Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Ο χορός έχει πολλές μορφές και διαστάσεις. Τα οφέλη του στα παιδιά, στους εφήβους και στους ενήλικες είναι δεκάδες.
Κάνω χορό από 3μιση ετών, έχω περάσει από πολλές αίθουσες, χοροδιδασκάλους, μεθόδους διδασκαλίας και τεχνικές, εξετάσεις και παραστάσεις, και μπορώ να ομολογήσω ότι ο χορός είναι για μένα ανάγκη, όπως το νερό και το φαγητό, και πως τις περιόδους της ζωής μου που για κάποιους λόγους δεν έκανα χορό, ήμουν λιγότερο ευτυχισμένη και δραστήρια.
Ο χορός, κατά την άποψή μου, θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, ως συνέχεια της μουσικοκινητικής αγωγής που γίνεται στην προσχολική εκπαίδευση.
Αγαπητοί αναγνώστες, τις επόμενες μέρες θα επιδιώξω να σας φέρω πιο κοντά με την Τέχνη του Χορού, μέσα από τα κείμενά μου. Εύχομαι να γνωρίσετε άγνωστες πτυχές του χορού, να ενημερωθείτε πιο σφαιρικά και τελικά να αποκτήσετε ένα κίνητρο να δοκιμάσετε!
Ξεκινάω, με χιουμοριστική διάθεση, να απαριθμήσω και να σχολιάσω μερικά από τα στερεότυπα που επικρατούν για το χορό (κυρίως τον κλασικό και έντεχνο) και για όσους χορεύουν, τα οποία έχουμε κυριολεκτικά κουραστεί να βλέπουμε να αναπαράγονται:
1. Οι χορευτές είναι αδύνατοι / κοκκαλιάρηδες.
Μύθος που έχει καταρριφθεί. Ναι, στο παρελθόν, αυτή η απαράδεκτη αντίληψη έχει αποτρέψει πολλούς ταλαντούχους χορευτές από το να συνεχίσουν. περισσότερα >
