Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Θα σας περιγράψω κάτι που είναι η νέα κανονικότητα στις κοινωνικές μας επαφές:
Είστε έξω με παρέα κι ενώ συζητάτε, ο συνομιλητής σας ρίχνει ματιές στο κινητό του. Και για να μη λέω μόνο για τους άλλους, πόσο συχνά το κάνουμε εμείς; Κάθε πότε διακόπτουμε μία συνομιλία για να δούμε μία ειδοποίηση στο κινητό; Μήπως συνέχεια;
Πλέον είναι κανονικότητα να μιλάς με κάποιον και να κοιτάς ταυτόχρονα ειδοποιήσεις, μηνύματα, σχόλια, stories.
Αν τολμήσεις να παραπονεθείς κιόλας, π.χ. στο σύντροφό σου ότι ενώ είστε έξω μαζί, δεν σου δίνει σημασία κάνοντας ακριβώς αυτό, τότε θα ακούσεις και το περιβόητο προτέρημά του ότι είναι multitasking και μπορεί να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα, εξίσου καλά!
Μην σας κοροϊδέψουν αγαπητοί φίλοι! Το φαινόμενο αυτό έχει όνομα και λέγεται “phubbing”! Η λέξη προέκυψε από σύνθεση των λέξεων phone + snubbing, δηλαδή τηλέφωνο + σνομπάρισμα. Περιγράφει ακριβώς αυτή τη συνηθισμένη πια συμπεριφορά των ανθρώπων να αγνοούν τους συνομιλητές τους καθώς ασχολούνται με το τηλέφωνό τους, δυσχεραίνοντας έτσι την μεταξύ τους επικοινωνία.
Παρατηρείται σε όλων των τύπων τις διαπροσωπικές σχέσεις: σε ένα οικογενειακό τραπέζι, σε ραντεβού ζευγαριών, σε παρέα φίλων, σε παρέα συναδέλφων, ακόμη και σε επαγγελματικά meetings! Είτε από βαρεμάρα, είτε από συνήθεια, είτε πολύ απλά από την εξάρτηση που έχουμε από τα κινητά μας που έχουν γίνει οι προεκτάσεις των χεριών μας, η προσοχή μας αποσπάται και χαζεύουμε κάτι στην οθόνη.
Εκτός από αγενές για τον απέναντί μας είναι και κολλητικό… Πιάνει ένας το κινητό και μετά κάνουν το ίδιο και οι υπόλοιποι. Κάπως έτσι καταλήγεις σε μια παρέα να κοιτούν όλοι τα κινητά τους και να χάνουν έτσι την ευκαιρία να περάσουν χρόνο με την παρέα τους.
Μήπως τώρα που αναδείξαμε το πρόβλημα και είδαμε όλοι, λίγο-πολύ, τους εαυτούς μας μέσα σε αυτό, είναι ώρα να το περιορίσουμε;