Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Πόσες φορές νιώθεις ότι δυσκολεύεσαι να λες “όχι” σε καταστάσεις που σου είναι δυσάρεστες;
Πόσες φορές βλέπεις ανθρώπους να δυσκολεύονται πολύ να λένε “όχι” στην δουλειά τους και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις;
Αυτό είναι πραγματικά κάτι κακό. Είναι κάτι που μας δημιουργεί άγχος και εκνευρισμό και μάλιστα χωρίς λόγο.
Είναι υγιές να θωρακίζεσαι και να αρνείσαι πράγματα που σε ενοχλούν πολύ.
Με τον τρόπο αυτό προστατεύεσαι και επιδιώκεις την ευφορία σου.
Και όμως αν νομίζεις πως είναι δύσκολο, δεν είναι. Είναι εύκολο να κοιτάξεις λίγο τον εαυτό σου και τις προσωπικές σου ανάγκες.
Να πάρεις τον χρόνο σου και το χώρο σου, να αποστασιωποιηθείς και να δεις λιγάκι τον εαυτό σου.
Μη νιώθεις άσχημα για όλα. Μη νιώθεις άσχημα όταν ζητάς τον προσωπικό σου χώρο.
Αυτό είναι το υγιές. Έτσι πρέπει να κάνουμε και έτσι πρέπει να κάνουν όλοι.
Οι φίλοι μας οφείλουν να καταλάβουν, γιατί έτσι δείχνουν και ότι μας αγαπούν.
Οι άνθρωποι που σε αγαπούν αντιλαμβάνονται τον χώρο σου. Όλοι μας θέλουμε την ώρα μας, για να αποσυμπιεστούμε από τον φόρτο της δουλειάς μας.
Μπορεί να θέλουμε να βρούμε το “κέντρο” μας, να μας έχει κάτι αποδιοργανώσει.
Αυτό σημαίνει ότι αγαπάς εσένα και σε βάζεις προτεραιότητα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν βάζεις προτεραιότητα δικούς σου ανθρώπους. Σημαίνει πως αγαπάς εσένα και καλά κάνεις.
Γιατί μόνο αν είσαι εσύ καλά, μπορείς να αγαπήσεις και τους δικούς σου ανθρώπους αληθινά.