Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Στη χθεσινή μου «ιστορία» καλωσόρισα τον Αύγουστο με ενθουσιασμό. Μάλιστα έβαλα τον τίτλο «Αύγουστε καλέ μου μήνα νά’ σουν δυο φορές το χρόνο», κατά τη λαϊκή ρήση…
Ειλικρινά, είχα όλη την καλή διάθεση να μοιραστώ μαζί σας καλοκαιρινές συνταγές, κατασκευές, αναμνήσεις, αυγουστιάτικα φεγγάρια και άλλα πολλά. Διότι κάθε χρόνο, όταν μπαίνει ο Αύγουστος έχω μια λαχτάρα για περιπέτεια και εξερεύνηση, μακροβούτια και ηλιοθεραπεία, ξεκούραση και ψυχαγωγία.
Η όρεξη δυστυχώς κόπηκε απότομα, οι εξελίξεις μας πρόλαβαν, τα άσχημα γύρω μας πολλά και συμβαίνουν όλα μαζί, ώστε να είναι δύσκολο να τα διαχειριστούμε.
Οι δολοφονίες γυναικών κοντεύουν να γίνουν καθημερινότητα, πυρκαγιές μαίνονται σε όλη τη χώρα, οικισμοί εκκενώνονται, ζώα και περιουσίες γίνονται στάχτη και τα κρούσματα του κορονοϊού παίρνουν την ανηφόρα…
Χθες το απόγευμα η Βόρεια Εύβοια παραδόθηκε στις φλόγες ενώ παράλληλα καταστρέφεται και ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου της Αττικής και η μισή Ελλάδα. Οι πληγές μας είναι ακόμα ανοιχτές από το 2019, όταν κάηκαν τα δάση της Μεσσαπίας και έπειτα το 2020 οι συνέπειες έκαναν την εμφάνισή τους με τις φονικές πλημμύρες, όπου χάθηκαν ζωές και περιουσίες στις λάσπες.
Και αυτά είναι μόνο τα πιο πρόσφατα καταστροφικά γεγονότα, καθώς από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, σχεδόν κάθε καλοκαίρι καιγόμαστε και θρηνούμε θύματα, ενώ απ’ ό, τι φαίνεται η ιστορία θα επαναλαμβάνεται συχνά αν δεν κάνουμε κάτι σοβαρά και συντονισμένα.
Αυτό είναι το μέλλον μας;
Φωτογραφία από pixabay