Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Πήγαμε μια βόλτα κάτω από την υψηλή γέφυρα της Χαλκίδας και περιμετρικά του λόφου Μπαταριά (περιοχή Αγίας Μαρίνας). Δεν ήταν η πρώτη φορά, καθώς κατά τη διάρκεια των lockdown και της απαγόρευσης κυκλοφορίας, στέλναμε με μήνυμα το Νο 6 (αν θυμάστε) και κάναμε συχνά εκεί τον περίπατό μας.
Ένα όμορφο μέρος που συνδυάζει το μικρός άλσος στο λόφο Μπαταριά και τη θέα προς θάλασσα. Εκεί έχεις την ευκαιρία να περπατήσεις κάτω από τη γέφυρα, να την παρατηρήσεις, να πιάσεις κουβέντα με τους ψαράδες, να καθίσεις στα βράχια και να κοιτάς το βυθό, όπου η ματιά σου θα συναντήσει αμέτρητους αχινούς και συχνά κόκκινους αστερίες.
Το φυσικό τοπίο μπερδεύεται με το βιομηχανικό τοπίο, καθώς εκτός από την καλωδιωτή γέφυρα μήκους 694,5 μέτρων από σκυρόδεμα, στη Βοιωτική πλευρά στον όρμο μικρό Βαθύ, αντικρίζει κανείς τις εγκαταστάσεις της τσιμεντοβιομηχανίας που λειτούργησε για πάνω από 80 χρόνια, αλλά σήμερα έχει εγκαταλειφθεί.
Και κάπου εκεί, ανάμεσα στη θάλασσα τις πευκοβελόνες, τα κουκουνάρια και το τσιμέντο, αναπόφευκτα μπερδεύεται το παρελθόν με το παρόν και μια μελαγχολία αγκαλιάζει τον επισκέπτη. Ίσως είναι η εγκατάλειψη… Είναι ένα θέαμα όμορφο και λυπηρό μαζί. Αν και μέρος βρώμικο, ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων που γκρινιάζω ξανά, αλλά έκανα προσπάθεια να μην φωτογραφίσω τα σκουπίδια που ήταν παντού, έχει μια παράξενη γοητεία.
Δεν ξέρω πως και ίσως να συμβαίνει μόνο σε μένα (θα ήθελα να μου στείλετε απόψεις), ωστόσο αυτό το φθινοπωρινό απόγευμα που περπάτησα στο χωματόδρομο, κοντοστάθηκα πλάι στις βάρκες και αφέθηκα στον παγωμένο αέρα, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι σύντομα θα επιστρέψω.
Φανταστείτε να είχε αξιοποιηθεί αυτό το μέρος. Να ήταν ένα πάρκο, με προδιαγραφές εξωτερικού, καθαρό και περιποιημένο, με σήμανση και ταμπέλες που θα ενημέρωναν τον επισκέπτη για την ιστορία του. Μάλιστα, στην εποχή μας, με ένα σκανάρισμα ενός barcode θα μπορούσες στο κινητό σου να διαβάσεις για τη γέφυρα, το άλσος, το παλιό τσιμεντάδικο.
Δεν πειράζει αγαπητοί φίλοι, ίσως να είναι προτιμότερο να πλάθεις και να φαντάζεσαι ιστορίες με το μυαλό σου και να τ’ αφήσουμε αυτά τα «σύγχρονα κόλπα» για τα ταξίδια μας στο εξωτερικό. Εδώ, ας πετάξουμε κανένα σκουπίδι κάτω φεύγοντας.
Μοιράζομαι μερικές φωτογραφίες…!
Σας φιλώ