Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Ήταν πράγματι πολύ ξαφνικό.. Δε μας έδωσε η ίδια το δικαίωμα να πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Με ένα χαμόγελο πάντα στα χείλη.. με μια τεράστια ψυχική δύναμη.. με έναν Γολγοθά που αντιμετώπισε με γενναιότητα μόνη της.. Η πολιτικός Φώφη Γεννηματά έφυγε από τη ζωή στα 56 της έχοντας καρκίνο.
Άδικος και ασυνεπής ο θάνατος.. Δεν έρχεται πάντα – όπως πρέπει – στα γηρατειά.. αλλά ύπουλα.. ζοφερά εμφανίζεται και σκοτώνει τη ζωή.. Σιγή μετά.. θλίψη.. αλλά και οργή. Γιατί; Γιατί αυτήν την όμορφη.. τη δυναμική.. την περήφανη γυναίκα;
Δεν έχω να πω τίποτα άλλο.. Μίλησαν όλοι.. φίλοι κι αντίπαλοι. Εξέφρασαν τα πιο εγκωμιαστικά λόγια για τη Φώφη Γεννηματά.. Κρίμα που δεν θα τ’ ακούσει.. Κρίμα που δεν είναι πια εδώ..
Βρήκα κάποιους στίχους της Κικής Δημουλά οι οποίοι με άγγιξαν γιατί τη θαύμαζα αυτή τη γυναίκα. Δεν έκανε ούτε για μια στιγμή το δράμα της λόγο για να κερδίσει κάτι.. Δεν έδωσε ούτε ένα δικαίωμα.. Μακάρι να της μοιάσουν έστω και λίγο οι νεότεροι.. να είναι περήφανοι.. αξιοπρεπείς.. γενναίοι.
Τελευταίοι Χαιρετισμοί απόψε
ατελείωτοι οι δικοί μου που σου στέλνω
και χαίρε χαίρε
του αποκλείεται η θεία προθυμία να σ’ τους δώσει.
Λιπόθυμα σωριάζονται βιολέτες
από το σφιχταγκάλιασμα του χλιαρού καιρού το δικαιολογημένο
έχει από πέρσι να τις δει.
Χαίρε συνέπεια λουλουδιών
προς την τακτήν επιστροφή σας
χαίρε συνέπεια του ανεπίστρεπτου
τήρησες κατά γράμμα τους νεκρούς.
Χαίρε του σκοταδιού το σφιχταγκάλιασμα που δέχεσαι
το δικαιολογημένο έχει να σε δει πριν τη γέννησή σου.
Χαίρε των ματιών σου η ανοιχτοφοβία
χαίρε κεχαριτωμένη υπόσχεση του ανέλπιστου
πως βλέμμα σου θα ξεθαρρέψει
πάλι κάποτε να ξανοιχτεί προς έντρομο δικό μου.
Χαίρε των ματιών σου η ανοιχτοφοβία
της μνήμης το «ελευθέρας» να πηγαίνει όποτε θέλει
να τα βλέπει αυγή χαμένης μέρας.
Όσο για σένα κόσμε που καταδέχεσαι να ζεις
όσο έχει την ανάγκη σου η τύχη για να καρπούνται τα δεινά
την εύφορη αντοχή σου,
που εξευτελίζεσαι να ζεις
για να σου πει μια καλησπέρα το πολύ
κατά του διάπλου ένα εγγαστρίμυθα ολόγιομο φεγγάρι
τι να σου πω
χαίρε κι εσύ.