Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Όταν μια χώρα βρίσκεται σε άδικο πόλεμο.. όταν ο εχθρός είναι ισχυρότερος.. βίαιος και αποφασισμένος να εξαλείψει το έθνος σου από την ανθρωπότητα.. τότε οι φωτισμένοι άνθρωποι είναι εκείνοι που βαστούν τα ιερά.. τη γλώσσα.. την ιστορία.. τη θρησκεία.. τα ήθη και τα έθιμα.. Όχι με τα όπλα.. αλλά με τα γράμματα.. τις τέχνες και την ιδιαίτερη πολιτιστική ταυτότητα που χαρακτηρίζει κάθε τόπο!
Οι ίδιοι άνθρωποι επίσης.. είναι εκείνοι που δίνουν ώθηση στους μαχητές και κουράγιο στις οικογένειές τους.. Είναι εκείνοι που με το μοιρολόι τους σκουπίζουν τα δάκρυα της μαυροφορεμένης γυναίκας.. Είναι εκείνοι που συγκινούν.. που ξεσηκώνουν τους ανθρώπους της ειρήνης σε όλον τον κόσμο.. Είναι εκείνοι που αδημονούν ο έρωτας να πρωταγωνιστήσει πάλι στα έργα τους.. που ζεσταίνουν τις καρδιές των νέων όταν τις χωρίζει ο πόλεμος..
Όπως και στην Ελλάδα κάποτε.. φωτισμένοι άνθρωποι κράτησαν το λάβαρο της επανάστασης.. Ποιητές όπως ο Διονύσιος Σολωμός, ο Ανδρέας Κάλβος, ο Ρήγας Βελεστινλής και άλλοι ενέπνευσαν με το έργο τους όλους τους ήρωες του 1821.. και οδήγησαν και άλλους μεγάλους ποιητές σε όλον τον κόσμο.. να αγαπήσουν την Ελλάδα και τον αγώνα της για ελευθερία.. Φιλέλληνες ξένοι ποιητές φώτισαν με τους στίχους τους το δίκαιο του έθνους μας.. Γιατί αγαπητοί.. και τότε υπήρχε η προπαγάνδα.. και τότε γίνονταν προβοκάτσια.. και μάλιστα.. και τότε ελέγχονταν περισσότερο οι ειδήσεις..
Η ποίηση του πολέμου πάντα θα μιλά στις καρδιές όλων των ανθρώπων που επιθυμούν την ειρήνη.. Αναζήτησα λοιπόν ποιήματα από γνωστούς ποιητές της Ουκρανίας.. Επέλεξα προκειμένου να τιμήσω και τις γυναίκες της Ουκρανίας.. τρία αποσπάσματα από αντίστοιχα ποιήματα Ουκρανών ποιητριών.. Αναφέρονται σ’ αυτόν τον πόλεμο..
Ναταλία Καρπένκο
ΠΟΛΕΜΟΣ…
Πόλεμος! Άδειοι δρόμοι, σειρήνες, καταφύγια,
Ένα μπερδεμένο παιδί βάζει βιαστικά μια κούκλα στην αγκαλιά του.
Οι «απελευθερωτές» εισέβαλαν στο σπίτι σαν κλέφτες.
Ας παλέψουμε, ας νικήσουμε! Ας δώσουμε φωτιά σε όλους τους!
Δεν θα συγχωρήσουμε ποτέ την ορδή εισβολής
Θα τους σακατεύει η μοίρα μας, τα δάκρυα και η δυστυχία.
Πόλεμος. Πελαργοί και γερανοί πετούν πάνω από τη φωτιά,
Και σκαρφαλώνει με πείσμα ένα πράσινο βλαστάρι από το έδαφος.
Λουντμίλα Κιμπάλκα
ΣΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ
Το μονοπάτι εκτείνεται μέχρι τον ορίζοντα.
Συνοδός μητέρα του γιου –
Τα φτερά έχουν ήδη μεγαλώσει.
Άλλο ένα λεπτό…
Έπεσε ένα δάκρυ,
Μια σταγόνα από τον ουρανό.
Θα τον περιμένει η πατρίδα του
Και μια μεγάλη οικογένεια.
Τατιάνα Στρόκαχ
ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΕΥΧΗ
Θα κάνω μια ευχή, η πιο ακριβή στον κόσμο!
Ότι ήρθε η ειρήνη στη χώρα και τα παιδιά δεν χάθηκαν,
Ότι κάτω από τον γαλάζιο ουρανό φύτρωσαν τα χωράφια,
Να κάνει τους ανθρώπους να χαμογελούν και να ζουν μαζί ευτυχισμένοι.
Για να μην κλαίνε οι μητέρες με θλίψη για τους γιους τους,
Η νίκη ήρθε στον αγώνα κατά των εχθρών.
Ότι οι γριές σε αφθονία έζησαν μέχρι την πλήρη ηλικία τους,
Ότι τόσο το τραγούδι όσο και η λέξη ακούγονται Ουκρανικά.
Ότι η χώρα ευημερούσε, ανεξάρτητη και ελεύθερη.
Είθε η ευχή μου να πραγματοποιηθεί σίγουρα!
Κλείνοντας θα ήθελα να αφιερώσω λίγους στίχους του Στέλιου Σπεράντσα στον πρόεδρο της Ουκρανίας.. με βαθιά επίγνωση της θέσης του ανθρώπου.. και με βαθιά υπόκλιση στο μεγαλείο του ηγέτη..
Μα ο πόνος σου βαθύς, όταν βαραίνει
τυράννων μαύρη σκιά τ’ άγιο σου χώμα
και της ελπίδας τους ανθούς αργομαραίνει.
Κακό όμοιο εκράτει κάποτε -κι ακόμα
πιο ασήκωτο- την όψη σου θλιμμένη.
Κι ήταν πικρόχολο, που σώπαινε το στόμα
Μια αυγή όμως -της φυλής την αμαρτία
το πλήρωμα του χρόνου είχε ξεπλύνει-
το βλέμμα ρίχνοντας στην που έσβηνεν εστία,
Τινάχτεις, Κι ήταν Μάρτης, οι άσπροι κρίνοι
ευώδιαζαν. Τινάχτεις την αιτία
για να μετρήσεις του κακού, που φρένα λύνει
Κι ως στάθηκες ψηλά στο μετερίζι,
με ορμή, που ξεπερνούσε και του ανέμου,
το κοφτερό έσυρες σπαθί σου, που σπιθίζει.
Και φώναξες τρανά: «Καιρός πολέμου.
Με ανθούς του ονείρου η γη ξαναγεμίζει.
Ανάστα τώρα με την άνοιξη, λαέ μου».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
Wikipedia
TMJ4 News
Al Jazeera English