Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Για το τελευταίο άρθρο της χρονιάς επιβάλλεται μια ανασκόπηση, μια απογραφή, ένα μικρό flash back… Σκέφτηκα να το παρακάμψω φέτος για να μην μπω στη διαδικασία να θυμηθώ τη δύσκολη περίοδο που η μητέρα μου ήταν στο νοσοκομείο, ωστόσο κάτι τέτοιο θα ήταν λάθος. Εκτός από αίσιο τέλος στην περιπέτειά μας, διδάχθηκα πάρα πολλά, συνειδητοποίησα ακόμα περισσότερα και θα ήταν άδικο να μην κάνω μια μικρή αποτίμηση.
Το ξεκίνημα του έτους 2023 έχει σχεδόν σβηστεί από τη μνήμη μου, καθώς αμέσως μετά το Πάσχα, ένα προγραμματισμένο χειρουργείο για τη μητέρα μου δεν είχε την αναμενόμενη εξέλιξη. Τον έναν μήνα που παρέμεινε στην εντατική και πάλεψε για τη ζωή της, κατάλαβα πόσο μικρή, απροετοίμαστη και αδύναμη είμαι. Θύμωσα με την αδυναμία μου. Δεν ξέρω αν βγήκα από αυτή τη δοκιμασία πιο σκληρή, πιο έμπειρη ή το αντίθετο. Όμως είμαι ευγνώμων, αρχικά για την οικογένειά μου κι έπειτα για τους φίλους μου. Είχα πολλά “στηρίγματα” και νιώθω τυχερή…
Κοιτώντας από το παράθυρο στο δωμάτιο του νοσοκομείου. Ελπίδα και συντροφιά, οι ζωγραφιές ενός μικρού παιδιού.
Τι παθαίνεις και τι μαθαίνεις λοιπόν μετά από ένα τέτοιο συμβάν; Τι αλλάζει;
Σίγουρα κατάλαβα πολύ καλά ότι δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή από την υγεία. Ακούγεται πολύ κλισέ, όμως μόνο έτσι το κατανοείς πλήρως και ξεκάθαρα.
Κατάλαβα επίσης, πως όταν προσέχεις τον εαυτό σου, όταν φροντίζεις την υγεία σου δηλαδή, κάποια μέρα θα το βρεις μπροστά σου. Θα έρθει η στιγμή που οι επιλογές σου θα σε ξεπληρώσουν.
Οι επιλογές μας καθορίζουν τη ζωή μας, σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Ακόμη, κατάλαβα ότι ο χρόνος τιμωρεί και γιατρεύει μαζί. Ότι τα αδέρφια είναι το καλύτερο δώρο που μπορούν να σου κάνουν οι γονείς σου. Ότι, σαν θνητοί άνθρωποι, δεν κάνουμε απολύτως καμία προετοιμασία για το αναπόφευκτο. Ενώ ξέρουμε ότι τα πάντα γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν, συνεχώς προστατευόμαστε από τον πόνο και γυρνάμε την πλάτη στο “τέλος”.
Πολλά λοιπόν άλλαξαν μέσα μου, κυρίως προτεραιότητες και τρόπος σκέψης / φιλοσοφία. Στην πορεία βέβαια, επανήλθα στην καθημερινότητά μου και σε ό, τι έκανα και πριν. Όμως, στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχουν αποθηκευτεί νέα δεδομένα, έτοιμα να χρησιμοποιηθούν, όταν χρειαστεί.
Από την Ακρόπολη των Στύρων: “Να στοχεύεις ψηλά, στο φεγγάρι. Ακόμη κι αν αποτύχεις θα βρεθείς ανάμεσα στ’ αστέρια”
Στο δεύτερο μισό του 2023, ο Θεός μου έστελνε συνεχώς αγγέλους και νεράιδες… Μου έστελνε έμπνευση και όρεξη να δημιουργήσω, να γράψω, να χορογραφήσω. Αν κάτι χαρακτηρίζει τη χρονιά που πέρασε για μένα τελικά είναι το πείσμα. Κάθε εμπόδιο το μετέτρεψα σε ευκαιρία, διεκδίκησα, πάλεψα, εργάστηκα σκληρά. Έκανα υπομονή και είχα επιμονή. Ξεκαθάρισα ανθρώπους και το ρόλο που (επιτρέπω να) παίζουν στη ζωή μου. Έθεσα όρια και πήρα σημαντικές αποφάσεις.
Το καλοκαίρι του 2023 με επισκέφθηκαν άγγελοι με τη μορφή μικρών παιδιών…!
Είχα πολλή βοήθεια, ομολογώ. Σε όλους τους τομείς και σε όλες μου τις κινήσεις. Γι’ αυτό και η χρονιά κλείνει για μένα με θετικό πρόσημο. Με δίδαξε τη σημασία της υγείας και της οικογένειας. Μου υπενθύμισε ότι έχω πολλούς αληθινούς φίλους. Μου έδωσε φρέσκιες ιδέες και προσδοκίες για το μέλλον.
Με τους φίλους σου έχεις κάτι κοινό… Για παράδειγμα, ίδιο βραχιόλι!
Μέσα από τις φωτογραφίες που μοιράζομαι σήμερα μαζί σας και τις λεζάντες τους, δίνω μερικά μόνο highlights από το 2023, θέλοντας να το αποχαιρετίσω και να σφραγίσω μέσα μου τα μαθήματα, τα μηνύματα και τις αναμνήσεις. Να πάει στο καλό λοιπόν!!!
2024 είμαι έτοιμη να σου ανοίξω την πόρτα! Φέρε μας υγεία, τύχη, οικογένεια και φίλους!
Καλή χρονιά σε όλους σας! Αγκαλιάστε τους αγαπημένους σας!
