Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Σε μια απίστευτα κυνική δήλωση προχώρησε εχτές σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ 100.3 ο καθηγητής Ιατρικής και υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Εύβοια Σπύρος Πνευματικός. Με λίγα λόγια δήλωσε ότι.. προκειμένου να μειωθεί το κόστος στα νοσοκομεία και στο ΕΣΥ.. προτείνει διαλογή ασθενών και συγκεκριμένα καρκινοπαθών.. στη λογική της αναλογίας «κόστους – οφέλους» (cost benefit ratio). Μια πρόταση που χαρακτήρισε μάλιστα «ανθρώπινη»!
Αν και ως παθούσα σε πολύ στενό οικογενειακό περιβάλλον.. θα ήθελα να σχολιάσω προσωπικά αυτή την απάνθρωπη προσέγγιση ενός πολιτικού του τόπου μου κυρίως.. μόλις διάβασα την παρακάτω απάντηση παιδιού καρκινοπαθούς.. αποφάσισα να μην προσθέσω κάτι άλλο. Τα λέει όλα. Στείλτε μας το λογαριασμό κύριε Πνευματικέ.. που ο λαός σας τίμησε με την ψήφο του και επί μια τετραετία πληρωνόσασταν να προστατεύετε τη ζωή του και όχι να τη βάζετε σε ζυγαριά κόστους. Ντροπή σας.
Σ. Πνευματικός: «Ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό… δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή. Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση των συνανθρώπων».
Ούτε ως ιδέα.. ούτε ως αστείο δεν θα έπρεπε να το ξεστομίσετε. Πάρτε τώρα μια αφοπλιστική απάντηση και τουλάχιστον θα έπρεπε για λόγους ευθιξίας να ζητήσετε συγνώμη και να παραιτηθείτε. | ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ⇒ Μετά τον ντόρο που έκανε η υπόψη δήλωση, ο κ. Πνευματικός ζήτησε συγνώμη και τέθηκε εκτός εκλογικής μάχης από τον πρόεδρο της ΝΔ κ. Μητσοτάκη. Προσωπικά εύχομαι στον πρώην βουλευτή να μη βρεθεί ποτέ σε αυτή τη θέση.. κάποιος να βάλει σε ζυγαριά τη ζωή του. Μακάρι να το μετάνιωσε πραγματικά και να μην υπαναχωρεί λόγω της προεκλογικής περιόδου.
Yannis Kouloukakos / «Κε Πνευματικέ μου, είμαι γιος ενός καρκινοπαθούς ο οποίος έχει φύγει εδώ και 22 χρόνια.
Ο μπαμπάς μου διαγνώστηκε με καρκίνο που λες, και μας είπαν εξαρχής ότι δεν μπορούσε να γίνει τίποτα. Θα πέθαινε. Κατάφεραν όμως οι γιατροί στον Άγιο Σάββα να του δώσουν κάποιους μήνες ζωής.
Σε αυτούς τους μήνες εγώ σαν 20χρονος αντιδραστικός έφηβος που δεν είχα καμία κάψα να δείξω σε κανέναν πόσο τον αγαπώ, κατάφερα να τον πάρω αγκαλιά και να είμαι δίπλα του στο κρεβάτι όταν αυτός πονούσε και είχε παρανέργειες από τις χημειοθεραπείες.
Μπόρεσα να κάτσω μαζί του και να μιλήσουμε, να παίξουμε, να δημιουργήσουμε αναμνήσεις. Ο ίδιος χαμογέλασε και πήρε δύναμη να παλέψει. Να μην φύγει με τα χέρια κάτω.
Και ναι, υπήρχαν στιγμές που έλεγα ότι δεν είχε νόημα και ότι τον ταλαιπωρούμε και δεν τον αφήνουμε να φύγει ήσυχα. Κι εγώ λοιπόν ωριμάσα, έμαθα να δίνω, να κάνω υπομονή και να παλεύω.
Πόσο κόστισε αυτό ρε παιδί μου; Κάνε τον λογαριασμό και στείλ’ τον μου. Πληρώνω όσο θέλεις, δεν με νοιάζει καν το ποσό. Μπορώ να δουλεύω όλη την ημέρα για την υπόλοιπη ζωή μου.
Πληρώνω όσο θέλεις για να κρατήσω αυτές τις αναμνήσεις. Τις καλές και τις κακές.
Αλλά κάνε μου μια χάρη. Μην ξαναμιλήσεις για τον μπαμπά μου, γιατρέ… Με κάθε σεβασμό σου λέω ότι για τους ανθρώπους που αγαπάμε είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε έστω και για ένα λεπτό παραπάνω μαζί τους, έστω και για ένα λεπτό καλύτερης ποιότητας ζωής για αυτούς.
Εσύ που τα μετράς όλα με βάση το κόστος να μας στέλνεις πάντα τον λογαριασμό. Είμαστε large (…).
Υ.Γ. και ειλικρινά το λέω, δέχομαι να πληρώσω και το ποσοστό που μου αναλογεί σαν πολίτης και για τον μπαμπά και τη μαμά ΚΆΘΕ άλλου πολίτη».
Πληροφορίες από rosa.gr
Φωτογραφίες: National Cancer Institute, Alexander Greyand Joel Filipe (Unsplash)