Μία από τις πιο οδυνηρές συναισθηματικές εμπειρίες στη ζωή του ανθρώπου ,είναι η απώλεια , ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου . Το να χάνεις ένα άτομο που ζήσατε τόσα μαζί ,ή γενικότερα ήσασταν κοντά , είναι πάρα πολύ δύσκολο κι επώδυνο ,πόσο μάλλον ,όταν συμβαίνει ξαφνικά κι απροσδόκητα .Ένα αιφνίδιο, άσχημο γεγονός , είναι αναμενόμενο να μας πονέσει ακόμη περισσότερο. Υπάρχουν στάδια από τα οποία περνά κανείς , όταν φεύγει από τη ζωή ένα πολύ κοντινό του πρόσωπο .Ας τα δούμε με τη σειρά..
1.Άρνηση .Αρχικά δε μπορείς να πιστέψεις αυτό που έγινε , δε μπορείς να το δεχτείς. Υπάρχει ένα αίσθημα δυσπιστίας , κάτι που σε κάνει να μη μπορείς να δεις την πραγματικότητα .Γιατί ακριβώς εκείνη τη στιγμή , σου είναι αδύνατο .Η άρνηση ,όπως έχουμε ξαναπεί , είναι ένας από τους μηχανισμούς άμυνας ,που ουσιαστικά μας ‘’προστατεύει’’ .Διότι ,αν δεις την αλήθεια , το σοκ είναι μεγάλο.
2.Θυμός.Εδώ, διακατέχεσαι από ένα πολύ αρνητικό συναίσθημα , θυμώνεις με το γεγονός.(γιατί σε αυτόν , γιατί σε μένα , μα είναι τόσο άδικο , δε πρόσεχε , δεν υπάρχει θεός κλπ).Θεωρείς , ότι κάποιος άλλος φταίει , για τον πόνο που βιώνεις .Έτσι, με το να κατηγορείς κάποιον για αυτό που συνέβη ,μέσα από την αρχική συνειδητοποίηση της απώλειας , είναι σα να αισθάνεσαι με το θυμό σου , ψυχικά ‘’δυνατός’’.
3.Διαπραγμάτευση.Σε αυτήν την περίπτωση , κυριαρχούν και οι ενοχές. Μπορεί να σκέφτεσαι, ότι εσύ φταις γι αυτό που έγινε , ενώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο .Αρχίζεις να διαπραγματεύεσαι με τον εαυτό σου…Τι δεν έκανα σωστά, τι θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά , αν δε γινόταν αυτό, θα ήταν όλα αλλιώς.
4.Κατάθλιψη.Σε αυτό το στάδιο , υπάρχει ένας συνδυασμός λύπης , φόβου, θλίψης. Αρχίζεις να βλέπεις κι άλλο πόσο δυσάρεστη είναι η απώλεια, το πένθος που βιώνεις. Φοβάσαι για την επόμενη μέρα ,απομονώνεσαι , είσαι απαισιόδοξος , δυσκολεύεσαι , δε θες να ανταπεξέλθεις στην κανονική καθημερινότητά σου. Τα θεωρείς όλα μάταια , παρόλο που οι γύρω σου λένε , πως όλα θα πάνε καλά.
5.Και φτάνουμε στο τελικό στάδιο της αποδοχής. Σύμφωνα με τους ειδικούς, Kubler-Ross,o μόνος τρόπος για να ξεπεράσεις το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, είναι να αποδεχτείς την απώλεια και να προχωρήσεις στη ζωή. Τελικά , τα έντονα αρνητικά συναισθήματα υποχωρούν, σε μια συνειδητοποίηση του αναπόφευκτου και σε ένα ήπιο συναίσθημα συμβιβασμού με την απώλεια , αντί μιας μάχης εναντίον της.
Τα στάδια αυτά ,ο καθένας τα περνά σε διαφορετικό χρόνο και διάρκεια. Άλλος το ξεπερνά πιο γρήγορα , άλλος πιο αργά .Φυσικά, όταν φεύγεις από ένα στάδιο, είναι πιθανό να ξαναεπανέλθεις σε αυτό .Το σίγουρο είναι , πως για να προχωρήσεις , πρέπει να περάσεις από αυτά τα 5 δρομάκια και δεν είναι παράλογο .
Είναι λογικό και υγιές και να φωνάξεις και να κλάψεις και να πονέσεις για μια απώλεια .Και χρήσιμο , να μιλάς με ανθρώπους , που θα σε βοηθήσουν ψυχολογικά , ακόμη κι ένας ειδικός .Ό,τι μας πονάει, πάντα είναι δύσκολο .Όμως , τι πιο δυνατό από τις όμορφες αναμνήσεις , τι θα κάναμε αν δεν τις είχαμε καθόλου?! Ναι, πονάει που έφυγε ένας δικός μου άνθρωπος και με πονά πάρα πολύ, αλλά πράγματι , το μόνο που μένει και με βοηθά να πάω μπροστά , είναι οι στιγμές που είχα μαζί του .Έτσι , μέσα από τα τόσα δάκρυα , βρίσκω ξανά τη δύναμη να χαμογελάσω και ζω το τώρα , την κάθε μέρα δυνατά. <3
Αγνή Λάμπρου
Fbook >>https://www.facebook.com/agnes.lamprou
Instagram>> https://www.instagram.com/agnese_lamprou/?hl=el