Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Κανείς δεν αναγνωρίζει ότι έχει ψυχαναγκασμούς μέχρι να τους αντιληφθεί.
Όταν το αντιλαμβάνεσαι, μπορείς πιο εύκολα να τους αντιμετωπίσεις.
Όχι ότι είναι απαραίτητα κακό, αλλά είναι σημαντικό να μην έχεις, για να νιώθεις καλύτερα και πιο χαλαρός.
Αντιλαμβάνεσαι τους ψυχαναγκασμούς σου λοιπόν, όταν ξεκινούν να σε κουράζουν.
Ας δούμε κάποιους τύπους ψυχαναγκασμού.
Ο τύπος που κοιτάζει τα πάντα πριν φύγει από το σπίτι.
Ξέρω πολύ καλά αυτόν τον τύπο, γιατί υπήρξα ένας από αυτούς. Πολύ κακό πράγμα, γιατί χάνεις χρόνο πολύτιμο πριν φύγεις από το σπίτι. OCD κακό και άκρως κουραστικό. Βρες τρόπο να το αποβάλεις σιγά σιγά.
Θέλεις να είναι στρωμένο το κρεβάτι κάθε πρωί.
Ο ψυχαναγκασμός της τελειότητας. Θέλεις το σπίτι να είναι πάντα καθαρό, πάντα τακτοποιημένο. Πολύ καλό από τη μια, γιατί είσαι πάντα τακτοποιημένη, αλλά πολύ κακό από την άλλη πλευρά, όταν δεν προλαβαίνεις να το έχεις πάντα φτιαγμένο.
Τακτοποιημένα όλα τα πράγματα στην ίδια ευθεία.
Στην ίδια σειρά όλα; Εντάξει καλό, αλλά είναι OCD και πρέπει να το δεις. Μην το πάρεις σαν κάτι φυσιολογικό. Δεν είναι.
Η σειρά των πραγμάτων που κάνεις.
Βάζεις πρώτα κάλτσα και παπούτσι, ή πρώτα τις κάλτσες και μετά τα παπούτσια; Έχεις μια συγκεκριμένη ρουτίνα που δεν αλλάζεις με τίποτα; Αυτό ναι, είναι OCD. Άσε και τίποτα εκτός προγράμματος. Δεν είναι κακό.
Οι ψυχανασκασμοί είναι κακοί όταν νιώθουμε ότι κρεμόμαστε από τη ρουτίνα μας για να μπορούμε να λειτουργήσουμε. Οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να είναι χαλαροί, όταν τα πράγματα δεν πάνε στη σειρά που έχουν καθημερινά.
Πρέπει να μάθουν να λειτουργούν και εκτός νερού τους, εκτός προγράμματός τους. Είναι πιο υγιές έτσι.
Όταν ξεκινήσει να σε ενοχλεί όλο αυτό, τότε πρέπει να το κοιτάξεις λιγάκι.
Δεν είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις, αρκεί να το εντοπίσεις.