Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Με αφορμή ένα συλλαλητήριο που έπεσα πάνω του τυχαία στην Αθήνα ξεκίνησα να σκέφτομαι το τι γίνεται πια με τα ενοίκια.
Η συγκέντρωση ήταν φοιτητική και οι σπουδαστές ζητούσαν χαμηλά ενοίκια και μέτρα, για να μπορούν να έχουν ένα σπίτι στην Αθήνα.
Κάπως έτσι θυμήθηκα ακριβώς αυτό, τι έζησα και εγώ πριν λίγο καιρό που έψαχνα να βρω ένα σπίτι με νορμάλ τιμή (Όχι δεν ειμαι φοιτήτρια, όχι δεν βρήκα νορμάλ τιμή ποτέ).
Για να βρεις ένα ανθρώπινο σπίτι πρέπει να δώσεις τουλάχιστον 450 ευρώ και πάνω. Από τα 550 ευρώ είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα.
Όμως ένας φοιτητής αν δεν δουλεύει, με αυτές τις συνθήκες, πως θα το κάνει;
Πως θα το κάνει ένας εργαζόμενος που είναι χαμηλόμισθος;
Πως θα το κάνει μια οικογένεια με παιδιά;
Εάν λοιπόν πράγματι δεν παρθούν μέτρα, τι θα γίνει επιτέλους με τα σπίτια; Αναρωτιέμαι αν θα μένουμε στο τέλος τρεις τέσσερις μαζί, όπως γίνεται στο εξωτερικό.
Αν όμως δεν κινητοποιηθούμε για να γίνει κάτι τότε μια κακή κατάσταση θα συνεχίζεται.
Πρέπει να μαζευτεί η κατάσταση αυτή γιατί δεν συμβαδίζει με τους μισθούς του μέσου Έλληνα.
Αν έχετε σπίτι, προσπαθήστε να δείτε τα πράγματα αντικειμενικά.
Αν ψάχνετε σπίτι, τότε ψάξτε πάρα πολύ καλά!