Γράφει η Δήμητρα Δήμου.
Πάει κι αυτό… οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν-καλώς ή κακώς, η ιστορία θα το κρίνει- και ερχόμαστε στο σημείο όπου θα πρέπει να αναλύσουμε εάν ο “ηλεκτρονικός σύμβουλος ψήφου” what2vote.gr, που εγκαινιάστηκε πριν από ενάμισι περίπου μήνα, έκανε δουλίτσα!
Το επιστημονικό αυτό διαδικτυακό εργαλείο που δείχνει, σύμφωνα με τον αλγόριθμό του, στον πολίτη σε ποιο κόμμα βρίσκεται εγγύτερα πολιτικά, με το συμπέρασμα να συνάγεται από απαντήσεις για συγκεκριμένα θέματα της τρέχουσας πολιτικής, σε 30 θεματικές ερωτήσεις, δεν έχει ακόμη γίνει γνωστό εάν βοήθησε τον πολίτη, πρωτίστως, ή τα κόμματα!
Και εδώ λοιπόν μπαίνει το ερώτημα: η ανάγκη για ιδεολογία αλλά και για επιβίωση, δεν ταυτίζονται πάντα και συχνά υπάρχουν αντιφάσεις όχι μόνον μέσα στα κόμματα, αλλά και μέσα στο “είναι” του ίδιου του ψηφοφόρου. Ειδικά στους μεσήλικες, που ανατράφηκαν διαφορετικά, η εσωτερική σύγκρουση, είναι εντονότερη. Να σημειωθεί πως τα συστήματα αυτά κάνουν θραύση σε άλλες χώρες, αλλά στην Ελλάδα μέχρι και τα μέσα Μαΐου είχαν μπει στην πλατφόρμα μόλις 105.000 άτομα, ίσως επειδή οι Έλληνες είμαστε πιο πολιτικά πλάσματα, ακόμα και τα τελευταία χρόνια, με την αποχή να είναι ανερχόμενη δύναμη!
Κάποιοι θεωρούν ότι αυτές οι πλατφόρμες είναι θετικές για τη δημοκρατία, αλλά το θέμα είναι εάν βοήθησαν τους νέους ψηφοφόρους να μπουν στην διαδικασία ώστε να απασχολήσουν για λίγο το μυαλουδάκι τους με το τί θα πρέπει να ψηφίσουν για να έχουν μέλλον… όχι καλύτερο, όχι χειρότερο, απλά να έχουν μέλλον….
Εξάλλου, οι 30 ερωτήσεις, αν και πιάνουν τον βασικό σκελετό των κομμάτων και τον ψηφοφόρων, δεν μπορούν να πιάσουν την ψυχή που διαθέτουν σίγουρα οι δεύτεροι αλλά ούτε και ένα σωρό από προσωπικές, καθοριστικές παραμέτρους. Ό,τι και να πούμε, γράψουμε, διαβάσουμε εμείς, εάν δεν αλλάξει ο τρόπος επικοινωνίας των πολιτικών απέναντι στους νέους αλλά και γενικά στους ψηφοφόρους, άσπρη μέρα δεν θα δουν …