Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Ακόμα μια γυναικοκτονία στην χώρα που προκαλεί ντροπή και γεννά ερωτηματικά για το τι μας συμβαίνει.
Τι συμβαίνει σε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Σε όλες εκείνες τις γυναίκες που έχουν υποστεί βία;
Γιατί αυξήθηκαν τα περιστατικά; Τι έχει αλλάξει; Ήταν πάντα έτσι;
Πολλά ερωτήματα που έχουμε όλοι μας και όμως δεν υπάρχει απάντηση στο μυαλό μας.
Οι γυναίκες που ενδεχομένως βλέπουν την τοξική συμπεριφορά των συντρόφων τους, αλλά δεν αντιδρούν, ή δεν προλαβαίνουν να φεύγουν, πόσο υποφέρουν;
Ο φόβος είναι εκείνος που τις καθοδηγεί και δεν τις αφήνει να κάνουν όσα πρέπει ή δεν προλαβαίνουν;
Η κοινωνία μας έχει όλους τους μηχανισμούς για να προστατευτούν οι γυναίκες αυτές και να νιώσουν ασφαλείς;
Τι μπορεί να πάει λάθος.
Ό,τι και αν είναι εκείνο που έχει οδηγήσει την κοινωνία μας σε αυτό το σημείο, το σίγουρο είναι ότι όλοι μας πρέπει να προστατευόμαστε και να προστετεύουμε. Πρέπει να βοηθάμε, όταν βλέπουμε πως υπάρχει ανάγκη κάποιου συνανθρώπου, όταν είμαστε μάρτυρες βίας.
Πρέπει να βοηθάμε, να είμαστε εκεί και εμείς και όχι να κλείνουμε τα μάτια μας. Γιατί όσο όλοι σιωπούν, τόσο συνεχίζουν οι απάνθρωποι να πληθαίνουν και άλλοι άνθρωποι να υποφέρουν.
Στον πόλεμο αυτό ενάντια της βίας, πρέπει να είμαστε όλοι μαζί. Πρέπει να είμαστε παρόντες στα προβλήματα, πρέπει να έχουμε συναίσθηση.
“Όχι άλλο πια. Όχι άλλη γυναίκα νεκρή”. Τόσα χρόνια το ίδιο μήνυμα, αλλά καμία απάντηση.
Ως πότε;
Ο Αρκάς, δημιούργησε ένα σκίτσο με αφορμή την γυναικοκτονία της εγκύου Γεωργίας στην Θεσσαλονίκη.
Το σκίτσο αυτό δείχνει ξεκάθαρα το φόβο των γυναικών. Είναι ένας τρόπος να σκιαγραφηθεί κάτι, να γίνει εικόνα, μήπως και υπάρξει μεγαλύτερη ευαισθησία, μήπως δούμε τι μας συμβαίνει, μήπως γεννηθούν ερωτηματικά και σε εκείνους που έως τώρα δεν τα είχαν.
ΦΩΤΟ: reader.gr, wikipedia