Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Χίλια ευρώ το χρόνο.. αυτό είναι το ποσό του φοιτητικού επιδόματος στέγασης. Στην ουσία είναι 85 ευρώ το μήνα.. και αυτή είναι η συνδρομή του κράτους μας για τη διαμονή ενός παιδιού που σπουδάζει σε άλλη πόλη από αυτή που μένουν οι γονείς του.
Επίσης.. υπάρχουν και οι εστίες.. αλλά έχει πέσει τόση δυσφήμιση που γονείς και μαθητές φοβούνται να κάνουν αίτηση. Θέματα καθαριότητας.. ζητήματα εγκληματικότητας που σχετίζονται με κλοπές και ναρκωτικά κυρίως.. αλλά και προβλήματα συγκατοίκησης.. δημιουργούν μεγάλες ανησυχίες στους ενδιαφερόμενους.. και τελικά.. μόνο σε έσχατη περίπτωση επιλέγονται οι εστίες.
Το κράτος βέβαια.. εκτός από τη στέγαση.. συνδράμει την οικογένεια και στη σίτιση. Με το πρόγραμμα «δωρεάν σίτιση».. οι περισσότεροι μαθητές δικαιούνται δωρεάν φαγητό από τις φοιτητικές λέσχες. Ακόμα και οι μη δικαιούχοι δωρεάν σίτισης φοιτητές μπορούν να σιτίζονται στα Φοιτητικά εστιατόρια.. καταβάλλοντας το ποσό των περίπου 3€ ανά γεύμα ή με τις κάρτες 7 και 15 ημερών στην τιμή των 14,25€ και 30,50€ αντίστοιχα.. που περιλαμβάνουν πρωινό.. μεσημεριανό και βραδινό.. και τις οποίες προμηθεύονται από τα εστιατόρια.
Όπως με τις εστίες.. το ίδιο συμβαίνει και με τις φοιτητικές λέσχες φαγητού. Έχει πέσει κι εκεί δυσφήμιση. Όλη αυτή η δυσφήμιση σε πολλές περιπτώσεις είναι δικαιολογημένη.. αφού δημόσιοι υπάλληλοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.. ή δημόσιοι υπάλληλοι είναι αριθμητικά ιδιαίτερα ανεπαρκείς για την κάλυψη των αναγκών.. ή ακόμα.. ιδιώτες που έχουν αναλάβει τη σίτιση ενδιαφέρονται για το μέγιστο κέρδος εις βάρος της ποιότητας και της ποσότητας.
Όπως βλέπετε.. υπάρχει η μέριμνα από το κράτος.. στους τύπους όμως. Δηλαδή.. αν οι εστίες και οι λέσχες είχαν μια αξιοπρεπή λειτουργία και αν αυτό διαφημίζονταν στον κόσμο.. τότε θα μπορούσαν οι γονείς να υπολογίζουν σε μια μηνιάτικη επιβάρυνση της τάξεως των 400 με 500 ευρώ.. για την κάλυψη αναγκών εκπαιδεύσεως (σχολικά είδη).. ενδύσεως.. τηλεφωνίας – ίντερνετ.. μετακίνησης.. αλλά φυσικά και ψυχαγωγίας! Φοιτητής χωρίς ψυχαγωγία ίσον φαγητό χωρίς αλάτι.
Για γονείς με δυο ή τρία παιδιά.. τα οποία συνήθως είναι κοντά ηλικιακά.. απαιτείται μια υποστήριξη στον φοιτητή.. αλλά και στο μαθητή που ακολουθεί. Τα έξοδα του φοιτητή όπως και τα φροντιστήρια του μαθητή.. σίγουρα θα φτάσουν τα χίλια ευρώ. Μπορεί άραγε αυτά τα χρήματα να τα δώσει η μέση ελληνική οικογένεια;
Στην περίπτωση δε που οι γονείς μπορούν να παλέψουν με τα τέρατα για να σπουδάσουν τα παιδιά τους.. και δεν θέλουν.. ή καλύτερα.. φοβούνται να σκεφτούν για διαμονή σε εστία.. τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Τα χρήματα που δίνει το κράτος.. σε σχέση με τα έξοδα ενοικίασης και διαμονής (ρεύμα, νερό και θέρμανση) σε ένα μικρό διαμέρισμα 30 – 40τμ σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη.. είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Τα ενοίκια έχουν φτάσει στον Θεό.. και τα σταθερά έξοδα επίσης. Ένα τέτοιο σπίτι.. χρειάζεται πάνω από 600 ευρώ το μήνα.. ιδίως το χειμώνα! Άλλο το συμβολικό ποσό της εστίας.. και άλλα τα επιπλέον 400 με 500 ευρώ για ενοίκιο.
Όλα αυτά συνεπώς.. απασχολούν γονείς και παιδιά και τους προβληματίζουν έντονα.. τόσο που δεν μπορούν να χαρούν τη φοιτητική ζωή. Οι φοιτητές θα εργαστούν όπου βρουν.. και αυτό το όπου βρουν θα το πληρώσουν με εκμετάλλευση. Θα γνωρίσουν γρήγορα την αληθινή ζωή.. όπου η αξιοκρατία.. η ισοπολιτεία.. και η νομοθεσία.. συμπιέζονται έως εκμηδενίζονται μπρος στους νόμους της αγοράς.. Όταν η ζήτηση εργασίας είναι μικρή και η προσφορά από φτωχούς φοιτητές μεγάλη.. τότε το ημερομίσθιο μειώνεται.. οι απαιτήσεις του εργοδότη αυξάνονται και τα κεφάλια σκύβουν μπρος στην ανάγκη για επιβίωση.
Αυτή είναι η Ελλάδα μας.. η χώρα των αυθαίρετων μισθώσεων των διαμερισμάτων για τουρισμό.. που εξαιτίας αυτού βρίσκονται τα ενοίκια στα ύψη.. η χώρα που θέλει να λέγεται πολιτισμένη αλλά οι εστίες και οι λέσχες είναι για την πλέμπα.. η χώρα που μια ένα πιάτο φαί σβήνεται η αξιοπρέπεια και χάνονται τα όνειρα των νέων.
Ας ευχηθούμε οι νέοι να αλλάξουν αυτή τη χώρα.. γιατί εμείς είμαστε για φτύσιμο. Το να θέλει ένας φοιτητής χίλια ευρώ για να μπορέσει να σπουδάσει αξιοπρεπώς.. είναι το “επίτευγμα” της γενιάς μας. Μας αξίζουν συγχαρητήρια.. κλείνουμε τη δημόσια παιδεία.