Καμιά φορά με νευριάζουν τόσο πολύ οι γονείς μου που θέλω να τα βαρέσω όλα και να φύγω σ΄ άλλη χώρα.. να μεταναστέψω μακριά.. αρκεί να μην τους βλέπω! Είμαι σίγουρη ότι κι εκείνοι το ίδιο μάλλον θα σκέφτονται.
Ο καβγάδες μας είναι επικοί.. Δεν υπάρχει ώρα ή χώρος.. Παντού μπορεί να μαλώσουμε και οποιαδήποτε στιγμή.. Ακόμα και σε έναν γάμο.. την ώρα που ο ιερέας λέει το περιβόητο «η δε γυνή..».
Οι γονείς μου θέλουν να τα ορίζουν όλα.. Λες και ο κόσμος τους ανήκει.. λες και θα λεν επ’ άπειρον την τελευταία λέξη.. Θέλουν να έχουν λόγο όχι στα ζητήματα που τους αφορούν μόνο.. όπως θα έπρεπε.. αλλά και στον τρόπο ζωής και στις καθημερινές αποφάσεις τις δικές μου.. αλλά ακόμα και των παιδιών μου!
Η μόνιμη δικαιολογία σ’ αυτόν τον απολυταρχισμό των γονέων.. ότι όλη αυτή η εμπλοκή τους στη ζωή μας λέγεται αγάπη των γονέων.. Αγάπη μέσω της προστασίας, μέσω του «μη».. του ελέγχου μέσα στα δικά τους όρια.. Το θεωρούν ίσως χρέος τους να μην ξεφύγουμε από τα δικά τους στάνταρ.. όπως εντούτοις τα έχει ορίσει ο δικός τους κύκλος ζωής..
Μα καλά.. δεν έχουν σκεφτεί ποτέ ότι η εξέλιξη των ανθρώπων είναι ραγδαία; Ότι κι εκείνοι σε σχέση με τους γονείς τους είχαν τεράστια διαφορά; Αφορμώμενοι από τις αρχές τους.. ιδεολογικές, θρησκευτικές, εθιμοτυπικές και άλλες.. πιστεύουν ότι η νέα γενιά «ξεστρατεύει» και οδηγείται στον εκφυλισμό του είδους..
Σίγουρα θα σκέφτονται ότι αν δεν υπήρχαν αυτοί στις ζωές μας.. θα είχαμε διαλύσει τα πάντα.. Ότι από μόνοι μας είμαστε ανίκανοι.. Προφανώς δεν μας έχουν εμπιστοσύνη ούτε για τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ.. Πόσο μάλλον στη διαπαιδαγώγηση των δικών μας παιδιών..
Όχι έτσι.. δεν ξέρεις να το κάνεις σωστά.. μη το παιδί αυτό.. μη το παιδί το άλλο.. και από την άλλη άσε το παιδί.. παιδί είναι ακόμα.. και το επιστέγασμα όλων.. όταν σου τα έλεγα εγώ.. γεύσου τα τώρα.. Κριτική, κριτική και πάλι κριτική.. Και η λύση τους.. αναλόγως του αποτελέσματος.. Αν χτυπήσει το παιδί.. θα σου πουν ότι δεν το πρόσεχες όπως έπρεπε.. Αν χτυπήσει σ’ εκείνους.. θα σου πουν ότι το έχεις κάνει πολύ ζωηρό..
Γονείς.. τι να πεις! Ιδιότροποι.. σπαστικοί πολλές φορές.. άδικοι μ’ εμάς.. αλλά πάντα εκεί έτοιμοι να τρέξουν σε ότι μας συμβεί.. Σα να είμαστε εκείνα τα μικρά παιδάκια τους που μας είχαν του χεριού τους.. Η ανασφάλεια τους οδηγεί στην υπερβολή.. και φυσικά το χάσμα γενεών είναι η πηγή της ανασφάλειάς τους..
Ίσως να προσπαθούν να ξανανιώσουν.. να φιλοδοξούν να νικήσουν τα χρόνια που περνάνε.. Κι εμείς από την άλλη τι θέλουμε γι αυτούς.. να μην σπαταλούν αυτά τα χρόνια με τη μιζέρια και τη στεναχώρια των καβγάδων μας.. Αυτό θέλω από τους γονείς μου.. να περνάμε μόνο στιγμές με γέλια και χαρά.. Κι αν είναι να μου συμβεί εμένα κάτι.. ας μάθω απ’ αυτό.. ας μάθω από το δικό μου μάθημα και όχι από το δική τους εμπειρία..
Γονείς και παιδιά.. προχωράμε μαζί έστω κι αν χαράζουμε με άλλες σκέψεις τους δρόμους μας.. Όσο και να μαλώνουμε.. το αίμα νερό δεν γίνεται..
Ιωάννα
Photos (Unsplash): Ashley Light, Sharon McCutcheon, Vladimir Soares and Jana Sabeth