Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Όταν ήμουν μικρή.. τάξεις γυμνασίου σκεφτείτε.. γύριζα όλη τη Χαλκίδα! Τα παιδιά μου.. πέρασαν βέβαια τα 20 τώρα.. στο γυμνάσιο.. επίσης δεν φοβόταν να κυκλοφορήσουν στην πόλη.. φυσικά την ημέρα.
Διαβάζοντας τον τίτλο.. ίσως νομίσετε ότι συμφωνώ με την κυρία υπουργό και ότι θεωρώ ότι δεν είναι πρόβλημα τα παιδιά του γυμνασίου να μετακινούνται επί μισή ώρα με τα πόδια για να πάνε και άλλο τόσο για να επιστρέψουν. Διαβάστε πρώτα ένα απόσπασμα των δηλώσεων της κυρίας υπουργού και κατόπιν θα εκφράσω κι εγώ την άποψή μου.
«Όταν ζητούμε από παιδιά γυμνασίου να περπατούν ένα, ενάμισι χιλιόμετρο για να πάνε στο σχολείο τους, δεν είναι ένα πρόβλημα που η εκπαιδευτική κοινότητα και εγώ ως υπεύθυνη σε αυτό το υπουργείο, θεωρώ ότι είναι αποτρεπτικό, ότι είναι εξαιρετικά υψηλό». Μάλιστα συμπλήρωσε ότι «Δεν θα αναφερθώ στον ΠΟΥ που αναφέρει ότι είναι καλό να περπατούμε όλοι 8 χιλιόμετρα τη μέρα».
Αυτά δήλωσε η κυρία υπουργός και μου διαφεύγει η οικογενειακή της κατάσταση.. δηλαδή αν έχει παιδιά και κυρίως αν είναι σε μια ηλικία σχολείου. Έστω λοιπόν ότι υποθέτουμε πως η κυρία υπουργός έχει ένα παιδί που πάει στην 1η γυμνασίου και πρέπει να μετακινηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τι σκέψεις άμεσα κυριαρχούν στη μητέρα υπουργό;
Καταρχάς το ζήτημα της ασφάλειας. Σήμερα η ασφάλεια είναι κατά πολύ υποβαθμισμένη σε σχέση με την εποχή μου. Εγκληματίες.. ανώμαλοι.. άγρια σκυλιά.. γλιστερό έδαφος.. κακή σηματοδότηση.. ελλιπής φωτισμός οδών.. και άλλα περιλαμβάνονται σε αυτό που λέμε ότι το παιδί πηγαίνει και επιστρέψει με ασφάλεια. Σίγουρα.. η κυρία Μιχαηλίδου θα ανησυχούσε αν ήταν σ’ αυτήν τη θέση.
Επιπλέον.. ένα παιδί που περπατά χειμώνα ή τέτοιο περίεργο καιρό που έχουμε τώρα.. πώς θα ντυθεί; Θα ιδρώσει; Θα κρυώσει; Θα αρρωστήσει; Επιπρόσθετα αν το παιδί έχει και μια αδιαθεσία.. το να κάνει και μια πορεία μισής ώρας.. μπορεί να του αποφέρει μια λιποθυμία.. ίσως ένα κρυοπάγημα.. ίσως μια πνευμονία.
Τέλος.. ένα παιδί γυμνασίου κουβαλά μια βαριά τσάντα. Καλώς ήρθαν τότε τα ορθοπεδικά προβλήματα. Είναι παιδί βέβαια και δεν θα τα νιώσει στα νεανικά του χρόνια. Όμως μετά από 30 – 40 – 50 χρόνια.. σε ποιο υπουργείο να ψάξει να βρει τη Μιχαηλίδου για να ζητήσει τα ρέστα;
Αυτά τα ασήμαντα που προανέφερα τα σκεφτήκατε κυρία υπουργέ; Σας παρακαλώ ως μητέρα να τα ξανασκεφτείτε. Είναι πρόβλημα βεβαίως – αυτή είναι η άποψή μου – για οικονομικούς λόγους.. για λόγους προτεραιοτήτων.. να το δεχτώ. Όχι όμως ότι δεν είναι πρόβλημα..
Φωτογραφίες από τη σελίδα στο facebook της κυρίας υπουργού.