Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Πόσες φορές νιώθεις ότι πράγματα που έχουν συμβεί, που σε έχουν πληγώσει, υπάρχουν στην ψυχή σου έντονα και δεν σε κρατούν σε ηρεμία;
Πόσες φορές κρατάς κακία σε κάτι που έχουν κάνει και σε έχει ενοχλήσει;
Πολλοί το κάνουν, όμως η αλήθεια είναι πως δεν πρέπει.
Αυτό που λένε πως πρέπει να θυμάσαι τα κακά και να μην συγχωρείς πάντα, είναι μεγάλο ψέμα.
Πρέπει να συγχωρούμε, όχι για τους άλλους, αλλά για εμάς τους ίδιους.
Όταν συγχωρείς, νιώθεις καλύτερα με εσένα. Γεμίζεις θετική ενέργεια και μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω.
Όταν σκέφτεσαι τα αρνητικά συναισθήματά σου, τότε εστιάζεις σε αρνητικές σκέψεις και αυτό δημιουργεί άγχος, χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι.
Μόνο όταν ανοίγεις την ψυχή σου και μπορείς να ξεχάσεις όσα σου έχουν κάνει, μόνο τότε μπορείς να πας τη ζωή σου παρακάτω και φυσικά να είσαι απελευθερωμένος από μνησικακίες και πάθη.
Όταν η ψυχή σου είναι ελεύθερη, τότε μπορείς να δεις τα πράγματα πιο καθαρά, να επενδύσεις σε ανθρώπους και να επενδύσεις και στον ίδιο σου τον εαυτό.
Μόνο τότε γίνεσαι ευτυχισμένος άνθρωπος και μπορείς να χαμογελάς στην καθημερινότητα σου, στο παρόν σου και στο μέλλον σου.
Μάλιστα έρευνες έχουν δείξει πως oι άνθρωποι που δεν είναι μνησίκακοι, είναι πιο ευτυχισμένοι στη ζωή τους, έχουν ποιότητα ζωής και αγαπιούνται περισσότερο.
Μακριά από εμάς οι αρνητικές σκέψεις και τα αρνητικά συναισθήματα.
Μακριά από εμάς οι κακίες και οι ασυγχώρητες πράξεις.
Αυτό λοιπόν που λέμε περασμένα, ξεχασμένα, είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα, που πρέπει να κάνουμε πράξη, αν θέλουμε αληθινά να ευτυχούμε.