Θα σας μιλήσω για την δική μου προσωπική εμπειρία, γιατί κάθε θείος ή θεία έχει πραγματικά μια μοναδική σχέση με αυτά τα πλασματάκια που λέγονται ανίψια και δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη!
Πραγματικά όταν ήμουν μικρούλα και σαν κλασικά «αγαπημένα» αδερφάκια εγώ και ο αδερφός μου τσακωνόμασταν με το παραμικρό… ναι ναι αγγελούδια ήμασταν… χαχα δεν περίμενα να με κάνει τόσο ευτυχισμένη!
Αυτός λοιπόν ο αδερφός με μια υπέροχη γυναίκα με έκαναν μια μέρα θεία! Όχι μια αλλά δύο φορές… και τα ανίψια μεγαλώνουν και αρχίζουν να σε φωνάζουν με το όνομά σου, να σου χαμογελάνε, να σου κάνουν νάζια και να σου ζητάνε να μείνεις λίγο πάρα πάνω για να παίξετε…
Εκεί κατάλαβα τις τύψεις για τις οποίες μιλάνε μερικές φορές οι γονείς, που τις νιώθουν όταν αφήνουν για λίγο τα παιδιά ή όταν πάνε στη δουλειά τους… Ε το νιώθουμε και οι θείες και οι θείοι αυτό…
Και αν καμιά φορά δεν έχουμε τόσο χρόνο η αγάπη μας δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται!
Και σε αυτό το σημείο οφείλω να πω, πως και εγώ ήμουν πολύ τυχερό ανιψάκι ως παιδί, γιατί είχα θείους και θείες που με λάτρευαν και μου το έδειχναν!
Σταυρούλα Λουκά