Ανησυχείς πολύ και για πολλά; Μερικές συμβουλές για να δεις τα πράγματα με άλλο μάτι

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Το τελευταίο διάστημα νιώθω κουρασμένη… Σωματικά και ψυχολογικά με όλες τις σχετικές συνέπειες. Πολλοί είναι οι λόγοι βέβαια και διαρκής η προσπάθειά μου να τους αντιμετωπίσω.

Μαζί με την εξουθένωση, έρχεται ο κακός ύπνος, το πονεμένο σώμα, η διατροφή στο πόδι, η έλλειψη άσκησης, ο εκνευρισμός, τα προβλήματα που διογκώνονται και οι αμέτρητες ανησυχίες…

Ένας τρόπος να ξεπερνάω τις δυσκολίες είναι και το blogging, ειδικά όταν ο ελεύθερος χρόνος μου είναι περιορισμένος και επιστρέφω κατάκοπη τα βράδια στο σπίτι.

Αν έχετε βρεθεί στη θέση μου, αν ανησυχείτε πολύ και για πολλά σε βαθμό που έχετε καταντήσει δυσλειτουργικοί, τότε μπορείτε να δοκιμάσετε κάτι ή και όλα τα παρακάτω: περισσότερα >

Όποια κι είναι η σημερινή μας ηλικία, ο μελλοντικός μας εαυτός τη ζηλεύει!

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Γράφω αυτό το κείμενο στην εκπνοή της Κυριακής, 15 Ιανουαρίου 2023, που τυχαίνει να είναι και τα γενέθλιά μου. Για αρκετή ώρα προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά, να επιλέξω εκείνες που θα ήθελα να καταγράψω. Γρήγορα πέρασαν κι αυτά τα γενέθλια, γρήγορα περνάει ο χρόνος, ειδικά όταν είναι γεμάτος πράγματα!

Θα μπορούσε κάποιος να με χαρακτηρίσει αχάριστη, πόσο θα ήθελα να κρατήσουν δηλαδή; Από την Παρασκευή ήδη ξεκίνησα να γιορτάζω, να είναι καλά οι φίλες μου, το Σάββατο συνέχισα μ’ έναν διαφορετικό τρόπο, παρακολουθώντας μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση και την Κυριακή οι εορτασμοί ολοκληρώθηκαν με οικογενειακές στιγμές.

Τι άλλο να ζητήσει κάποιος; Τίποτα! Μακάρι να μπορώ να γιορτάζω έτσι για πολλά χρόνια ακόμα! περισσότερα >

Πώς το “τι έγινε” και το “τι θα γίνει” επισκιάζουν το “τι γίνεται τώρα”!

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Καθώς κοιτάζω την άδεια γωνία στο σαλόνι μας όπου μέχρι πριν λίγες ώρες βρισκόταν το χριστουγεννιάτικο δέντρο, σκέφτομαι τις ημέρες των γιορτών που πέρασαν, όλα αυτά που προγραμματίζαμε να κάνουμε και τι κάναμε τελικά. Από τη μία νιώθω μία ανακούφιση που ξεστολίσαμε, πακετάραμε, καθαρίσαμε το σαλόνι που, απαλλαγμένο πια από το πληθωρικό ντεκόρ, φαίνεται μεγαλύτερο και από την άλλη αισθάνομαι νοσταλγία και απογοήτευση που δεν καταφέραμε να ζήσουμε περισσότερα στις γιορτές. Να ζήσουμε αυτά που στερηθήκαμε πέρσι και πιστέψτε με είχα, όπως πάντα, μεγαλεπήβολα σχέδια.

‘Ηθελα να βγούμε περισσότερο, να συναντήσουμε φίλους, να πάμε θέατρο, να φτιάξουμε λιχουδιές σε σπίτια φίλων και άλλα πολλά. Δεν ήθελα να στείλω με κούριερ τα δώρα στα βαφτιστήρια μου φέτος. Δεν ήθελα να περάσω άρρωστη μία ολόκληρη εβδομάδα μη μπορώντας να δω ούτε το παιδί μου φοβούμενη μην το κολλήσω. Παρόλα αυτά, δυστυχώς κούριερ παρέδωσε και φέτος τα δώρα, ενώ εγώ, τσίμπησα μια ίωση, όχι covid, που μου “έκλεψε” μία ολόκληρη εβδομάδα!

Κι έτσι ο χρόνος τρέχει αμείλικτος, ο Ιανουάριος προχωράει με μεγάλη ταχύτητα, ήδη κοντεύει στα μισά του, οι γιορτές ήρθαν κι έφυγαν ενώ τα μόνα πλάσματα γύρω μου με αστείρευτη ενέργεια και συνεχείς εκρήξεις ενθουσιασμού είναι τα παιδιά! Ακριβώς! περισσότερα >