Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Σε αυτόν τον πίνακα παρατηρούμε ότι η ανάπτυξη στη χώρα μας τα τελευταία 40 χρόνια.. στη γενιά μας δηλαδή.. είναι υποδεέστερη των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών. Σε αυτό έχουμε ευθύνη εμείς όλοι που έχουμε εμπιστευτεί ανάξιους ανθρώπους για να καθορίζουν τη ζωή μας.
Αν βάλουμε δίπλα και έναν πίνακα με το κόστος ζωής τα τελευταία 40 χρόνια.. τότε θα δούμε ότι η αύξηση του κόστους ζωής στην Ελλάδα είναι στις πρώτες θέσεις. Συνεπώς.. η ανάπτυξη που καθορίζει τους μισθούς είναι στα τάρταρα.. όσο το κόστος ζωής είναι πολύ μεγάλο.
Δεδομένο λοιπόν είναι καταρχάς ότι.. το αναπτυξιακό μοντέλο δεν ήταν το σωστό. Επίσης.. το αυξημένο κόστος ζωής το οποίο παρεμπιπτόντως εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες.. παραδόξως δεν αντικατοπτρίζεται στην ανάπτυξη.. γεγονός που συνεπάγει ότι υπάρχει αισχροκέρδεια.
Αυτά φίλες δεν είναι λογιστικά ή οικονομικά ή μαθηματικά.. αλλά περικλείουν τα όνειρά μας.. τα σχέδιά μας.. στιγμές ευτυχίας.. συμπεριλαμβάνουν την πρόοδο των παιδιών μας.. το όραμα των νέων.. την απόλαυση της ζωής ενός συνταξιούχου.. το χτίσιμο μιας οικογένειας με 3-4 παιδιά.. τον έρωτα των εφήβων.. την ποιότητα ζωής των πολλών!
Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουμε για να πάει καλά αυτή η χώρα.. το μόνο που μπορώ με βεβαιότητα να πω είναι ότι.. όσο ανοίγει η ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλούσιων.. τόσο αυτή η χώρα δεν έχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Δεν υπάρχει ελπίδα αν υπάρχουν ισχυροί που ισχυροποιούνται και αδύναμοι που εξουθενώνονται!