Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, κάθε χρόνο, έχει καθιερωθεί «η γιορτή της μητέρας». Με αφορμή την όμορφη αυτή ημέρα που πλησιάζει, ας κουβεντιάσουμε σήμερα για την έννοια της «μητέρας» κάπως διαφορετικά από ό, τι συνήθως!
Αν κάποιος αναζητήσει στο google τη λέξη «μητέρα» ή κάτι σχετικό, όπως «τι είναι μητρότητα», «τι σημαίνει μάνα», κλπ, θα κατακλυστεί από λέξεις και φράσεις όπως αγάπη, ανιδιοτέλεια, θυσία, απεριόριστη υπομονή, ένστικτο, φύλακας άγγελος… Και καλά μέχρι εδώ… Ανοίγεις μερικά άρθρα και διαβάζεις ότι η μάνα έχει δέκα χέρια και είκοσι πόδια για να προλαβαίνει να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να διαβάζει, να παίζει, να νανουρίζει, να ικανοποιεί όλες τις επιθυμίες των παιδιών της χωρίς ποτέ να παραπονιέται.
Θα είμαι ειλικρινής, αγαπητοί φίλοι:
Θεωρώ τον εαυτό μου μία δυναμική γυναίκα, αγαπώ το παιδί μου με όλη μου την καρδιά και είμαι διατεθειμένη να κάνω θυσίες γι΄ αυτό; Εννοείται πως ΝΑΙ.
Έχω κάνει στην άκρη τον εγωϊσμό μου, εμπιστεύομαι πάντα το «μητρικό μου ένστικτο» και είμαι πρόθυμη να θυσιάζω συνεχώς χωρίς να παραπονιέμαι; ΟΧΙ, σε καμία περίπτωση!
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά μιας μητέρας;
Μητέρα δεν είναι αυτή που παρατάει όλη της τη ζωή και τις δικές της επιθυμίες για να μεγαλώσει παιδιά.
Διότι, ποια θα είναι αυτά τα παιδιά, αν η μαμά τους δεν έχει δική της ζωή; Τι μαθαίνουν για τη ζωή, την προσωπικότητα, τη γυναίκα; Και ποια θα είναι αυτή η μητέρα, ως άνθρωπος και ως προσωπικότητα όταν μία μέρα τα παιδιά της μεγαλώσουν κι ανοίξουν τα φτερά τους;
Ελπίζω ο γιος μου να γνωρίζει μια μαμά παράδειγμα δυναμισμού, αντοχής, ανεξαρτησίας, φιλοδοξίας και γενναιότητας, ενώ παράλληλα είναι και μια μαμά συμπονετική που αγαπάει χωρίς περιορισμούς.
Ελπίζω ότι όταν αναρωτιέται ποια είναι τα συστατικά που διαμορφώνουν «μια μητέρα» και τη δική του μητέρα, να σκέφτεται το θάρρος, τη διεκδίκηση, την ανεξαρτησία, την αγάπη, τη φροντίδα.
Βέβαια το να αναρωτιόμαστε ποια είναι τα χαρακτηριστικά μιας μητέρας και τι είναι αυτό που κάνει μία γυναίκα «μητέρα» είναι μια σημαντική διαδικασία, γιατί μας αναγκάζει να σκεφτούμε κριτικά, να εξερευνήσουμε, να παρατηρήσουμε τους άλλους και τελικά να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Αλλά, αναζητώντας τρόπους να γίνουμε «μητέρες» σύμφωνα με όλους αυτούς τους κοινωνικούς στερεοτυπικούς ορισμούς, μας απομακρύνει από τη δική μας μοναδική προσωπικότητα και τον δικό μας μοναδικό τρόπο να νιώθουμε μητέρες. Ελπίζω κάποτε να επεκτείνουμε τους ορισμούς και γιατί όχι; Να τους ξεφορτωθούμε κι εντελώς!
Το να είσαι μητέρα δεν είναι ορίζεται με συγκεκριμένα λόγια και χαρακτηριστικά. Είναι ένα συναίσθημα.
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου! Όχι σε εκείνες που έχουν παιδιά, σε εκείνες που νιώθουν μητέρες και μπορεί και να μην έχουν παιδιά!
Ελπίζω ότι κάποια μέρα, αυτός θα είναι ο «ορισμός».