Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Έχουμε αναφερθεί σε άρθρα μας για την αναγκαιότητα της ψυχοθεραπείας, ιδίως όταν πραγματικά κάτι μας συμβαίνει.
Ήρθε η ώρα να σας πούμε και για την ανάγκη να σταματάμε την ψυχοθεραπεία.
Πότε όμως γίνεται αυτό και μάλιστα σωστά;
Ένας κύκλος ψυχοθεραπείας κλείνει, όταν νιώθεις πως μπορείς να προσπεράσεις εμπόδια πια μόνος, χωρίς βοήθεια.
Χωρίς την υποστήριξη ειδικού και χωρίς την προσπάθεια να σε βοηθήσει κάποιος για την επίλυση θεμάτων που προκύπτουν.
Μόλις βρεις το δρόμο σου, μόλις πατήσεις στα πόδια σου και καταφέρεις όλα όσα ήθελες για τον εαυτό σου και την προσωπικότητά σου, τότε είσαι έτοιμος να χειριστείς μόνος σου, πολλές καταστάσεις.
Το τέλος των συνεδριών δεν σημαίνει ότι δεν θα βρεθείς σε δύσκολη κατάσταση και πάλι, ούτε ότι δεν θα μπορείς να κάνεις ξανά επίσκεψη στον θεραπευτή σου.
Το παραπάνω σενάριο είναι το καλύτερο. Υπάρχει και το σενάριο να μην καλύπτεσαι πια από τον θεραπευτή σου, γιατί κάτι έχει αλλάξει στις δικές σου ανάγκες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά, απλά ότι ίσως χρειάζεσαι διαφορετική βοήθεια ή προσέγγιση.
Μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον προσέχουμε. Τώρα πια που δεν αποτελεί ταμπού η ψυχοθεραπεία, όλο και περισσότεροι άνθρωποι οδηγούνται να κοιτάξουν το μέσα τους και να αγκαλιάσουν από τους προβληματισμούς τους.