Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Καλή εβδομάδα σε όλες τις νοικοκυρές αυτής της χώρας! Ναι, στις νοικοκυρές, καλά διαβάσατε, θα καταλάβετε παρακάτω!!!
Την περασμένη εβδομάδα με κάποιους μαθητές μου, μελετήσαμε ένα κομμάτι για τους “κοινωνικούς θεσμούς” από το βιβλίο “Αρχές Οικονομικής Θεωρίας” της Γ’ Λυκείου. Για πολλά χρόνια ήταν εκτός ύλης κι έτσι γλιτώναμε τον εκνευρισμό (εμείς οι ευερέθιστοι). Τα τελευταία 2-3 χρόνια όμως έχει συμπεριληφθεί στην εξεταστέα ύλη και μου προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα κάθε φορά που πέφτω πάνω στο κείμενο αυτό.
Για να καταλάβετε, πρόκειται για την περιγραφή ενός νοικοκυριού. Το βιβλίο, πολύ σωστά αναφέρεται στον ορισμό του “νοικοκυριού” ως κοινωνικού θεσμού και σε κάποια χαρακτηριστικά του. Προχωρώντας όμως παρακάτω, το κείμενο θυμίζει ξεπερασμένες εποχές και νοοτροπίες. Ή μήπως όχι και τόσο; Άραγε πόσο βαθιά ριζωμένες είναι κάποιες νοοτροπίες στη χώρα μας και πόσο δύσκολο είναι να ξεφύγουμε;
Κάθε φορά, διαβάζοντάς το, (τα παιδιά καλούνται να το αποστηθίσουν μάλιστα), το ρίχνω στην πλάκα, λέγοντας ότι το βιβλίο είναι old school, ότι είναι γραμμένο πάνω από 25 χρόνια και ότι τους διδάσκει και “ιστορία”!!! Τι να πεις άλλωστε για ένα βιβλίο που για παράδειγμα “συμπληρωματικών αγαθών” αναφέρει τη φωτογραφική μηχανή με το φιλμ (!!!) και το βίντεο με τη βιντεοκασέτα (!!!).
Σας δίνω το απόσπασμα που πυροδότησε και το σημερινό μου κείμενο:
Σελ. 13, σχολικό βιβλίο “Αρχές οικονομικής Θεωρίας”, Γ Λυκείου
Παραδοσιακά λοιπόν δουλεύει ο άντρας στο νοικοκυριό! Να κρατάμε τις παραδόσεις βρε παιδιά, μην αναγκάζομαι κι εγώ να ξυπνάω πρωί πρωί να τρέχω στη δουλειά μου!
Περιττό να σας πω βέβαια πόσο έξυπνα παιδιά έχω φέτος. Ένα από τα κορίτσια, κατάλαβε τα συναισθήματά μου και ότι στα προηγούμενα που είχαμε διαβάσει, σχολίασα κι εξήγησα περισσότερο. Αυτό το απόσπασμα απλώς το πέρασα γρήγορα, κάνοντας ένα αστείο περί “βιβλίου αντίκας σε λαογραφικό μουσείο” και προχώρησα παρακάτω. Κάπου εκεί με διέκοψε και είπε χαμογελαστή και όλο νόημα: “σ’ αυτό το κομμάτι δεν σταθήκατε καθόλου”.
Την επόμενη μέρα, στα κανάλια όλοι οι παρουσιαστές, είχαν το γνωστό θέμα της ακρίβειας με τίτλους όπως: “Αυτά είναι τα 50 προϊόντα στο καλάθι της νοικοκυράς”, “πώς θα λειτουργήσει το καλάθι της νοικοκυράς”, “ο Άδωνις Γεωργιάδης για το καλάθι της νοικοκυράς”. Λέω από μέσα μου “τι είναι πάλι αυτό” και το ψάχνω. Σε περίπτωση που δεν το μάθατε λοιπόν:
Τι είναι το καλάθι της νοικοκυράς;
Η κάθε αλυσίδα supermarket θα παρουσιάσει μέσα στον Οκτώβριο 2022 το καλάθι της νοικοκυράς, στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται 50 διαφορετικά προϊόντα, απαραίτητα για τη διαβίωση ενός νοικοκυριού, προκειμένου να δοθεί η μάχη να συγκρατηθούν οι τιμές στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Ωραία πρωτοβουλία, ναι πράγματι κάτι πρέπει να γίνει και τη φωτιά που έχουν πάρει οι τιμές στα αγαθά πρώτης ανάγκης. Συμφωνούμε!
Γιατί ρε παιδιά “καλάθι της νοικοκυράς” εν έτη 2022;;; Έτσι το λέμε; Είναι δυνατόν; Άντρες δεν ψωνίζουν στα σουπερμάρκετ; Είναι “το καλάθι του νοικοκυριού” ή “του καταναλωτή” αγαπητοί μου, κανένας δεν βρέθηκε να σας διορθώσει, έστω να σας προτείνει έναν πιο σύγχρονο όρο;
Ήδη έχουν σπεύσει να το αλλάξουν, σας πληροφορώ. Όμως, όλη αυτή η ιστορία, για ακόμη μία φορά δείχνει τις ξεπερασμένες κουλτούρες που επικρατούν. Αν και προβληματίζομαι αρκετά καθώς γνωρίζω ότι η επιστήμη του Marketing αφουγκράζεται διαρκώς κοινωνικές αντιλήψεις (και ιδεοληψίες), προκειμένου να επικοινωνούν οι ενδιαφερόμενοι αποτελεσματικά με την κοινωνία.
Μήπως επιστρέφουμε αργά και σταθερά στο παρελθόν; Μήπως το βιβλίο μας τελικά δεν είναι και τόσο πίσω;
Ρητορικά βεβαίως τα ερωτήματα… Ελπίζω μόνο μην αντικαταστήσουμε τις κάμερες των i-phone με τίποτα φωτογραφικές μηχανές που παίρνουν φιλμ!!!