Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Τούρκος εγώ κι εσύ Ρωμιός
κι εγώ λαός κι εσύ λαός
εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ
όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ..
Ποιος άνθρωπος δεν κλαίει μαζί με τους ανθρώπους εκεί στα συντρίμμια; Ποιος άνθρωπος δεν παρακαλά το δικό του Θεό για να τελειώσει το δράμα των ανθρώπων στην Τουρκία και τη Συρία;
Δυο μεγάλοι σεισμοί.. 7,8 και 7,5 ρίχτερ. Πάνω από 200 μετασεισμοί της τάξης των 6 ρίχτερ. Ο απολογισμός; Συνταραχτικός. Πάνω από 8.000 νεκροί και στις δυο χώρες. Πάνω από 20.000 οι τραυματίες. Ανυπολόγιστοι οι αγνοούμενοι.. θαμμένοι κάτω από τα συντρίμμια. Εκτιμάται ότι οι νεκροί θα ξεπεράσουν τις 20.000! Το διανοείστε; Πάνω από 10.000 κτίρια κατέρρευσαν.. ενώ πολλά περισσότερα είναι παντελώς ακατάλληλα για να μείνει μέσα άνθρωπος.
Κρύο.. χιόνι.. πείνα.. κραυγές πόνου και βογγητά αγωνίας. Εκατομμύρια Τούρκοι και Σύριοι βρίσκονται στο δρόμο. Κοιμούνται στο χιόνι.. Κλαίνε τους νεκρούς τους. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα τελειώσει αυτό. Ποιος πόλεμος άραγε θα έκανε τόση ζημιά; Εύστοχα είπε κάποιος ότι «χαλούν τόσα λεφτά για πύραυλους και έχτισαν σπίτια τσιγαρόχαρτα»..
Όλες και όλοι σήμερα είμαστε εκεί.. φορώντας τα πένθιμα τα ρούχα.. Καμία εθνικότητα.. καμιά έχθρα.. κανένα μίσος δεν χωρά. Είμαι σήμερα μια γυναίκα της Τουρκίας.. μια γυναίκα της Συρίας.. μια μάνα.. μια σύζυγος.. μια χήρα. Πονάει η καρδιά μου με κάθε εικόνα.. Ποια να γελάσει σήμερα.. ποια μαμά να παίξει χιονοπόλεμο με τα παιδιά της..
Είναι η χειρότερη τραγωδία του αιώνα. Είναι στη γειτονιά μας. Είμαστε μαζί τους.. Ο Θεός να τους λυπηθεί.