνονται.
Το διήγημα του Θεοτόκη που μεταφέρθηκε στην τηλεόραση φαίνεται να έχει κερδίσει το κοινό και όχι άδικα.
Ένας παράνομος έρωτας, η μάλλον μια παράνομη φαντασίωση, που μοιάζει εντελώς εξωφρενική ιδίως για την εποχή που θα δείτε, στήνει όλο το διήγημα.
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Η σειρά του ERTflix που μάλλον σου θυμίζει χαμένους έρωτες του παρελθόντος και σε γεμίζει αισιοδοξία για αυτούς που έρχονται.
Δώδεκα αυτοτελή επεισόδια που συνδέονται στο τέλος, σου δίνουν την οπτική πως ό,τι και αν έχει γίνει, δεν πρέπει να χάνεις την πίστη σου στους ανθρώπους.
Αυτό που μας δίνει σαν νόημα “στάζοντας μέλι” κάποιες φορές, και άλλες δείχνοντας μας ανθρώπους ψυχρούς, είναι πως ο έρωτας είναι το μεγαλύτερο συναίσθημα που μπορεί κάποιος να νιώσει, είτε είναι παντοτινός, είτε είναι εφήμερος.
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Δεν θα τη χαρακτήριζα “τέλεια”, αλλά περισσότερο αληθινή.
Μια σειρά που μπορείς να τελειώσεις μέσα σε μία μέρα. Μία πρωταγωνίστρια που η ζωή της μας ξεδιπλώνει τόσα μηνύματα.
Μια γυναίκα που κακοποιήθηκε άσχημα και μόνο στο τέλος της σειράς μας δείχνει την ψυχολογία της. Ένας άνθρωπος με τόσα μυστικά καλά κρυμμένα που δεν μπορούσε κανείς να βρει, παρά μόνον όταν εξαφανίστηκε ένας νεαρός.
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Πριν από τρεις μήνες ξεκίνησα μια ταινία η οποία όμως κρατούσε 2 και πλέον ώρες και έτσι κάπου την άφησα.
Προχθές λοιπόν την ξεκίνησα και πάλι, γιατί η αλήθεια είναι πως με είχε κρατήσει σε αγωνία και το θυμόμουν.
Η ιστορία μας έχει να κάνει με μια μονογονεϊκή οικογένεια και ξεκινά να πλέκεται όταν χάνεται το αγόρι της οικογένειας.
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Βγήκε λοιπόν και ο πολυπόθητος 5ος κύκλος της «Τέλειας ληστείας», που τον περιμέναμε με ανυπομονησία.
Εντάξει το παραδέχομαι, τον τελείωσα μέσα σε ένα βράδυ, άλλωστε ήμουν πάντα εθισμένη σε αυτή τη σειρά.
Μπορώ να πω λοιπόν με σιγουριά πια πως είναι καλύτερος από τον 3ο και τον 4ο που με είχαν ελαφρώς απογοητεύσει. περισσότερα >
Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Σας έχει λείψει να πηγαίνετε κινηματογράφο;
Είναι γεγονός ότι στερηθήκαμε για μεγάλο διάστημα τις αίθουσες σινεμά που παρέμειναν κλειστές.
Θυμάμαι που αρκετά χρόνια πριν, όταν ήμουν φοιτήτρια στην πρωτεύουσα, πήγαινα σινεμά 2-3 φορές την εβδομάδα! Κάποτε μάλιστα, πήγα σε ένα από αυτά τα μεγάλα σινεμά, με τις πολλές αίθουσες, και κυριολεκτικά δεν βρήκα ταινία να δω, καθώς τις είχα δει όλες, επομένως πήρα ποπ κορν και νάτσος κι έφυγα για ταινία στο σπίτι!
Ωραίες εποχές και αναμνήσεις. Τα χρόνια πέρασαν, η συχνότητα των επισκέψεών μου στις κινηματογραφικές αίθουσες μειώθηκε, έφτασα και στο άλλο άκρο: να μην ξέρω τι ταινίες παίζονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Όμως η αγάπη μου για το σινεμά παραμένει ισχυρή και οι λόγοι είναι πολλοί:
Οι ταινίες δεν είναι μόνο ψυχαγωγία και να περνάει η ώρα μας. Εγώ συνήθως πλημμυρίζω με συναισθήματα όταν βλέπω μια καλή ταινία, συχνά μπαίνω στη θέση κάποιου ήρωα, ακόμη πιο συχνά συγκινούμαι και οι σκέψεις μου επηρεάζονται για μέρες. Ναι, είμαι από αυτές που κλαίνε ακόμη και με τις παιδικές ταινίες και ειλικρινά δεν ντρέπομαι καθόλου γι’ αυτό. Όλη αυτή η εμπειρία και η εναλλαγή συναισθημάτων γίνεται ακόμη πιο έντονη μέσα σε μία κινηματογραφική αίθουσα: άνετα καθίσματα, μεγάλη οθόνη, τέλειος ήχος, καλή παρέα, ένα παχυντικό σνακ και αναψυκτικό σε γενναία ποσότητα!
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Ψάχνεις ταινία για να διασκεδάσεις και πέφτεις μπροστά σε σενάριο βγαλμένο από την πραγματικότητα.
Βλέπεις τρέιλερ και λες “ναι πρέπει να το δω”. Κάπως έτσι ξεκινάς την προβολή σε μια ταινία που καταλήγεις να συγκινείσαι και να αντιλαμβάνεσαι την έννοια της πατρότητας σε μια δυσκολη εκδοχή της.
