Η λέξη ανασφάλεια είναι σαφώς γένους θηλυκού – το παραδέχονται μαθές και οι ίδιες οι γυναίκες.. Ωστόσο ο ανταγωνισμός, ο οποίος προηγείται της ανασφάλειας, καθίσταται ως ένα από γεννησιμιού αντρικό χαρακτηριστικό.. γεγονός που θέλει τον άντρα να δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τις αναπόφευκτες κοινωνικές συγκρίσεις που φέρνει η ζωή.
Μιλάω για τις ανασφάλειες που έχουμε όλοι οι άντρες, οι οποίες εδώ που τα λέμε, δεν μεταβάλλονται και πολύ στο διάβα του χρόνου.. Εκείνο που αλλάζει καθώς μεγαλώνουμε, είναι οι υποχρεώσεις μας, αλλά και η επιθετικότητά μας σ’ ένα όραμα, σε μια επιθυμία… στη ζωή.
Ξέρεις τι είναι…. παιδί να ονειρεύεσαι να κατακτήσεις τον κόσμο, και τώρα πια μεγάλος, ούτε τον εαυτό σου, ούτε και το σπίτι σου να μην μπορείς να κουμαντάρεις; Έβαλες τον πήχη ψηλά βλέπεις σαν ήσουν παιδί… Τι φταις όμως κι εσύ, που όταν αγόραζες ένα αυτοκινητάκι, δεν έβρισκες το σαραβαλάκι που έχεις σήμερα, αλλά αυτές τις βολίδες που έχεις στις ταινίες του ο Τζέιμς Μπόντ..
Ένεκα που αναφέρθηκα στον 007…. γυναίκες τριγύρω πολλές, όπλα, και ατσαλάκωτα κοστούμια.. Μια ζωή με δράση, χλιδή, πολύ σεξ, και το σημαντικότερο…. με το νικητή – πράκτορα στο φινάλε να απολαμβάνει μια ακριβή παγωμένη σαμπάνια.. Αυτά ήθελες μικρός… και τώρα τι έχεις; Μια ντουζίνα ανασφάλειες για να πορεύεσαι στο αβέβαιο αύριο.
Πως μας κατάντησαν έτσι; Το λέμε αυτό σήμερα.. έτσι δεν είναι; Φταίνε οι άλλοι βέβαια και όχι εμείς… Αυτό όμως είναι και το «δια ταύτα» του ιστού της ανασφάλειας. Έχουμε εγκλωβιστεί στις ανασφάλειές μας και ψάχνουμε συνεχώς δικαιολογίες και κάπου να επιρρίψουμε τις ευθύνες αυτής μας της κατάστασης.
Κάνε ένα βήμα μπροστά.. Παιδί δεν κώλωνες να φας από το γλυκό του κουταλιού… κι ας ήξερες ότι θα είχες συνέπειες. Το ρίσκαρες, το ήθελες, είχες το θράσος να το αποκτήσεις… Έτσι δεν θα ‘κανε και ο Τζέιμς;
Νικόλας