Συνέντευξη εφ όλης της ύλης στο elenifourli.com παραχώρησε η γνωστή Ολυμπιονίκης Ειρήνη Αϊνδιλή. Σε ένα πολύ ζεστό κλίμα η Ειρήνη μας άνοιξε το σπίτι της (σ.σ. ήμασταν οι πρώτοι) αλλά και την καρδιά της. Μίλησε για το μεγάλο κεφάλαιο της ζωής της που είναι ο αθλητισμός, για τη ζωή της που όπως τη χαρακτήρισε είναι «γεμάτη», τα ταξίδια, τη μόδα και μοιράστηκε μαζί μας μυστικά ομορφιάς. Ακόμα μας μίλησε για την προσωπική της ζωή, τον επόμενο στόχο της που είναι η δημιουργία οικογένειας, ενώ μας συμβουλεύει να μην αλλάξουμε ποτέ και για κανέναν γιατί όπως μας δήλωσε: «Η μαμά σας, σας φέρνει μία φορά στη ζωή και πρέπει να ζείτε την κάθε σας στιγμή σαν να είναι η τελευταία».
Ειρήνη μου γεια σου. Είσαι μία γυναίκα που έχεις γράψει τη δική σου ιστορία στον αθλητισμό κάνοντας περήφανη τόσο τη χώρα σου όσο και την πόλη σου. Ακόμα είσαι από τις γυναίκες που επέλεξες να υπηρετήσεις στο Πολεμικό Ναυτικό, ένα επάγγελμα κατεξοχήν αντρικό, ενώ θεωρείσαι και μία πετυχημένη επιχειρηματίας αφού έχεις το δικό σου σύλλογο ρυθμικής γυμναστικής. Κοιτώντας την πορεία που έχεις διανύσει πως θα περιέγραφες τη ζωή σου με δύο λόγια; Έχεις πραγματοποιήσει θεωρείς το μεγαλύτερο μέρος των ονείρων σου;
Τη ζωή μου θα την περιέγραφα γεμάτη. Αν μου έλεγε κάποιος ότι μέχρι τα 33 που είμαι αυτή τη στιγμή ότι αύριο τελειώνει η ζωή σου εγώ μπορώ να πω ότι φεύγω γεμάτη. Τι θέλω να πω; Σίγουρα ένα από τα όνειρα μου είναι να κάνω οικογένεια και είναι το μόνο που θέλω να πραγματοποιήσω. Αλλά μέχρι τα 33 έχω ζήσει πολύ έντονες στιγμές, στιγμές που δεν τις ζει άνθρωπος και μιλάω πάντα για το κομμάτι του αθλητισμού. Έχω ζήσει την πιο έντονη στιγμή μου που είναι να βλέπεις την ελληνική σημαία να υψώνεται και να ακούγεται ο εθνικός ύμνος στα πέρατα της γης. Να υπάρχουν απόδημοι Έλληνες πάνω από 4.000 και να φωνάζουν «Ελλάς» και να ξεσηκώνουν το στάδιο. Έχω πάει σχεδόν σε όλο τον κόσμο, έχω ζήσει έντονες στιγμές άλλες με χαρές και άλλες με λύπες αλλά πιστεύω ότι η ζωή μου είναι γεμάτη. Αν μου πει δηλαδή κάποιος πως χαρακτηρίζεις τη ζωή σου με μία λέξη θα του απαντήσω «γεμάτη». Την κάθε στιγμή τη ζω γενικώς με το κοντέρ στο φουλ γιατί έτσι θα πρέπει να τη ζούμε όλοι οι άνθρωποι, αφού κάθε ημέρα είναι μία καινούργια ημέρα, με καινούργια όνειρα, δε ξέρεις τι θα σου συμβεί σε μία καθημερινή ημέρα. Ακόμα και αν σου συμβεί κάτι άσχημο παίρνεις δύναμη να βγάλεις κάτι και να δεις τι πήγε στραβά.
Βλέπουμε ότι το σπίτι σου είναι γεμάτο από μετάλλια, τρόπαια. Η ενασχόληση σου με τον αθλητισμό πως ξεκίνησε;
Όπως όλα τα παιδάκια. Στην αρχή με ξεκίνησε η μητέρα μου με μπαλέτο, εδώ στη Χαλκίδα, μετά ασχολήθηκα με πιάνο και διάφορες δραστηριότητες όπως το κολύμπι αλλά ήρθε η πρώτη μου προπονήτρια στο σχολείο που ήμουνα, είδε κάποια ταλέντα και με διάλεξε εμένα στη ρυθμική γυμναστική. Έτσι ξεκίνησα τη ρυθμική γυμναστική. Δεν ήταν και διαδεδομένο άθλημα τότε η ρυθμική.
Ξεκίνησα από εδώ από τη Χαλκίδα σε ηλικία 5 χρονών στον Ευβοϊκό Αθλητικό Γυμναστικό Σύλλογο. Μετά από ένα χρόνο είδα ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Αθήνα και γύρισα και είπα στη μητέρα μου τότε: «Θέλω και εγώ να γίνω παγκόσμια πρωταθλήτρια» και μου λέει η μαμά μου: «Καλά, κάτσε τώρα εδώ και κοίτα». Είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ. Τελικά η μητέρα μου το επεξεργάστηκε και επειδή και η οικογένεια μου γενικώς ήταν του αθλητισμού και επειδή και η μαμά μου είχε εδώ στη Χαλκίδα μαγαζιά με παιδικά ρούχα και πήγαινε στην Αθήνα 3 φορές την εβδομάδα σε βιοτεχνίες, έμαθε ποιος είναι ο καλύτερος σύλλογος, με πήγε εκεί και σε ένα χρόνο πήρα πανελλήνιο πρωτάθλημα. Άρα το ταλέντο υπήρχε, απλώς έπρεπε να έχουμε τις σωστές συγκυρίες που λέω εγώ για να δείξει κάποιο παιδί ότι έχει ταλέντο.
Έτσι ξεκίνησα τον αθλητισμό και σιγά-σιγά, σκαλοπάτι-σκαλοπάτι, έφτασα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μακρινός στόχος, μακρινό όνειρο αλλά όχι μη υλοιποίησιμο. Και είναι κάτι μοναδικό για έναν αθλητή η συμμετοχή του στην Ολυμπιάδα.
Τώρα που ασχολείσαι με μικρά παιδιά αλλά και πιο μεγάλα και τα προπονείτε στο Σύλλογο σου τι μηνύματα θεωρείς ότι περνάει ο αθλητισμός;
Ο αθλητισμός είναι ένα πράγμα πολύ υγιές αλλά χρειάζεσαι τους κατάλληλους ανθρώπους. Ειδικά στο δικό μας άθλημα που έχουμε να κάνουμε με παιδιά σε πολύ τρυφερές ηλικίες, εκεί που είμαι εγώ τώρα και είμαι τεχνικός σύμβουλος στο σωματείο, το κάθε πρόβλημα του κάθε παιδιού το κάνεις δικό σου. Αν είσαι ένας «επιχειρηματίας» δε θα είσαι έτσι όπως θα πρέπει να είσαι για να φέρεις το σωστό αποτέλεσμα. Αυτό βλέπουμε τα «προβλήματα» στις ομοσπονδίες που γίνονται γιατί υπάρχουν οι σωστές υποδομές, υπάρχουν οι σωστοί αθλητές αλλά δεν τους βοηθάει το σύστημα και το σύστημα πρέπει να είναι άνθρωποι που δεν είναι «γνώστες» του αθλητισμού αλλά από την άλλη και για να μην παρεξηγηθώ θα πρέπει να αγαπάνε τόσο πολύ που συνήθως αυτοί οι άνθρωποι δε βγάζουν κάτι από αυτό. Και αυτό το βλέπουμε και στις εθνικές ομάδες, δηλαδή στη ρυθμική γυμναστική έχουμε πρόβλημα, εθνικό. Δεν υπάρχουν οι σωστοί άνθρωποι να δώσουν τις σωστές απαντήσεις και τις σωστές λύσεις σε μία εθνική ομάδα. Είναι δύσκολο έργο αλλά όχι ακατόρθωτο. Χρειάζεται προγραμματισμός. Τα παιδιά παίρνουν πάρα πολλά πράγματα. Πρώτα από όλα παίρνουν το σεβασμό προς τον αντίπαλό τους, άρα αυτό τους βοηθάει και στη μετέπειτα ζωή τους. Επίσης σκληραγωγούνται πιο εύκολα. Όταν θα γίνουν π.χ. 18 χρονών και τους έρθει μία αναποδιά δε θα χάσουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Θα ξέρουν να την αντιμετωπίσουν. Πολύ βασικό.
Ακόμα κάνουν καινούργιες φιλίες. Ο αθλητισμός δημιουργεί γερές φιλίες. Μπορεί να είσαι αντίπαλος μέσα στο γυμναστήριο ή σε έναν αγώνα αλλά χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου. Το βλέπω πολύ στα σημερινά παιδιά. Αν πάρει κάποιο παιδί το χρυσό η συναθλήτρια του θα πάει και θα το αγκαλιάσει. Βέβαια αυτό συμβαίνει γιατί τους έχω περάσει εγώ αυτό το μήνυμα. Γενικά προσφέρει πολλά και σίγουρα από τον αθλητισμό βγαίνεις πάντα νικητής. Μπορεί να μη φτάσεις να μπεις σε εθνικό επίπεδο, να μη φτάσεις από την άλλη να πάρεις μία διάκριση μεγάλη, όμως ο κάθε αθλητής μπορεί να φτάσει μέχρι ένα σημείο. Αν καταλάβει ο ίδιος αθλητής ή αθλήτρια ότι μέχρι εκεί μπορεί πάει να πει ότι έχει πραγματοποιήσει το όνειρό του, άρα βάζει στόχους και το πραγματοποιεί.
Διατηρείς εδώ και χρόνια μία πολύ όμορφη σιλουέτα. Θες να μας αποκαλύψεις τη μυστική συνταγή σου;
Εγώ όταν ήμουν αθλήτρια είχα ένα θέμα βουλιμίας. Είχα βγει και το είχα παραδεχτεί δημόσια αυτό. Αυτή τη στιγμή έτσι όπως έχω διατηρηθεί γίνεται γιατί κάποια στιγμή όλοι μας παίρνουμε κάποια κιλά. Είναι δύσκολο να τα χάσουμε. Είναι όμως θέμα ψυχολογίας αφού έχω μιλήσει με πάρα πολλούς, αφού είχα πάρα πολλούς γιατρούς ειδικά διατροφολόγους σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου. Δεν υπάρχει μυστικό αυτή τη στιγμή. Τρέχω από το πρωί μέχρι το βράδυ η αλήθεια είναι ότι δεν προλαβαίνω να φάω. Και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Δε σημαίνει ότι επειδή είναι μεσημέρι πρέπει να κάτσω να φάω. Αν πεινάσω θα φάω. Για μένα το μυστικό τα τελευταία δύο χρόνια γιατί είχα πάρει και εγώ κιλά λόγω κάποιου τραυματισμού του γόνατου μου εξαιτίας ενός ατυχήματος, αυτό που βλέπω είναι ότι πρέπει να τρέφεσαι σωστά. Όχι ότι αν φας τη σοκολάτα θα παχύνεις κτλ. Θα φας και τη σοκολάτα αλλά αντί να φας όλη τη σοκολάτα θα φας ένα κομμάτι. Πιστεύω ότι μικρές ποσότητες πολλές φορές σε βοηθάνε.
Εμένα μου πήρε δύο χρόνια να αλλάξω τον μεταβολισμό μου, τον άλλαξα όμως. Μικρές ποσότητες. Δε χρειάζεται να φας ολόκληρη τη μπριζόλα. Αν έχει γεμίσει το στομάχι σου σταματάς εκεί. Και σίγουρα άσκηση. Το μειονέκτημα με εμένα είναι ότι δε μπορώ να κάνω εντατικές ασκήσεις λόγω του ατυχήματος μου, ασχέτως το ότι το ατύχημα το έπαθα μετά τη ρυθμική. Συνήθως οι αθλητές παθαίνουν τα ατυχήματα μετά. Ωστόσο μπορείς να κάνεις κάποια άσκηση όπως το να περπατήσεις, να κάνεις ποδήλατο, να κολυμπήσεις, ότι μπορεί ο καθένας να κάνει είναι καλό. Και βέβαια για μένα πάντα θα πρέπει να γίνονται, ειδικά στις γυναίκες μετά τα 30, εξετάσεις. Να παίρνεις βιταμίνες ειδικά αν νιώθεις κουρασμένη κτλ. Βασικά αυτό που είναι καλύτερο είναι η σωστή διατροφή.
Εγώ γενικά είμαι και ένας άνθρωπος που μου αρέσουν πολύ οι σαλάτες, τα κρέατα. Δε μου αρέσουν τα γλυκά οπότε αυτό με βοηθάει εμένα. Να μη μένει ποτέ το στομάχι σου άδειο. Αυτό το λένε και οι γιατροί. Το βλέπω και από εμένα. Όταν το στομάχι μου είναι άδειο έχω καούρες και νιώθω ότι όταν φάω λες και έχω φάει 8 καζάνια σούπα.
Είσαι γενικά από τις γυναίκες που έχουν ένα δικό τους αρκετά μοδάτο στιλ. Τι ρόλο παίζει η μόδα για σένα; Την ακολουθείς πιστά ή βάζεις και τη δική σου πινελιά;
Ποτέ δεν πήγα σαν ένας άνθρωπος που έλεγε πρέπει να βάλω αυτό το παπούτσι γιατί είναι μόδα. Αν δε μου αρέσει αυτό το παπούτσι σαν Ειρήνη δε θα το βάλω ποτέ. Πιστεύω ότι η κάθε προσωπικότητα του ανθρώπου κάνει την εμφάνιση και όχι η εμφάνιση τον άνθρωπο. Σε αυτό ήμουν πάντα κάθετη. Δηλαδή μπορεί αν εσύ βάλεις ένα ρούχο να σου πηγαίνει. Σε εμένα να μην πηγαίνει. Δε θα το βάλω. Και εντάξει όσο μεγαλώνουμε αλλάζουμε και λίγο το στιλ, σίγουρα εγώ που είμαι και δημόσιο πρόσωπο δε μπορώ να βάλω κάποια άλλα πράγματα αλλά θα βάλω και το καυτό μου σορτς αλλά και το σύνολο για να κάνω τη βράβευση δηλαδή το κοστούμι. Όμως αυτή είναι σαν αρχή. Και αυτό το είχα πάρει και από τη μητέρα μου που είχε τα μαγαζιά με τα παιδικά ρούχα ότι αν δε σου πηγαίνει κάτι μην το βάζεις γιατί μπορεί να δείχνεις άσχημη προς τα έξω. Κάνε εσύ το δικό σου το στιλ. Αυτό έχω και αυτό ακολουθώ.
Δεδομένου ότι είσαι μία εντυπωσιακή και ταυτόχρονα δυναμική γυναίκα σε πλησιάζουν οι άντρες ή σε φοβούνται;
Υπάρχει ένα πρόβλημα εκεί. Εντάξει η αλήθεια είναι ότι όποιος με ξέρει δε θα με πλησιάσει εύκολα. Δε ξέρω γιατί με φοβάται. Εγώ γενικά είμαι ένας άνθρωπος πολύ ανοιχτός μέχρι να σε μάθω. Θα κάνω και την πλάκα μου, θα διασκεδάσω αλλά δε θα είναι το στημένο αυτό που ίσως φαίνεται προς τα έξω. Δε ξέρω. Φοβίζει ο τίτλος; Δε ξέρω. Αλλά γενικώς αν γίνεις φίλος-η μου και με γνωρίσεις θα καταλάβεις το χαρακτήρα μου. Υπάρχουν άντρες που με έχουν πλησιάσει. Πάρα πολλοί αλλά πιστεύω ότι αυτοί που το κάνουν έχουν έναν πιο δυναμικό χαρακτήρα και το κάνουν, δε ξέρω. Έχουμε γενικά ένα θέμα, όχι μόνο εγώ, αλλά και πολλές αθλήτριες πετυχημένες και αυτό είναι πιστεύω που με έχει φρενάρει ακόμα, στην προσωπική μου ζωή.
Για να σε πλησιάσει ένας άντρας πρέπει να έχει αυτό που λέμε «όλο το πακέτο»; Και τελικά εσύ σαν Ειρήνη έχεις βρει αυτό που ψάχνεις;
Γενικώς στη ζωή μου έχω κάνει σοβαρές σχέσεις και όλες ήταν πολύχρονες και μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Σίγουρα βλέπεις την εξωτερική εμφάνιση σαν πρώτη εικόνα αλλά εμένα μου αρέσει πάντα ένας άντρας να με εξιτάρει στο μυαλό. Είμαι πολύ εγκεφαλικό άτομο και μου αρέσει ο άλλος να με κάνει να νιώθω γυναίκα. Για αυτό και οι «φιλίες» μου είναι πάντα με άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, είτε γυναίκες, είτε άντρες, είτε θα έχω τις συναθλήτριες μου οι οποίες με ξέρουν από μικρή. Όμως στους άντρες θα κοιτάξω το τι μου βγάζει ο άλλος. Μπορεί από μία συζήτηση να ερωτευτώ κάποιον, όχι μόνο από την εξωτερική εμφάνιση. Σίγουρα η εξωτερική εμφάνιση σου κάνει την πρώτη εντύπωση αλλά υπάρχουν άντρες με πολύ ωραία εξωτερική εμφάνιση αλλά αν μιλήσουν να μη μπορείς να καταλάβεις τι λένε. Αλλά υπάρχουν και άλλοι άντρες οι οποίοι δεν είναι τόσο όμορφοι αλλά με όλη τους τη συμπεριφορά, το «λέγειν» εμένα σαν Ειρήνη με εξιτάρουν.
Υπάρχει τώρα κάποιος στη ζωή σου που να σε εξιτάρει;
Τώρα δεν υπάρχει κάποιος στη ζωή μου. Να σας πω την αλήθεια είναι και μία περίοδος στη ζωή μου που λόγω τρεξίματος, επειδή έχω ανοίξει και ένα καφέ με τον αδερφό μου και είμαι και στο σωματείο τρέχω πάρα πολύ. Πιστεύω λοιπόν ότι δεν είμαι έτοιμη να κάνω μία σχέση αυτή τη στιγμή. Και από τη στιγμή που δεν είμαι έτοιμη δε μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία. Φρενάρω την προσωπική μου ζωή γιατί όταν έχω σχέση θέλω να είμαι εκεί. Δε μπορώ να γυρίζω το βράδυ μου και να έχω τα νεύρα μου από τις δουλειές και πόσο μάλλον όταν αυτή τη στιγμή η ημέρα μου ξεκινάει από τις 7 το πρωί και τελειώνει στις 12:30 το βράδυ. Δε γίνεται σε αυτές τις ώρες να έχω και κάποιον σύντροφο που θα θέλει κάποιες ώρες να είμαι μαζί του.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι στη ζωή μου, όμως το να μου έρθει δε θα πω όχι δε θα μπει στη ζωή μου. Αν μου τύχει όμως θα ελαττώσω πολλά πράγματα από αυτά που κάνω. Γιατί δεν είναι και λίγα. Είναι και εδώ και στην Αθήνα. Εθνική Ολυμπιακή Ακαδημία, Σύλλογος Ολυμπιονικών, Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή και δεν έχω εύκολο ωράριο. Για αυτό είπα ότι αν μου τύχει σίγουρα κάποια πράγματα θα πρέπει να βάλω στην άκρη.
Πρόσφατα είδαμε ότι ταξίδεψες στην Αμερική. Ταξιδεύεις συχνά; Αν ναι, ταξιδεύεις κυρίως για επαγγελματικούς ή για προσωπικούς λόγους;
Στην Αμερική έμενα οχτώ χρόνια. Στα οχτώ χρόνια που έμενα έπαθα ένα ατύχημα. Ο λόγος που πήγα τώρα ήταν καθαρά επαγγελματικός. Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια αλλά τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να φοβάμαι τα αεροπλάνα. Έχω πάει σε όλο τον κόσμο. Τη Νέα Υόρκη τη ξέρω πολύ καλά. Δηλαδή φτάνω εκεί, παίρνω αμάξι και οδηγάω. Ξέρω που να πάω. Το ταξίδι ήταν επαγγελματικό. Γενικά ναι ταξιδεύω με καλή παρέα και μου αρέσι να γνωρίζω τον κόσμο τους, τις παραδόσεις τους, τα έθιμα τους. Ακόμα και στην Ελλάδα μου αρέσει. Υπάρχουν μέρη στην Ελλάδα ακόμα που θέλω να πάω.
Υπάρχει κάποιο ταξίδι που έχει χαραχτεί βαθιά στη μνήμη σου;
Τρία σημεία που έχουν χαραχτεί στο μυαλό μου είναι πρώτον το Σίδνεϊ λόγω Ολυμπιακών Αγώνων και είναι φυσικά και πολύ όμορφη πόλη. Δεύτερον εκεί που είχα πάει και είχα πάθει σοκ από τεχνολογία ήταν στην Ιαπωνία στην Οσάκα το 1999. Υπήρχαν ηλεκτρονικά ακόμα και στο μπάνιο. Σε ένα μέρος που θα έλεγα ότι έχει χαρακτεί πολύ βαθιά και μου άρεσε σαν μέρος και έλεγα θα μπορούσα να ζήσω ήταν η Μαδέρα στα Κανάρια Νησιά. Φοβερό νησί. Πήγαμε το 1998, 1999 και το 2000 πάνω από είκοσι ημέρες. Έτσι ανοίγαμε πάντα με το meeting της Μαδέρας. Ένα μέρος εξωτικό, ένα μέρος που είπα ότι μπορώ να μείνω εδώ. Όχι για πολύ αλλά για ένα χρόνο θα έμενα. Όμως όπου και αν πήγα τη χώρα μου φυσικά δεν την αλλάζω. Είναι η ομορφότερη χώρα στον κόσμο και σας το λέει ένας άνθρωπος που έχει ταξιδέψει όλη την Ευρώπη, την Αμερική, που έχει πάει σε ασιατικές χώρες Οσάκα, Μπαλί, Σίδνεϊ.
Αν πετύχουμε την Ειρήνη σε ένα εστιατόριο ή σε ένα μπαράκι τι θα τη δούμε να απολαμβάνει με πάθος;
Γενικώς μου αρέσει να δοκιμάζω φαγητά. Αν πάω σε μία ταβέρνα σίγουρα θα πάρω μία μπριζόλα. Αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ είναι το γιαπωνέζικο. Το τρώω πάρα πολύ. Αυτό μου κόλλησε από τη Νέα Υόρκη. Μου αρέσει ακόμα πολύ η ιταλική κουζίνα. Μαγειρεύω πολύ. Το ποτό μου θα είναι ένα λευκό κρασί. Από εκεί και πέρα το χειμώνα θα πιω ένα ουίσκι ενώ το καλοκαίρι θα πιω κάτι πιο ελαφρύ δηλαδή ένα αμαρέτο λεμόνι. Τώρα στο κρασί ,όπως σου είπα, το Σαρντονέ μου αρέσει πάρα πολύ. Μου αρέσει να το απολαμβάνω με το φαγητό. Δεν είμαι του κόκκινου κρασιού αλλά του άσπρου.
Ποιος θεωρείς ότι είναι ο καλύτερος τρόπος διασκέδασης για σένα;
Τα τελευταία χρόνια μου αρέσει να πάω κάπου και να μιλάω. Εντάξει φύγαμε και από την ηλικία του clubbing, του rnb και όλα αυτά. Εκεί που θα διασκεδάσω θα είναι είτε σε ένα ωραίο μέρος που θα φάω και θα ακούσω και ζωντανή μουσική τύπου κουτουκάκι ή σε ένα άλλο εστιατόριο να πίνω το κρασί μου και να μιλάω ή σε ένα ήρεμο μπαρ γιατί η μέρα μου είναι τόσο πολύ στην τσίτα που θέλω ή να φάω το καλό μου φαγητό και να πιω το κρασί μου ή να είμαι σε μπαράκι και να μιλάω. Αν δεν έχω όρεξη θα κάτσω σπίτι μου. Γενικώς είμαι άνθρωπος που δεν έχω ιδιοτροπίες. Χθες είχα πάει στα μπουζούκια ας πούμε. Θα πάω. Δεν θα το κάνω κάθε Σάββατο αλλά μία φορά ναι. Συνήθως καθημερινές είμαι στο σπίτι μου και πίνω ένα ποτήρι κρασί μόνη μου.
Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;
Με φαντάζομαι με οικογένεια. Αυτός είναι ο επόμενος στόχος μου.
Κλείνοντας τι θα ήθελες να πεις σαν γυναίκα στις αναγνώστριες του elenifourli.com;
Θα ήθελα να πω να αγαπάνε τον εαυτό τους, να μην προσπαθούν να αλλάξουν τίποτα πάνω τους γιατί δε γίνεται να αρέσουμε σε όλους. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου αυτό σου βγαίνει και προς τα έξω. Είναι αποδεδειγμένο. Ποτέ να μην το βάζουν κάτω και όποιον στόχο έχουνε να πηγαίνουν κατευθείαν σε αυτόν. Και να μην επηρεάζεται κανένας άνθρωπος από κάποιον άλλον. Οι αποφάσεις του να είναι δικές του για το λόγο αν δεν έχουν πάρει τη σωστή απόφαση από συμβουλή κάποιον άλλο, πάντα θα έχουν στη σκέψη τους: «Α, μήπως έπρεπε να κάνω αυτό; Α, μήπως έπρεπε να κάνω το άλλο;». Και πάντα δε θα αλλάξεις τον χαρακτήρα σου ή την εμφάνισή σου. Σίγουρα θα ακούς πράγματα και θα αφουγκράζεσαι και θα παίρνεις τα καλά που μπορούν να αλλάξουν κάτι. Καλώς ή κακώς κανείς δε μπορεί να αλλάξει κάτι. Εγώ είμαι εγώ, εσύ είσαι εσύ. Κανείς δεν αλλάζει. Έχουμε γεννηθεί με μία συγκεκριμένη συμπεριφορά, την καλυτερεύουμε σε πολλά σημεία που μπορεί να είναι λάθος αλλά δε μπορεί να αλλάξει κάποιος την προσωπικότητά του. Α και αυτό πάντα που λέω. Η μαμά σας, σας κάνει μία φορά στη ζωή και πρέπει να ζείτε την κάθε σας στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Να ζείτε τις στιγμές σας με πάθος και να φτάνετε στα άκρα όταν πρέπει όμως. Αν μία γυναίκα έχει π.χ. οικογένεια να φτάνει στα άκρα ναι για τα παιδιά της. Το βλέπω και εγώ στα δικά μου παιδιά, τις δικές μου μαθήτριες. Όποιος πάει να πειράξει «παιδί δικό μου» μπορεί να βγάλω νύχια και να τον κατασπαράξω. Και δεν είναι δικά μου παιδιά αλλά τα έχω αγαπήσει σαν δικά μου.
Επιμέλεια: Κορίνα Γιαννάκη
Φωτογραφίες: Μάριος Σιρόπουλος