Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Την ώρα που ο Πούτιν αποφάσισε να εισβάλει στην Ουκρανία.. ο φόβος και η ανησυχία σκέπασαν πολλά σπίτια στην ευρωπαϊκή χώρα.. αλλά όχι μόνο. Σε όλον τον κόσμο υπάρχει μια θλίψη και ένα αίτημα ειρήνης..
Έχουμε πόλεμο δυστυχώς.. και στον πόλεμο τα μεγαλύτερα θύματα είναι οι γυναίκες. Είτε ως σύζυγοι ή ως μητέρες.. αποτελούν τα πιο τραγικά πρόσωπα του πολέμου.. Ακόμα και οι Ρωσίδες που οι άντρες ή τα παιδιά τους πολεμούν χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους.. είμαι σίγουρη πως δεν επιθυμούν τον πόλεμο.. και θέλουν να τελειώσει άμεσα..
Οι γυναίκες εκείνες που θα πρέπει να σφίξουν τα δόντια και να δώσουν κουράγιο στα παιδιά τους.. αλλά και στον άνθρωπό τους.. που θα φύγει για το μέτωπο του πολέμου.. Οι γυναίκες εκείνες που θα πρέπει να γίνουν και μπαμπάδες για τα παιδιά τους και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση.. Μπορεί να μην έχουν ρεύμα.. να μην έχουν τροφή και νερό.. να μην έχουν δυνατότητα επικοινωνίας.. και τέλος.. να μην έχουν ασφάλεια.. Οι γυναίκες αυτές παραμερίζουν τη δική τους αγωνία για να δώσουν δύναμη στα παιδιά τους..
Αυτές είναι οι γυναίκες στον πόλεμο.. τα μεγαλύτερα θύματα!
Η Νταϊάνα Κάρνεγκι, της οποίας ο σύζυγος Τζέιμς ήταν ανθυπολοχαγός στο Search Light Battery, Royal Artillery, αντιμετώπισε μεγάλες περιόδους μόνη της, παρά το γεγονός ότι ο σύζυγός της είχε την έδρα της στη Βρετανία. Το ζευγάρι μοιράστηκε εκατοντάδες γράμματα αλλά κατάφερε να περάσει πολύτιμο λίγο χρόνο μαζί.
Ωστόσο, όπως πολλά ζευγάρια, κατάφεραν να μείνουν έγκυες είτε λίγο πριν τον πόλεμο είτε κατά τη διάρκεια της άδειας και στις 25 Ιουνίου 1940 απέκτησαν την κόρη Carolyn. Γεννήθηκε την ίδια μέρα που η Γαλλία συνθηκολόγησε με τους Γερμανούς και η επικίνδυνη τώρα κατάσταση της Βρετανίας σήμαινε ότι ο Τζέιμς μπορούσε να πάρει λίγο ελεύθερο χρόνο για να επιστρέψει στο σπίτι.
Η Νταϊάνα έμεινε ουσιαστικά ως ανύπαντρη μητέρα, μετακινούμενη ανάμεσα σε σπίτια φίλων, επιζώντας από το Blitz και έχασε απελπισμένα τον σύζυγό της. Τότε χτύπησε η τραγωδία. Το μωρό Carolyn, που δυσκολευόταν να πάρει βάρος, πέθανε από γαστρεντερίτιδα.
Η Νταϊάνα έμεινε στενοχωρημένη με μόνο γράμματα από τον Τζέιμς για να την παρηγορήσουν. Για εκείνους των οποίων το άλλο μισό δεν επέστρεψε ποτέ από τον πόλεμο, η νίκη το 1945 ήταν ευπρόσδεκτη και μια ανακούφιση, αλλά όχι η αιτία για εκστατικούς πανηγυρισμούς που ένιωσαν οι άλλοι. Για εκείνους των οποίων οι σύζυγοι είχαν επιζήσει σήμαινε μια ευκαιρία να επανεννωθούν με τους αγαπημένους τους και να ξαναφτιάξουν ζωές. Όμως ήρθε με τα δικά του προβλήματα.
Οι άνδρες που επέστρεψαν άλλαξαν – μερικοί είχαν σωματικά τραύματα, αλλά όλοι αλλοιώθηκαν από αυτά που είχαν δει και υπέφεραν, πράγμα που σημαίνει αναπόφευκτα ότι ήταν διαφορετικοί από τους νεαρούς άνδρες που είχαν πάει στον πόλεμο.
Ποτέ δεν ήταν εύκολη η επανατοποθέτηση στο δρόμο του στρατού για πρώην στρατιώτες, ακόμη και για εκείνους που βρήκαν δουλειά.
Η μεταπολεμική ζωή ήταν επίσης διαφορετική για τις συζύγους. Είχαν ανταπεξέλθει χωρίς τους συζύγους τους και οι προσδοκίες τους είχαν αλλάξει. Η αναζωπύρωση της αγάπης με άντρες που μόλις ήξεραν για έξι χρόνια ή περισσότερα παρουσίαζε περισσότερα προβλήματα. Τα χρόνια του πολέμου τους είχαν αφήσει και τα σημάδια τους.
Photo:Dovile Ramoskaite (Unsplash)