Ξυπνάω σήμερα το πρωί και σκέφτομαι, πάλι τα ίδια, άλλη μια μέρα ίδια με όλες τις προηγούμενες. Ξανά τρέξιμο να προλάβω να πάω τα παιδιά στο σχολείο, πριν χτυπήσει το κουδούνι, κάτι που δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ το βρίσκω τρομακτικά δύσκολο. Έπειτα το πρόγραμμα της μέρας μου περιλαμβάνει, επιστροφή στο σπίτι και πάλι μια από τα ίδια. Δουλειές, μαγείρεμα τρέξιμο και πάλι τρέξιμο. Μπαίνω λοιπόν στο αυτοκίνητο μαζί με τα παιδιά και τι ακούω;
«Ξημερώνει και βραδιάζει πάντα στον ίδιο τον σκοπό….» και σκέφτομαι πόσο παλιό είναι αλήθεια αυτό το τραγουδάκι. Πάντα οι άνθρωποι είχαν ένα θέμα με την ρουτίνα. Έξω από την αυλόπορτα του σχολείου, συναντώ δύο ηλικιωμένους που είχαν μόλις συνοδεύσει τα εγγονάκια τους στο σχολείο. Τους συναντώ κάθε πρωί και είναι ιδιαίτερα χαμογελαστοί άνθρωποι. «Καλημέρα σας κύριοι» λέω χαρούμενα και συμπληρώνω « πως είστε σήμερα;». Η απάντηση δεν θα σας εκπλήξει και ιδιαίτερα, μιας και είναι η πιο συνηθισμένη που χρησιμοποιούν όλοι οι μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι. « Ε κοπέλα μου πώς να είμαστε; Καλά είμαστε ε Δημήτρη τι λές; Αφού είμαστε όρθιοι, καλά είμαστε».
Επέστρεψα στο σπίτι και καθώς ξεκίνησα για άλλη μια φορά τις συνηθισμένες μου πρωινές δραστηριότητες έκανα την εξής σκέψη… Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει την απάντηση «Ας τα λέμε καλά», «Αφού είμαστε όρθιοι καλά είμαστε» ή στην ερώτηση «Τι νέα;» την πλέον αγαπημένη απάντηση «Τι νέα; Αλλάζει και τίποτα;».
Η αλήθεια είναι πως τις περισσότερες φορές δεν αλλάζει και πολύ η καθημερινότητα μας, αν και το ευχόμαστε. Θεωρούμε βέβαια πως η αλλαγή θα είναι προς το καλύτερο σωστά;
Και θέλω λοιπόν να σε ρωτήσω, εσένα, ναι εσένα που μισείς σχεδόν την ρουτίνα σου, έχεις σκεφτεί ποτέ πως θα ήταν η ζωή σου αν ένα πρωινό εάν για κάποιον λόγο που δεν έχεις επιλέξει εσύ, η ρουτίνα σου άλλαζε; Τι με κοιτάς και απορείς, έλα δεν είναι τόσο δύσκολο αυτό που σε ρώτησα. Σκέψου το. Έλα σκέψου σε προκαλώ. Φαντάσου ένα πρωί που για κάποιον λόγο δεν θα μπορούσες να σταθείς μπροστά στον νεροχύτη και να πλύνεις τα πιάτα. Ή φαντάσου να μην μπορούσες ποτέ ξανά να μιλήσεις με κάποιον δικό σου άνθρωπο που πιθανόν σε ζορίζει λίγο. Να μην μπορούσες να κάνεις όλα εκείνα τα μικρά ίδια και απαράλλακτα απλά θαύματα, που συνθέτουν την καθημερινότητα σου. Εκείνη που έχεις βαρεθεί αλλά παρόλα αυτά ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξει και όχι προς το καλύτερο αλλά και προς το χειρότερο.
Την καθημερινότητα σου, την ρουτίνα σου, μπορείς πάντα να την αλλάξεις προς το καλύτερο και το γνωρίζεις ήδη. Αυτό που ίσως δεν έχεις σκεφτεί είναι πως δεν χρειάζεται να την αλλάξεις. Να την αγαπήσεις πρέπει και τότε ίσως καταφέρεις να την δεις με άλλα μάτια.