Γράφει η Εύα Καλαβρή.
«Μου χρωστάει ο Θεός έναν Αύγουστο», μου είπε πριν λίγες μέρες μία φίλη που πέρασε όλο το μήνα σχεδόν κλεισμένη στο σπίτι, με covid, οικογενειακώς, ευτυχώς ελαφριά.
«Μας χρωστάει σε όλους, ένα καλοκαίρι και δύο χειμώνες» της απάντησα κι εγώ, για να την παρηγορήσω. Και αναπόφευκτα σκέφτηκα που πέρσι τέτοιον καιρό είχαμε αφελώς πιστέψει ότι η πανδημία φθάνει στο τέλος της, ότι ο χειμώνας θα είναι καλύτερος από τον προηγούμενο και ότι το 2021 θα μας αποζημιώσει για το κακό που μας έκανε το 2020…
Καθώς το καλοκαίρι τελειώνει κι επίσημα σήμερα, μαζί του φαίνεται να στερεύουν και τα αποθέματα υπομονής κι αισιοδοξίας. Μια απογοήτευση πλανάται για όλα τα δυσάρεστα που συνέβησαν σε συνανθρώπους μας και στην πολύτιμη, και για τις δικές μας ζωές, χλωρίδα και πανίδα. Φόβος και προβληματισμός είναι τα επικρατέστερα συναισθήματα για την επόμενη μέρα.
Δεν ξέρω αν προλάβατε «να γεμίσετε μπαταρίες», αν, έστω και ενοχικά, ζήσατε κάποιες ανέμελες στιγμές, αν καταφέρατε να γευτείτε «καλοκαίρι». Όπως και νά’χει, το Φθινόπωρο είναι προ των πυλών και καλό θα ήταν να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα συμπτώματα της εποχικής κατάθλιψης που μπορεί να εμφανίσουμε το επόμενο διάστημα. περισσότερα >
