Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Γνωρίζετε τη σεκόγια (sequoia); Η σεκόγια είναι ένα θαύμα της φύσης, το ψηλότερο δέντρο στη γη και βρίσκεται σε τεράστια δάση και εθνικά πάρκα της Καλιφόρνια. Μια γιγάντια σεκόγια, ο Υπερίων, έχει ύψος 115,61 μέτρα, ενώ μία άλλη είχε διάμετρο 7,9 μέτρα. Συνειδητοποιείτε τα μεγέθη;
Πηγή: pixabay
Οι διαστάσεις όμως δεν είναι το μόνο αξιοθαύμαστο σε αυτό το δέντρο. Οι σεκόγιες ζουν πάνω από 1200 χρόνια και οι μεγαλύτερες έχουν προσαρμοστεί να επιβιώνουν ακόμη και τις πιο καταστροφικές πυρκαγιές. Έχουν αναπτύξει παχύ ανθεκτικό φλοιό με αποτέλεσμα οι πυρκαγιές να τις βλάπτουν μεν αλλά να μην τις σκοτώνουν. Δεν είναι μόνο ανθεκτικές στη φωτιά αλλά επωφελούνται σε ένα βαθμό από αυτή καθώς, μέσω της θερμότητας, απελευθερώνουν περισσότερους σπόρους από τους κώνους τους.
Το αντιλαμβάνεστε; Ένα μαγικό δέντρο που έχει εκπαιδευτεί να επιβιώνει τις πυρκαγιές και να τις χρησιμοποιεί προς όφελός του!!!
Και τώρα ήρθε η ώρα να σας διηγηθώ μια ιστορία. Πρόκειται για αληθινή ιστορία, γι’ αυτό καθίστε αναπαυτικά και διαβάστε αργά:
Την Άνοιξη του 1852, ο κυνηγός Augustus T. Down, καταδίωκε μία τραυματισμένη αρκούδα σε ένα άγνωστο, γι’ αυτόν, δάσος. Ενώ βρισκόταν στα ίχνη της, σταμάτησε απότομα μπροστά σε ένα απίστευτο θέαμα – ένα δέντρο με τερατώδεις διαστάσεις, τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο είχε ποτέ αντικρύσει.
Ο Down πέρασε την υπόλοιπη μέρα του εξερευνώντας την περιοχή πριν τελικά επιστρέψει στη σκηνή του, στους λόφους πάνω από την κατασκήνωση εξόρυξης χρυσού του Murphys (1).
Ο Down ήταν λίγο γραφικός χαρακτήρας και η ιστορία του για το γιγάντιο δέντρο αντιμετωπίστηκε αρχικά με σκεπτικισμό. Τελικά, κατάφερε να πείσει μία ομάδα ανδρών να κάνουν μαζί του το 20 μιλίων ταξίδι στα βουνά, ώστε να δουν το δέντρο από κοντά.
Σχεδόν αμέσως, η ομάδα ξεκίνησε την ανάβαση ενός απόκρημνου μονοπατιού, γνωστού πλέον σήμερα ως το Δάσος Calaveras (Big Trees State Park). Η ιστορία των “γιγάντιων δέντρων” σύντομα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Παρόλο που ο Down δεν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που τα αντίκρυσε, ήταν η δική του ανακάλυψη αυτή που πυροδότησε το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τα δέντρα μαμούθ.
Την επόμενη χρονιά, επίδοξοι κερδοσκόποι αφαίρεσαν το φλοιό του δέντρου και το έριξαν. Επειδή εκείνη την εποχή κανένα πριόνι δεν ήταν αρκετά μεγάλο για έναν τέτοιο κορμό, χρησιμοποιήθηκαν διάφορα ξυλουργικά εργαλεία της εποχής, σφήνες και τρυπάνια.
Σήμερα, μπορεί κανείς να δει τα σημάδια από τα τρυπάνια στο κομμάτι του κορμού του δέντρου που βρίσκεται στο έδαφος.
Χρειάστηκαν 5 άντρες και 22 μέρες συνεχούς προσπάθειας για να γίνουν όλες οι τρύπες και το τέλεια συμμετρικό δέντρο έπεσε αρκετές ημέρες μετά.
Ο φλοιός συναρμολογήθηκε ξανά με σκοπό το δέντρο να εκτίθεται στο κοινό, αλλά καταστράφηκε από πυρκαγιά ένα χρόνο αργότερα.
Ο κομμένος κορμός που απέμεινε πάνω από το έδαφος πλανίστηκε για να γίνει η επιφάνειά του ομαλή και λεία ώστε να αξιοποιηθεί ως χορευτική σκηνή, ενώ ένας διπλός διάδρομος bowling και ένα μπαρ κατασκευάστηκαν στον πεσμένο κορμό.
Πράγματι όλα αυτά προσέλκυαν επισκέπτες, αλλά υπήρχαν και κάποιοι, μαζί τους και ο Down, που διαμαρτυρήθηκαν έντονα για την καταστροφή αυτού του μεγαλοπρεπούς δέντρου.
Ο John Muir (2), φυσιολάτρης και ένας από τους πρώτους συντηρητές δέντρων, θύμωσε τόσο πολύ με αυτές τις εκδηλώσεις που είχε γράψει:
“Οι βάνδαλοι έπειτα χόρευαν επάνω στον κομμένο κορμό!”
Πηγή: Wikimedia Commons
Το δέντρο ονομάστηκε “discovery tree” και ήταν το μεγαλύτερο στο βόρειο δάσος. Η διάμετρος στη βάση του ξεπερνούσε τα 7,62 μέτρα και είχε ύψος πάνω από 85 μέτρα. Όταν μελετήθηκαν και μετρήθηκαν οι κύκλοι στον κορμό του, διαπιστώθηκε ότι ήταν μόνο 1.244 ετών, σχετικά νεαρό για τόσο μεγάλου μεγέθους σεκόγια. Φάνηκε ότι αναπτυσσόταν πολύ γρήγορα και πολλοί πιστεύουν ότι, αν του είχαμε επιτρέψει να ζήσει, ίσως ανταγωνιζόταν τις πιο γιγάντιες σεκόγιες…
(1) Το Murphys είναι χωριό που βρίσκεται στους πρόποδες των βουνών της Σιέρα Νεβάδα στην κομητεία Calaveras της Καλιφόρνια των ΗΠΑ.
(2) Ο John Muir (γεννήθηκε το 1838), ήταν Σκοτσέζος-Αμερικανός γεωργός, εφευρέτης, γεωλόγος, ζωολόγος, οικολόγος, γνωστός και ως “John of the mountains” ή και “ο πατέρας των Εθνικών Πάρκων”.
Τέλος ιστορίας…
Ζευγάρι χορεύει στον κορμό (προσωπικό αρχείο)
Σας έχω κυκλώσει με κόκκινο τον άνθρωπο στη βάση μιας σεκόγιας! (προσωπικό αρχείο)
Η καημένη η σεκόγια, έμαθε να αμύνεται τη φωτιά και όλες τις πιθανές καταστροφές και να επιβιώνει, δεν υπολόγισε όμως τη μεγαλύτερη και πιο απρόβλεπτη καταστροφή από όλες, τον ΑΝΘΡΩΠΟ! Άνθρωποι, τη βασάνιζαν και την πριόνιζαν επί 22 ολόκληρες μέρες για την μετατρέψουν σε χορευτική σκηνή! Μέχρι να βαρεθούν και αυτό το είδος διασκέδασης και να στραφούν σε κάτι άλλο!
Αγαπητοί αναγνώστες, σας εύχομαι καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για όλους.