Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Χρυσή η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη στα 35χλμ. βάδην, χαρίζοντας στον ελληνικό στίβο το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, το πρώτο ελληνικό μετάλλιο στο Μόναχο!
Η 38χρονη δρομέας σε έναν ακόμη σπουδαίο της αγώνα πέρασε πρώτη τη γραμμή του τερματισμού, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο.
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη εργάζεται στο μεζεδοπωλείο της οικογένειάς της στην Καρδίτσα.
«Το παν είναι η θέληση. Το πρόγραμμά μου είναι καθημερινά γεμάτο με προπονήσεις και δουλειά. Ξυπνάω νωρίς το πρωί, πηγαίνω για προπόνηση, στις 12 πηγαίνω στην ταβέρνα από όπου και φεύγω στις επτά το απόγευμα.
Επιστρέφω στην προπόνηση μέχρι τις εννιά το βράδυ, όταν και γυρνάω στην ταβέρνα και φεύγω στις 2 το πρωί. Είμαι γενικά της γνώμης πως όταν θέλεις κάτι, μπορείς να το πετύχεις» είχε δηλώσει πέρυσι στην Εφ. Μακεδονία και την Ελένη Τσαλκατίδου.
Σας παραθέτω παρακάτω κάποια στοιχεία από τη ζωή της..
Πήρε μια μέρα την απόφαση να πάει ως το γήπεδο της Καρδίτσας. Στάθηκε στην πόρτα και είδε μια κοπέλα να προπονείται και είπε «αυτό θέλω να κάνω».. μη γνωρίζοντας ότι η κοπέλα στο βάδην προπονούταν. Τέσσερις μήνες μετά ήταν 8η στην Ελλάδα στην ηλικιακή της κατηγορία. Στα 14 της.. ένα χρόνο αργότερα δηλαδή.. βγήκε 1η στη χώρα. Μέσα από τις διακρίσεις μαγεύτηκε.. και όπως ήταν αναμενόμενο μέσα από το άθλημα έκανε φίλους.
Όμως το 2004.. πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.. τότε ήταν 19 χρονών.. δεν επιλέχθηκε στην Ολυμπιακή ομάδα. Αυτό σε συνδυασμό με τις σπουδές.. τις δουλειές που αναγκαζόταν να κάνει.. αλλά και κάποια οικογενειακά προβλήματα την οδήγησαν να σταματήσει. Δεν ξαναπάτησε στο γήπεδο. Δεν πέρασε ούτε απ’ έξω. Για οχτώ ολόκληρα χρόνια.
Πώς θα μπορούσε να τα συνδυάσει όλα;
Μαζί με το βάδην άφησε και τον εαυτό της. Χάθηκε στα «πρέπει» της καθημερινότητας. Έσβησε η λάμψη από τα μάτια της.. έμεινε μόλις 40 κιλά.. συνέχισε όμως να βάζει το ένα πόδι μπροστά από το άλλο και να προχωρά.
Ένας φιλος της πίστεψε σε εκείνη παραπάνω από ότι η ίδια ενδεχομένως. Μαζί και η οικογένειά της. Την «έψησαν» να επιστρέψει. Έβαλαν στοίχημα και το δέχτηκε. Επέστρεψε στα 27 της.. τον τελευταίο μήνα του 2011. Κι όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Άρχισε άμεσα να βρίσκει τον εαυτό της. Στη δεύτερη χρονιά της κέρδισε το πρώτο της μετάλλιο κι έπιασε το υψηλό όριο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος στη Μόσχα. Μετά.. το 2014.. ακολούθησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Ζυρίχη και το 2016 το Ρίο.. όπου ήταν σίγουρη ότι θα σταματήσει γιατί στα 32 της αισθανόταν μεγάλη.
Το φτιαγμένο από τη «refuse to give up»λογική μυαλό της όμως.. δεν της επέτρεψε να το παρατήσει. Δεν θα το έκανε ξανά. Kατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων (2021) και το αργυρό στην ομαδική βαθμολογία τόσο στο Παγκόσμιο (2022) όσο και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων (2021). Πήγε στο Τόκιο και τερμάτισε στην 8η θέση. Ακολούθησε η 4η στο Παγκόσμιο του Όρεγκον κι η πρώτη στο Ευρωπαϊκό του Μονάχου.
Mετά την 4η θέση στο Παγκόσμιο η Ελληνίδα βαδίστρια έγραψε σε ανάρτησή της στο Instagram: «Δεν ξέρω πως θα τελειώσει η ιστορία μου αλλά δεν θα γράψει πουθενά «τα παράτησε»»…
👏Η θέλησή της είναι παράδειγμα για όλους.
📸 Αργύρης Μακρής / INTIME
Athens Finest / Facebook (Δημόσια Φωτογραφία)
#NeverGiveUp #KeepFighting
Πηγή: Rosa / Gazzetta