Πως έχουμε γίνει έτσι… Η αλήθεια είναι ότι μετά από όλο αυτό με την πανδημία θα είμαστε εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι.. Θα έχουμε μια δυσπιστία να πλησιάσουμε τον συνάνθρωπο.. να κάνουμε χειραψία, πόσο μάλλον να τον αγκαλιάσουμε… Θα υπάρχει ένας φόβος… ΄΄ ας προσέξω μην κολλήσω κάτι’’ …
Αυτό εκτός από προσωπική μου άποψη.. το ανέφεραν και οι επιστήμονες…
Κανείς μας δεν θα είναι ίδιος…
Eξακολουθώντας να βρισκόμαστε σπίτι και περιορίζοντας πια τις μετακινήσεις μας στις απολύτως απαραίτητες ,θα κάνουμε μια ανάλυση για όλο αυτό. Πώς είναι να είσαι σπίτι ,τι είναι αυτό που τελικά συμβαίνει ,πώς το βιώνει ο καθένας αυτή τη στιγμή. Υπάρχει κάποια ειδική διαχείριση αυτής της κατάστασης; Kαι τελικά τι θα βγει και τι θα ακολουθήσει μετά από την καραντίνα; Τι συμβαίνει στο παρόν και τι θα γίνει στο μέλλον;
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ίσως νιώθει κανείς ,πως ξαφνικά πρέπει να μείνει μέσα και είναι σαν να του το έχουν επιβάλλει. Και ναι ,μένεις μέσα για το κοινό καλό ,για τη δημόσια υγεία ,για να προστατεύσεις εσένα ,τους ανθρώπους που αγαπάς και κατ’επέκταση τους γύρω σου. Αισθανόμαστε ίσως κάποιοι ,ότι είμαστε σαν εγκλωβισμένοι και ότι έχουμε χάσει τις καθημερινές μας ελευθερίες. Το θέμα είναι σε μια συνθήκη ,μέσα από την αρνητικότητα που μπορεί να υπάρξει ,να επιλέγουμε τη θετική εκδοχή. Δηλαδή τώρα που είμαστε μέσα ,ας κάνουμε υπομονή ,εφόσον ξέρουμε ότι είναι για καλό.
Επίσης , ας αξιοποιήσουμε τον καθημερινό μας χρόνο ,κάνοντας πράγματα που μας αρέσουν ,μιλώντας με αγαπημένα άτομα . Η τεχνολογία θα επιτελέσει το θετικό της ρόλο εδώ. Είναι ευκαιρία ,να εκτιμήσουμε τον παραπάνω χρόνο που μπορεί να μην είχαμε πριν και να τον επιζητούσαμε . Να συνεχίσουμε να είμαστε δραστήριοι και όχι άπραγοι . Να προσέχουμε τον εαυτό μας και να μην αφεθούμε λόγω του εγκλεισμού. Είναι ευκαιρία , να βοηθήσουμε ανθρώπους που αυτή τη στιγμή, μπορεί να μην έχουν τη δυνατότητα μετακίνησης ούτε για τα βασικά .