Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Όσα χρόνια και αν περάσουν, πάντα θα θυμάμαι εκείνες τις ημέρες των Πανελληνίων.
Το άγχος ατελείωτο, στοχοπροσήλωση και δυσφορία μέχρι να τελειώσει η διαδικασία.
Ο φόβος της αποτυχίας τεράστιος και μια συμπαράσταση από γονείς και καθηγητές, που τώρα πια, μου φαίνεται τρελό.
Σίγουρα δεν το περνούν όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο, ούτε έχουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο άγχος.
Όμως εγώ, που είμαι ένα αγχώδης άνθρωπος εκ φύσεως, γυρνώντας τον χρόνο πίσω, συνειδητοποιώ πόσο κακό μου έκανα.
Και τώρα πια θεωρώ πως δεν χρειάζεται κανείς να το βιώνει με άγχος.
Οι πανελλήνιες είναι απλώς εξετάσεις. Δεν κρέμεται η ζωή μας από αυτό, ούτε το μέλλον, ούτε η καριέρα μας.
Πολλές φορές τελικά άλλο σπουδάζεις και σε άλλο πετυχαίνεις. Βέβαια δεν λέμε να είναι κανείς αδιάφορος, αλλά να μπορεί να συγκρατεί το άγχος του.
Δώστε θάρρος και κάντε συμπαράσταση σε όλα τα παιδιά που τώρα δίνουν τον δικό τους αγώνα, κάντε υπομονή και δώστε τους εναλλακτικές λύσεις.
Αν περιμένεις τα αποτελέσματά σου, τότε να θυμάσαι, πως όλο αυτό είναι μια μικρή δοκιμασία που σίγουρα θα περάσει και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό.
Όλα τα άλλα θα έρθουν! Η τύχη βοηθά πάντα όσους παλεύουν! Να είσαι σίγουρος!