Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Η αυτοπεποίθηση ξεκινά να χτίζεται από πολύ μικρή ηλικία και επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες.
Οι σχέση μας με τους συμμαθητές μας στο σχολείο και φυσικά οι γονείς είναι οι πρώτοι και κύριοι λόγοι που ένας άνθρωπος έχτισε ή όχι την αυτοπεποίθησή του.
Ένας άνθρωπος που στο σχολείο δεν είχε κοινωνικές σχέσεις, ή δεν είχε τόσες παρέες και όχι από επιλογή, κινδυνεύει να έχει εμφανίσει τραύμα, το οποίο θα τον επηρεάσει στην ενήλικη ζωή του, με τάσεις αντικοινωνικότητας και χτίζοντας τείχοι γύρω του.
Αυτό δεν είναι ο κανόνας, είναι όμως μια πολύ μεγάλη περίπτωση.
Η ενήλικη ζωή μας είναι ο καθρέφτης της παιδικής ηλικίας. Όλες μας οι συμπεριφορές έχουν γεννηθεί πριν τα 18 και μετά απλώς προσπαθούμε να βελτιώσουμε στοιχεία.
Οι γονείς είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο σε αυτήν την ζωή πριν ενηλικιωθείς. Οι γονείς που είναι υποστηρικτικοί, που ενισχύουν και τονώνουν τα παιδιά τους, που δείχνουν ότι είναι δίπλα τους, είτε τα πάνε καλά, είτε όχι, δημιουργούν πιο ισχυρούς χαρακτήρες. Χαρακτήρες που πιστεύουν στον εαυτό τους, δεν ανέχονται πράγματα και βλέπουν με αισιοδοξία το μέλλον.
Αν ένα παιδί δεν ακούει καλά λόγια, αλλά αντίθετα του δημιουργούν κενά, αυτό το παιδί μπορεί να προχωρήσει, να ξεπεράσει, αλλά δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Αν είσαι γονιός φρόντισε να ενισχύεις το παιδί σου και να το κάνεις να νιώθει ισορροπημένο και δυνατό. Αν είσαι ένας άνθρωπος με τραύματα, τότε φρόντισε να πάρεις μαθήματα μέσα από αυτό και να προχωρήσεις, χτίζοντας από την αρχή πράγματα.
Ο άνθρωπος έχει απεριόριστη δύναμη και μπορεί να γίνει αυτό που θέλει. Όλα όμως χρειάζονται χρόνο! Μην το ξεχνάς και προσπάθησε!